به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ وقتی نام خرمشهر میآید یا آهنگ «ممد نبودی ...» در گوش میپیچد یا تصویر مسجدجامع «خرمشهر» در ذهن نقش میبندد. مسجدجامع خرمشهر سیهزارمین اثر تاریخی ایران است که دو سال پیش، در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
دو گلدسته و دو گنبد کوچک و بزرگ با 120 سال قدمت را در دل خود جای داده است، شاید 770 مترمربع کاشیکاری معرق نیز شاخصهی خاصی برای هر بنای تاریخی باشد، اما وقتی قرار باشد، یک اثر بخشی از هویت، تاریخ، تمدن و مقاومت یک کشور محسوب شود، هر بنایی نمیتواند جای «مسجدجامع خرمشهر» را بگیرد.
این مسجد قدیمی که با نمای آجریاش که حالا جزیی از تاریخ این شهر است، از قدیم یکی از مراکز اصلی شهر خرمشهر بود، در آن زمان، در ورودی بازار بزرگ اصناف قرار داشت و محل تردد مردم از صحن مسجد بود. به همین دلیل، بعدها تغییری در ساختوساز آن رخ داد و در سال 1348، قطعه زمینی از ضلع غربی به مسجد اضافه و بهصورت کنونی تجدید بنا شد.
«مسجدجامع خرمشهر» یکی از تنها ساختمانهایی بود که پس از بازپسگیری شهر از عراقیها بهصورت نیمهسالم باقی مانده بود. این بنای تاریخی چون در زمان مقاومت و قبل از اشغال شهر، جایی برای فرماندهی، تدارکات و گردهمایی مدافعان شهر بود، لقب نماد مقاومت را به خود گرفت، حتی حالا نیز بین بازماندگان جنگ به همین نام شناخته میشود.
این مسجد که حالا سمبل مقاومت در «خرمشهر» است، در مدت 35 روز مقاومت مردم، ستاد مردمی، مرکز تبادل اخبار، اورژانس مجروحان و محل نگهداری موقت شهدا بوده است. این بنای تاریخی یادآور شهدایی مانند «محمد جهانآرا»، «بهروز مرادی»، «بهنام محمدی» و «محمد دشتی» است.
همچنین بنایی مشابه این مسجد تاریخی، در باغ - موزه دفاع مقدس در تهران، اتوبان حقانی، جنب پارک طالقانی ساخته شده است.
..............پایان پیام/ 218