به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ سیاست یک بام و دو هوای دولت مصر که پس از سرنگونی حسنی مبارک، مهره آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه، روی کارآمد و بر موج اسلام خواهی مردم این کشور سوار شد، تا کی می‌تواند ادامه یابد و دولت اخوانی این کشور تا چه زمانی قادر خواهد بود به رفتار پرتناقض خود در قبال مسأله سوریه و فلسطین ادامه دهد؟ این سؤالی است که پررنگ‌تر از همیشه بر افکار عمومی مسلمانان جهان سنگینی می‌کند.
محمد مرسی، رئیس‌جمهور مصر، در اقدامی نسنجیده از قطع کامل روابط کشورش با سوریه خبر داد و اعلام کرد از روز دوشنبه (دیروز) تصمیم خود را برای قطع روابط با دمشق عملی می‌کند. وی در اظهاراتی همسو با کشورهای غربی و رژیم‌های مرتجع عرب خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه شد و با بکار بردن الفاظ نامناسب علیه حزب‌الله لبنان، از نیروهای مقاومت خواست فوراً نیروهای خود را از سوریه خارج کند.
وی درحالی این اظهارات را بر زبان جاری کرد که قاهره مدعی تلاش برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه است و از سوی دیگر به همراه کشورهای غربی و عربی با اعزام افراد مسلح و تروریست به سوریه و ارسال کمکهای تسلیحاتی برای آنها، به تشدید خشونت‌ها در سوریه کمک می‌کند.
این اقدام رئیس‌جمهور مصر با توجه به گرایش ضد امپریالیستی انقلاب مردم این کشور که حکومت دست نشانده حسنی مبارک را از کار برکنار کرد، قبل از اینکه با واکنش بین‌المللی روبرو شود، عکس العمل‌ها و انتقادهای شدید محافل داخلی مصر را برانگیخت. برخی از احزاب این کشور از جمله "حزب کرامه" با صدور بیانیه‌ای در این باره تاکید کرد تصمیم مرسی برای قطع روابط با سوریه، به سود منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی و خلاف منافع ملی مصر است و نشانگر عدم صلاحیت وی در اداره امور کشور می‌باشد.
واقعیت امر اینست که تاکنون خطاهای دولت آقای مرسی را با تسامح بسیار، می‌شد به حساب تازه کار بودن و ناپختگی وی و حزب اخوان المسلمین در رسیدن به قدرت گذاشت ولی گاف اخیر علیه سوریه را نمی‌توان به حساب عدم آشنایی آنان با سیاست و فنون دیپلماسی گذاشت بلکه از این پس تداوم چنین موضعگیری‌هائی را در هیات حاکمه مصر باید به حساب وابستگی آقای مرسی و اخوانی‌های گرداننده صحنه سیاسی این کشور گذاشت و قطعاً هیچ توجیه قابل قبول دیگری برای آن نمی‌توان یافت.
به نظر می‌رسد محمد مرسی درصدد برآمده برای تداوم قدرت، با عدول از همه اصول و موازین قبلی خود، به ادامه سیاست‌های رژیم گذشته این کشور ادامه دهد. گویا وی با تکیه بر مسند حکومت، همه شعارهای قبلی خود را و اصول انقلاب مردم مصر را به فراموشی سپرده و به جای پاسخگویی به مطالبات مردم این کشور، به دنبال اجابت سیاست قدرت‌های فرامرزی است.
همین دو سال پیش بود که با حرکت مهارناپذیر مردم مصر، رژیم وابسته حسنی مبارک از اریکه قدرت به زیر کشیده شد و محمد مرسی پس از سقوط دیکتاتور آن کشور، به عنوان رئیس‌جمهور بر مسند قدرت نشست.به قدرت رسیدن مرسی باعث خوشحالی بسیاری از مردم مصر شد، چرا که وی با شعار اسلام خواهی به روی کارآمد، اما پس از مدت کوتاهی، اتفاقاتی روی داد که در ابتدا باعث تعجب همگان شد و سپس با ادامه آن، مشخص شد که مرسی از شعارهای اسلامی خود کاملاً فاصله گرفته است.
از جمله تصمیمات مرسی، پایبندی به توافقنامه‌های ننگینی بود که در زمان حسنی مبارک با رژیم صهیونیستی منعقد شده بود و مردم انقلابی مصر، ابتدا تصور می‌کردند با رأی دادن به او، رابطه سیاسی قاهره با رژیم اشغالگر قدس به پایان خواهد رسید و قرارداد ذلت بار کمپ دیوید لغو می‌شود، اما اقدامات مرسی، عکس آن انتظارات را برآورده کرد. خطاهای استراتژیک پی در پی دولت مرسی و همراهی وی با سلفی گری و تروریسم، وضعیتی را پیش آورده که او با نارضایتی‌های بسیار مردم و احزاب سیاسی مصر مواجه شده است.
