از آموزش‏های نظامی چریکی در لبنان تا شاعر آیینی

به گزارش خبرگزاری اهل‏بیت(ع) ـ ابنا ـ غلامرضا آقاسی، فرزند زنده‌یاد محمدرضا آقاسی، همزمان با سالروز درگذشت این شاعر اهل بیت(ع) تعدادی از تصاویر منتشر نشده‌‌ای از وی را منتشر کرد.

شاعری را تنها برای اهل‌بیت علیهم السّلام خوب می‌دانست. می‌گفت رسالت شاعر شیعه، در خدمت گرفتن زبان برای اهل‌بیت صلوات اللّه علیهم اجمعین و بیان حق است. حقی که از ابتدای ظهور اسلام بوده و تا همین روزها هم ادامه داشته است. محمدرضا آقاسی را همه با اشعار شورانگیز اهل‌بیتی‌اش می‌شناسند. شاعری شوریده و خوش‌الحان که کلام و زبان را در خدمت آل‌الله قرار داده و چون زبان به مدح و ثنای حضرت دوست و اهل‌بیت علیهم السّلام می‌گشاید، اکثر مخاطبان از اقشار مختلف همراه او می‌شدند. آقاسی با وجود آنکه تا مقطع هنرستان بیشتر تحصیل نکرده بود، به‌دلیل همراهی خانواده‌اش با شعر و ادبیات به‌ویژه اشعار عرفانی و آیینی، همچون دو برادر دیگرش به وادی شعر قدم می‌گذارد، اما استوارتر و سنجیده‌تر از آنها. خیلی‌ها او را به‌خاطر همین تحصیلات کم سرزنش می‌کردند و سروده‌هایش را شعر نمی‌دانستند، اما برای آقاسی بر دل نشستن شعر از همه‌چیز مهمتر بود که این هم اتفاق می‌افتاد. به‌نظرش شعری که خمیرمایه‌اش حبّ اهل‌بیت باشد، رنگ خود را می‌گیرد.

بعد از انقلاب به لبنان می‌رود تا بعد از آموزش‌های نظامی چریکی، بتواند در خاک لبنان به رزمندگان کمک کند. دوره‌های اموزشی تمام می‌شود، اما همزمان با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه‌های جنوب می‌رود و در بخش «سنگرسازان بی‌سنگر» خدمت می‌کند. بعد از جنگ، از همان دسته شاعرانی بود که رابطه خود را با شهدا قطع نکرد و حتی به ابن‌الوقت‌های فرصت طلب، بدون توجه به از بین رفتن موقعیت زندگی‌اش، اعتراض می‌کند. اعتراضی از جنس یک شاعر اصیل شیعه. با همین رویکرد در دهه 70 و اوایل 80 است که بسیاری از مردم را دوباره با شعر اصیل آیینی پیوند می‌دهد. آقاسی سرانجام در سوم خرداد 84 به دلیل عارضه قلبی چشم از جهان فروبست.