به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ آیتالله روحالله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران در تازهترین جلسه اخلاق خود به موضوع «شر» پرداخت که مشروح آن در ادامه میآید: *دعوت به خیر و دوری از شرّ، در قرآن صاعد پروردگار عالم به واسطه انبیاء عظامش، بشر را دعوت به خیر و دوری از هر شرّی کرده است، آنقدر این شناخت خیر و شرّ را برای شناخت راه صحیح و صراط مستقیم، مهمّ، قرار داد که تمام اقوال و کردار انبیاء عظام (قول و فعلشان) نشأت گرفته از همین مطلب است که مردم را دعوت به خیر و دوری از شرّ کردند. به قدری مهم است که گاهی به قول اولیاء خدا، پروردگار عالم این را در قالب دعا هم قرار داد. به طوری که آن مرد الهی و عظیمالشّأن، آیتالله قاضی، آن عارف بزرگوار فرمودند: پروردگار عالم وقتی میخواهد مردم را با خود مشغول کند، عنوان دعا را مطرح میکند. دعایی که به قول اولیاء خدا، قرآن صاعد است. یعنی همانگونه که کتابالله، قرآن نازل است؛ دعا، قرآن صاعد است و صعود میکند و به بالا میرود. پروردگار عالم به وسیله همین ادعیّه که انسان، با ذوالجلال و الاکرام ارتباط پیدا میکند، دعوت به خیر و دوری از شرّ میکند. به تعبیری، اولیاء خدا میگویند: گاهی که انسان، احساس نیاز درونیاش به جوش و خروش درمیآید، آنگاه به سمت دعا میرود و پروردگار عالم هم به وسیله همین ادعیّه، او را با خیر و شرّ آشنا میکند. اتّفاقاً یکی از آن لحظات و ازمنهای که انسان به خوبی خیر را درک میکند و میفهمد که شرّ چیست، همان لحظه نیاز است که دیگر دست به دعا بر میدارد، لذا پروردگار عالم یکی از آن زمانها را رجبالمرجّب قرار داد. در همین دعایی هم که بیان فرمودند: در ماه رجب، بعد از هر نماز خوانده شود «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ ...»، انسان، طلب خیر از باری تعالی میکند؛ چرا که هر چه خیر است، مِن ناحیه الله است و هر چه شرّ است، از نفس دون و وسوسههای شیاطین جنّ و انس است. لذا طلب خیر از باری تعالی آن قدر مهم است که به ساحت قدسش عرضه میداریم: «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ» ای کسی که هر چه خیر است، امیدش، مِن ناحیه ذوالجلالی توست و هر چه شرّ است، امید است که تو ایمن بدهی که میدانیم مِن ناحیه النّاس است. «یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً» وقتی انسان بفهمد تمام خیر دنیا از ناحیه حضرت حقّ است، لذا از او مجدّداً میخواهد که «أَعْطِنِی» تو عطا کن، «بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ الدُّنْیَا وَ جَمِیعَ خَیْرِ الْآخِرَةِ وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شرّ الدُّنْیَا وَ شرّ الْآخِرَةِ». *مهار نفس؛ راه قرار گرفتن در خیر همین دعا به ما بیان میکند که تمام مقولات عالم در این دو باب است، یا خیر است، یا شرّ. اگر انسان به خوبی این را درک کند؛ باید به خیر برود و از همه شرّها دور شود و از حضرت ذوالجلال و الاکرام بخواهد که عنایت کند. لذا عرضه میداریم: «وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شرّ الدُّنْیَا وَ شرّ الْآخِرَةِ» تو از من دور کن، آن شروری که مرا در دنیا گرفتار میکند و آخرت من را هم از بین میبرد که اولیاء خدا بیان کردند: تمام اینها، از نفس دون است. به یک تعبیری که آن مرد الهی و عظیمالشّأن میرداماد بزرگوار، ملّای عظیمالشّأن میفرماید، «الشر قضایاء النفسانیّه و الخیر الهامات الالهیّه»، شرّ، همه از قضایای نفسانی انسان است و