به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ دیدار سعود الفیصل با دکتر صالحی می تواند نشانه ای از تمایل عربستان برای آب کردن یخ های روابط دو کشور باشد. البته طرف ایرانی در همه دولت های که در چند دهه اخیر در ایران بر سر کار بودند صرف نظر از گرایش های سیاسی خاص خود بر تعامل و همکاری نزدیک با عربستان تاکید داشت و آن را جزو اولویت های منطقه ای خود قرار داده بود.
اما این طرف عربستانی بود که در سال های اخیر علیرغم سفر چندین باره رئیس جمهور ایران به این کشور نه تنها تمایلی به گسترش روابط و همکاری از خود نشان نداد بلکه برعکس با دست زدن به اقداماتی همچون گردن زدن اتباع ایرانی متهم به قاچاق مواد مخدر پل های پشت سر را نیز خراب کرد.بنا بر این باید دید که چه تحولی در طرف عربستانی اتفاق افتاده که آن را به سمت ارسال سیگنال های مثبت به ایران سوق داده است؟
به نظر می رسد چند عامل در نشان دادن چراغ سبز از سوی عربستان به تعامل سازنده با ایران موثر بوده است:
نخست اینکه به نظر می رسد عربستان ادامه بازی به شکل قبلی را درسوریه نه به نفع خود می داند و نه آن را با توجه به تحولات میدانی و توافق بازیگران بین المللی همچون امریکا و روسیه برای حل مسالمیت آمیز بحران امکان پذیر می بیند .از اینرو با توجه به نقش محوری ایران در تحولات بحران سوریه می کوشد تا دیر نشده با فضا همراه شود و همانند ترکیه و قطر برخلاف مسیر رودخانه حرکت نکند .پیش از این نیز ،عربستان در خصوص تشکیل دولت تمام سلام در لبنان گام مثبتی برداشته بود. به نظر می رسد عربستان از این نگران شده که ورود به بازی برد-باخت با ایران موجب شده که این کشور بازی را در خیلی از مناطق و حوزه ها به رقبای چون قطر و ترکیه واگذار کند.
دوم اینکه امریکا راهبرد نظامی خود را از سمت خاورمیانه به سمت شرق آسیا برای مهار چین تغییر داده است و در این راهبرد مشخص است که امریکا همچون گذشته نه در کنار عربستان بلکه در کنار هیچ یک از دیگر متحدان سابق حتی اسرائیل قرار نخواهد گرفت و در چنین شرایطی عربستان نمی تواند به روال گذشته به سیاست خصومت با ایران ادامه دهدبخصوص آنکه با انواع بحران های داخلی هم دست به گریبان است .
سوم اینکه به نظرمی رسد عربستان ارزیابی خاصی از تحولات سیاسی داخلی ایران دارد و فکر می کند در آینده شرایط برای ترمیم روابط دو کشور مهیاتر خواهد شد .
و اما مخلص کلام اینکه تجربه نشان داده است که نوع فضایی حاکم بر روابط دو کشور چه :دوستانه ، چه رقابت جویانه و چه خصمانه ، در گستره حوزه نفوذ دو کشور در منطقه و حتی خارج از منطقه نیز تاثیر گذار بوده است و حتی عملکرد سازمان های بین المللی را نیز تحت تاثیر قرار داده است . برای مثال در مواردی که این دو کشور بزرگ نفتی و اسلامی در کنار هم بودند ، سازمان همکاری های اسلامی و اوپک عملکرد به مراتب موفقیت آمیزی تری داشتند که این مسئله علاوه بر دو کشور به نفع دیگر اعضای این سازمان های همکاری بوده است .از اینرو منافع دو کشور در بازی های برد- برد است و ورود به بازی های برد- باخت ضمن اینکه انرژی و توان دو کشور را به تحلیل می برد،زمینه را برای فرصت طلبی غربی ها و همچنین اسرائیلی ها فراهم می سازد.
چنانکه کشورهای غربی از قبل پروژه ایران هراسی توانسته اند به یک قرارداد تسلیحاتی 60 میلیارد دلاری دست یابند و از این طریق بخشی از کسری بودجه پنتاگون و دولت این کشور را جبران کنند . به همین ترتیب رژیم صهیونیستی نیز در سایه پروژه ایران هراسی و از طریق دامن زدن به اختلافات فرقه ای و مذهبی توانسته است خود را از پیامدهای ناشی از خیزش های مردمی در منطقه خود را رهایی دهد وبا درحاشیه قرار دادن بحران فلسطین به سیاست اشغال خزنده در چارچوب شهرک سازی و همچنین یهودی سازی قدس ادامه دهد .بر این اساس با نزدیکی مجدد روابط ایران و عربستان می توان به مقابله با فرصت طلبی ها در این موارد بخصوص در مهار فتنه مذهبی صهیونیست ها امیدوار شد.
...............پایان پیام/ 218