مردم انقلابی مصر هنوز به یاد دارند که مرسی برای کسب آراء عمومی، از لزوم لغو پیمان کمپ دیوید و تنظیم سیاست‌های استکباری و ضد صهیونیستی سخن می‌گفت و یا در نطق‌های آتشین خود، همانند اردوغان بر سیاستمداران رژیم صهیونیستی می‌تاخت ولی پس از مدت کوتاهی با تکیه بر قدرت، همراهی و همگامی با سیاست‌های منطقه‌ای غرب و اسرائیل را در پیش گرفت.
حکومت جدید مصر در قضایای منطقه‌ای و بین المللی، در کارنامه خود نشان داد که همچنان متحد آمریکا، اسرائیل و ارتجاع عرب است و نمونه بارز آن تأیید توافقنامه ننگین کمپ دیوید، حفظ رابطه با رژیم صهیونیستی و اعزام سفیر به تل آویو بود، اتفاقی که باعث به جوش آمدن خون مسلمانان انقلابی مصری شد زیرا وی پس از تعیین سفیر برای اسرائیل، با نوشتن نامه‌ای به شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی از وی به عنوان دوست عزیز و بزرگوار خود یاد کرد.
مرسی با ارسال این نامه محبت آمیز به شیمون پرز نشان داد که همچنان چشم به دلارهای آمریکا و کشورهای مرتجع عرب دوخته و بنا دارد با اعلام وفاداری به اسرائیل و تاکید بر حفظ امنیت رژیم صهیونیستی در جهت خلاف مسیر ملت انقلابی مصر و آرمان‌های اسلامی حرکت کند.
متأسفانه خطاهای پی در پی و غیرقابل چشم پوشی دولت آقای مرسی نشان می‌دهد که وی بر ادامه این راه تأکید دارد، زیرا درحالی که مردم مصر انتظار داشتند وی پس از روی کار آمدن با استفاده از پشتوانه مردمی اقدام به تعطیلی سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره کند، امروز شاهد تصمیم وی برای بستن سفارت سوریه و پایان دادن به روابط مصر با دمشق هستند، اقدامی که هرگز شایسته کشوری چون مصر و مردم متمدن انقلابی این کشور نیست.
قطعاً سیاست‌هایی که دولت آقای مرسی در پیش گرفته، نه تنها توفیقی در بالا بردن جایگاه مصر در میان کشورهای جهان بویژه مسلمانان نخواهند داشت بلکه فقط موجب خوشایند آمریکا، اسرائیل و مرتجعین عرب خواهد شد که همگی آنها در کمین تغییر شرایط منطقه و ضربه زدن به آرمان مسلمانان هستند.
مردم مصر انتظار نداشتند محمد مرسی با بلند کردن پرچم تفرقه انگیز اخوانی، چنین مواضع فتنه انگیر و تحریک آمیزی علیه سوریه اتخاذ کرده و خود را وارد بازیهای افراطی و طایفه گرایانه کند. بازی شومی که هرگز بیانگر اراده و خواست ملت مصر در جهت تقویت روابط نزدیک و مستحکم با ملت سوریه نیست.
اقدام اخیر رئیس‌جمهور مصر، در واقع تکمیل فتاوای تکفیری شیوخ فتنه گر علیه سوریه است، چرا که درست دو روز پس از دیدار مرسی با یوسف قرضاوی مفتی درباری قطر و با وعده و وعیدهای آنان صورت می‌گیرد. این بازی‌ها با هر هدفی که طراحی شده باشد، برنده و بازنده آن کسی جز شخص آقای مرسی نیست که با این قبیل عملکردها، به زودی موجبات سرخوردگی مردم مصر را از عملکرد دولت فراهم خواهد کرد و به بی‌اعتمادی مردم دامن زد.
قطعاً همین قبیل رفتارهای نارواست که باعث گرایش مردم مصر به احزاب مخالف شده و رفته رفته دولت مرسی را به نماد بی‌کفایتی تبدیل کرده است، هر چند ملت مصر بزرگتر از آن است که مرسی بتواند با چنین سیاست هایی، آنها را به عاملی برای اجرای طرح‌های تفرقه‌افکنانه و توطئه آمیز به نفع آمریکا و رژیم صهیونیستی تبدیل کند.
................پایان پیام/ 218