خیر، همه الهامات ذوالجلال و الاکرام است که اگر کسی توانست این نفس دون را مهار کند، صددرصد در خیر قرار میگیرد و عمده، همین است. *پرهیز از شرّ = انجام دادن خیر وقتی انسان، نفس را از شرّ دور کرد، دیگر وجودش خیر میشود و صددرصد هر آنچه خیر است، برایش به وجود میآید. لذا یک جمله بسیار عالی و زیبایی را مولیالموالی، امیرالمؤمنین، اسداللهالغالب، علیبنابیطالب(ع) میفرمایند که همان نکتهای است که عرض کردیم اگر انسان از شرّ دور شد، اصلاً خود به خود خیر در او به وجود میآید. حضرت میفرمایند: «مُتَّقِی الشَّرِّ کَفَاعِلِ الْخَیْرِ»، آنکه از شرّ پرهیز کرد، مثل آن کسی است که گویی عمل خیر دارد انجام میدهد؛ چون شرّ، از نفس است و همه خیر از ذوالجلال و الاکرام است، «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ». اولیاء خدا میگویند: چون ذوالجلال و الاکرام در خیر است و خیر را برای انسان میخواهد، اگر انسان بخواهد یا نخواهد، او مرحمت میکند امّا (این امّا مهم است) چه کسی از خیر بهره میبرد؟ آن که وجودش را از شرّ پاک کند. «یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ» ای کسی که به هر شخصی که از تو مسئلت کند، عطا میکنی و حتّی بالاتر از آن، «یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً» به آن کسی هم که به معرفت ندارد، مرحمت میکنی، «أَعْطِنِی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ» پس حالا تو هستی که باید مرحمت کنی. *تقوا؛ دوری از شرّ و نزول خود به خودی خیر لذا اولیاء خدا میگویند: وقتی انسان از شرّ نفس دور شد؛ میداند همه خیر مِن ناحیه الله است. لذا تنها راهش این است که انسان از بدیها دور شود و آن تقوای حقیقی هم همین است. آیتالله العظمی مرعشی نجفی، استاد عظیمالشّأنمان میفرمود: آیتالله آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی بارها و بارها فرمودند: تقوا به معنی دوری از شرّ است. اگر از شرّ و بدیها دور شدی، این یعنی تقوا و آنوقت است که خودبهخود خیر میآید، «کَفَاعِلِ الْخَیْرِ». لذا وقتی اینطور شد، دیگر انسان، مرکز خیر میشود. *گل بیخار باش! به قدری این مطلب مهم است که آن که اوّل رجب المرجّب، ولادتش است، امام محمّد باقر(ع) میفرمایند: طوری خیر محض باش که دیگر اصلاً شرّی در تو نباشد؛ چون اگر طوری خیر بودی که شرّ هم کنارت بود، آن موقع همین شرّهای کوچک هم گرفتارت میکند. لذا حضرت فرمودند: «کُنْ خَیْراً لَا شرّ مَعَهُ»، طوری خیر باش که هیچ شرّی با تو نباشد. وقتی انسان یک شرّ در وجودش بود، آرام آرام کنار خیر، مدام او را به سمت بدیها میبرد. خیرها، لطف خدا و عنایت ذوالجلال و الاکرام است و شرور از ناحیه نفس دون است (همان چیزی که میرداماد عزیز، آن ملّای عظیمالشّأن تبیین فرمودند). لذا وقتی شرّ هم در وجود انسان باشد، اگر انسان به سمت خیر برود، این شرّ، دو مرتبه او را بر میگرداند و یک حال متغیّر خواهد داشت، امّا وقتی خیر مطلق شد که «لَا شرّ مَعَهُ»، آنوقت دیگر گل بیخار میشود. لذا حضرت در ادامه همین تمثیل را میزنند و میفرمایند: «کُنْ وَرَقاً لَا شَوْکَ مَعَهُ» مانند یک برگ بیخار باش. اولیاء خدا یک تعبیری را بیان کردند، میفرمایند: وقتی انسان، خیر مطلق شد؛ هر که در محضر او بیاید، آرام میشود. به عنوان مثال، وقتی از خود عمروعاص ملعون میپرسند، اگر کنار امیرالمؤمنین باشی، چه میشوی؟ می-گوید: هر کس در محضر امیرالمؤمنین برود، در امان است! لذا اگر گل بی خار شدیم، اینطور میشود که هر که بیاید، آرام میشود؛ «کُنْ وَرَقاً لَا شَوْکَ مَعَهُ وَ لَا تَکُنْ شَوْکاً لَا وَرَقَ مَعَهُ». پس عزیزم! مواظب باش یک طوری نشود که این قدر وجودت شرّ شود که حتّی یک خیر هم درآن نباشد و وجودت، خار مطلق باشد، «وَ لَا تَکُنْ شَوْکاً لَا وَرَقَ مَعَهُ وَ شَرّاً لَا خَیْرَ مَعَهُ». لذا شرّ را به عنوان خار تمثیل زدند که حال اولیاء الهی برعکس است و وقتی محضرشان میرویم، آرام میشویم. *مجالست با چه کسانی، شرّ می آورد؟ لذا آنچه که شیطان ملعون، در وسوسههایش دارد، همین است که نگذارد انسان، با خوبان عالم همنشین شود. عزیزان من! به این نکته خوب دقّت کنید و بر روی آن تأمّل کنید که شیطان نمیخواهد بگذارد با اولیاء الهی همنشین باشید. برای همین است که وجود مقدّس اباعبدالله، سیّد و سالار شهیدان، حضرت امام حسین(ع) بیان میفرمایند: «مُجالَسَةُ أهلِ الدَّناءَةِ شَرٌّ»، مجالست با آنها که اهل پستی، دنی و فرومایگی هستند، شرّ میآورد. معلوم است در مقابلش، مجالست با خوبان عالم، خیر برای انسان میآورد و شیطان نمیگذارد. *دعا و یاد گرفتن چگونه عمل کردن لذا آنچه که مهم است همین است که دعا برای ما چه بیان میکند. آقا جمالالدّین خوانساری نکتهای در شرح ادعیه تبیین میفرمایند که بسیار عالی است، میفرمایند: این ادعیّه میخواهند به ما یاد بدهند اینگونه عمل کن، نه این که فقط اینگونه بخوان! «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شرّ یَا مَنْ یُعْطِی الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً» لذا این دعا میخواهد بگوید: تو هم همین طور باش - البته اهل خیر هم در دنیا اینطور هستند - که هنوز کسی مسئلت نکرده، دستش را بگیر. اگر خاطر شریفتان باشد، عرض کردیم که بیان فرمودند: بهترین مردم، آن کسی است که قبل از این که کسی نیاز داشته باشد، دستش را بگیرد. لذا آقا جمالالدّین خوانساری، آن عارف بالله میفرمایند: آن کسی که این دعا را میخواند، باید همین حالات را باید داشته باشد و از همه شرّهای وجودی بیرون برود. پس یکی از راهها، مجالست با اهل خیر و دوری جستن از اهل شرّ است. عجیب است، در هر مطلب که وارد شدیم (چه در باب پدر و مادر، چه اخلاص و ...، در هر بابی که در اخلاق بحث کردیم)، نسخهای که دادند، همین بود. لذا عزیزان! این همنشینی را که بارها و بارها و بارها گفتم، کم نگیرید. اهمیّت همنشینی، همان است که وقتی از آن امامالعارفین(ره) سؤال کردم: آقاجان! شما چقدر از آیتالله العظمی شاهآبادی مطلب و درس گرفتید؟ قصدم این بود که چه کتابهایی، چند سال و به چه سبکی بوده؛ ایشان فرمودند: من آن قدر که از نگاه به جمال ایشان علم گرفتم، از زبان ایشان نگرفتم! این یعنی همنشینی با خیر، این یعنی همنشینی با خوبان عالم که انسان را به خوبی نزدیک میکند. اگر حال، اینطور شد که انسان از اهل شرّ دور شود؛ طبیعی است حتماً بداند که باید با خوبان عالم همنشینی کند؛ چون اصلاً دو جبهه بیشتر در عالم نیست و این دیگر اظهر من الشّمس است که یا باطل است و یا حقّ است. اصلاً چیزی
اخبار ایران
جمعه
۲۷ اردیبهشت
۱۳۹۲
۱۹:۳۰:۰۰
- منبع:
- فارس
- کد خبر:
- 420457
پیشبینی آیتالله بهجت از زیاد شدن فقر در جامعه
- کد خبر :
- 420457
جمعه
۲۷ اردیبهشت
۱۳۹۲
۱۹:۳۰:۰۰
- منبع:
- فارس
مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) گفت: در اوایل انقلاب قرضالحسنهها خیلی زیاد بود امّا بعضی رفتند، پولهایشان را از قرضالحسنهها برداشتند و در بانکها گذاشتند، آیتالله بهجت فرمود: از این به بعد فقر در جامعه زیاد میشود.
آآ
آآ