به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «لطیفه نبی‌زاده» و خواهرش «لالیوم» با وجود شرایط نامساعد و سخت زندگی در افغانستان توانستند با حمایت خانواده خود بویژه پدرشان که بسیار در این زمینه به دو دخترش یاری رساند، حرفه خلبانی را برگزیدند.
آنها به کرار و به دلایل پزشکی در پذیرش مدرسه نظامی افغانستان مردود شدند اما در نهایت به تایید یکی از پزشکان غیرنظامی در سال 1989 میلادی به این مدرسه پیوستند.
نبی‌زاده می‌گوید: ما اولین زنان خلبان در تاریخ نیروی هوایی افغانستان بودیم.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از مردان همکلاسی من همواره از حضور ما در کلاس‌ها ناراضی بودند می‌افزاید: ما به رفتار آنها اهمیت نداده و به اهداف خود فکر می‌کردیم تا با تلاش و انرژی بیشتر آنها را تحقق بخشیم.
نبی‌زاده معتقد است که اولین پرواز مستقلانه او، تجربه‌ای فراموش نشدنی است. این پرواز جزئی از امتحان او محسوب می‌شد و در منطقه مزار شریف انجام گرفت.
وی از احساس خود در زمان پرواز می‌گوید. لحظاتی که اساتید به او متذکر می‌شدند که در کار بیشتر خود دقت کند و یا لحظه فرود که یکی از بی‌نظیر‌ترین لحظه‌ها بود که نیاز به دقت بالایی داشت.
این خلبان زن افغان درباره تجربیات منحصر بفرد خود می‌گوید: نوع برخورد با او و خواهرش متفاوت از سایر فارغ‌التحصیلان بود. در زمان جنگ برخی مناطق، امن بودند و در برخی دیگر شورش و درگیری برپا بود و در اوایل کار به ایشان در مناطق امن اجازه پرواز داده می‌شد. در سال 1996 میلادی کابل به دست نیروهای طالبان افتاد و لطیفه و خواهرش به مزار شریف منتقل شدند.
نبی‌زاده در خاطراتش از فرمانده‌اش می‌گوید: فرمانده ما در آن زمان حامی حقوق زنان بوده و از آنها نیز حمایت‌هایی کرده است.
پس از عقب‌نشینی طالبان، نبی‌زاده شبانه به کابل نقل مکان کرده و به ارتش اعلام همکاری مجدد می‌کند. لطیفه در جشن آزادی کابل بر فراز آسمان پرواز کرد.
زندگی حرفه‌ای لطیفه نبی‌زاده همراه با خواهرش می‌گذشت. آنها با هم پرواز می‌کردند و رابطه خوبی با یکدیگر داشتند. در سال 2006 میلادی لطیفه نبی‌زاده و خواهرش در فاصله زمانی کمی از یکدیگر باردار شدند. اما لطیفه خواهرش را به دلیل مشکلات زایمان از دست داد.
نبی‌زاده پس از بدنیا آوردن فرزندش به زندگی حرفه‌ای خود بازگشت اما در نگهداری از دخترش دچار مشکل شد و به ناچار او را در ماموریت‌ها همراه خود می‌برد.
وی می‌گوید: دخترش در هلی‌کوپتر بزرگ شده و از دو ماهگی با وی پرواز کرده است.
فرزند نبی‌زاده از حرفه مادرش احساس غرور می‌کند و مانند مادرش شیفته آسمان است. مادرش آرزو دارد که او اولین زن فضانورد افغان شود و کشورش شرایط لازم را برای پیشرفت افراد مستعدی چون فرزند او را فراهم کند.................پایان پیام/ 218