به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ شوق براي عبادت و بيداري شب براي خدا، از بركت تقوا است. تقوا از براي طاعات و عبادات همچون آب است براي درختان؛ چنانچه اختلاف درختان در طبيعت و ميوه و طعم به حسب اختلاف در ظرفيت آنها است. همچنين اختلاف طبقات ايمان سبب اختلاف در مراتب تقوا است، يعني هر كس درجه ايمانش برتر و جوهر روحش صاف تر است، بيشتر به تقوا و ترك محرمات ميل دارد، و هر كه از تقواي بيشتر برخوردار است، عبادتش خالص تراست و هر كس كه عبادتش خاص تر است قربش به خدا بيشتر است و هر عبادتي كه اساس آن بر تقوا نباشد آن عبادت مثل غباري است كه در ميان هوا پخش، يعني براي آن عبادت قدر و اعتباري نيست.
اگر نمازگزار لباس تقوا را بر تن كند، تمام اعضاي بدن از گناه مصون مي ماند و زبان، گوش و چشم او داراي تقوا مي شود. هنگامي كه نماز مي خوانيم با تقوا باشيم و اگر در بيرون نماز و در حالت عادي چشم انسان و گوش و زبان وي رها بود و آلوده به گناه شد و تقوا پيشه نكرد، همه اينها در هنگام نماز مزاحم انسان مي شود، ولي چنانچه در بيرون از نماز چشم، گوش و زبانش را حفظ كرد، در نماز دشمن دروني هجوم نمي آورد. مهم آن است كه انسان در بيرون نمازهم خود را حفظ كند و تقوا را در همه مسائل رعايت نمايند.
نمازگزار چنانچه روح تقوا و پرهيزگاري را در خود زنده نمايد، با آسودگي خاطر در پيشگاه الهي مي ايستد.نماز بدون تقوا، تاثير بر روح انسان نمي گذارد. پيامبر گرامي اسلام فرمودند: به با تقوا بودن عمل بيشتر از خود عمل اهتمام كن....اصل دين "ورع" است و راس آن اطاعت خداست بدان شماها اگر آن قدر به نماز بايستيد كه مانند كمان خميده شويد و آن قدر روزه بگيريد كه مانند تير لاغر گرديد،جز با ورع به شما سود نخواهد داد. امام رضا(ع) مي فرمايد:نماز خواندن وسيله نزديكي به خدا است براي هر شخص پرهيزكاري.
پس نماز براي هر انسان با تقوا و وارسته، وسيله تقرب و نزديكي به خداوند سبحان مي باشد و چون دامن خويش را آلوده به گناه نكرده،از محرمات دوري نموده است اگر تقوا را به دست نياورد و با گناه وارد نماز گرديد، هرگز نماز وي عامل تقرب او به ساحت خداوند سبحان نخواهد شد، و تنها نمازگزاراني به مقام مقدس تقرب كامل نايل مي شوند كه از گناهان پاك باشند و به آنها آلوده نگردند.
هر انساني به اندازه پارسايي خود از نماز صحيح و مقبول برخوردار مي شود و به همان نسبت به خداوند سبحان قرب مي يابد. عمل بي تقوا قبول نيست.خداوند عمل با تقوا را قبول مي كند و در قرآن كريم مي فرمايد: انما يتقبل الله من المتقين؛ خداوند تنها از پرهيزگاران مي پذيرد.
اگر عمل با تقوا نبود، مثلا ريا بود، قبول نيست. تقوا در بطن عمل شرط صحت است. اگر بطن عمل تقوا بود، ولي خود عامل، عادل نبود، گرچه آن عمل صحيح است، ولي كامل نيست. اگر نمازگزار در بطن عمل، تقوا را رعايت كند و خودش هم عادل باشد، اين عمل كامل است.
اعمال انسانهاي متقي مورد قبول در گاه الهي قرارمي گيرد و پيش خدا با تقواترين انسانها ارزش دارند. ملاك و امتياز عمل تقوا است. خداوند متعال مسجدي را كه اساس آن بر تقوا نهاده شده به عظمت ياد نموده است. خداوند قرآن مجيد به پيامبرش صريحا دستور مي دهد كه هرگز در اين كه بر تقوا بنا نشده قيام به عبادت مكن، و نماز مگزار، بلكه به جاي اين مسجد، شايسته ترين اين است كه در مسجدي قيام به عبادت كني كه شالوده آن در روز نخست بر اساس تقوا گذارده شده است.
................پایان پیام/ 218