به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ تنها یک هفته بعد از سخنرانی های آتشین شیخ های سلفی و علمای تکفیری در نشست "یاری رساندن به سوریه" در مصر منطقه جیزه در حومه قاهره شاهد یکی از فجیع ترین جنایات علیه اقلیت شیعه در این کشور بود. صدها تن از سلفی های تکفیری در شب میلاد حضرت بقیة الله با حمله به منزل مسکونی شیخ حسن شحاته از رهبران شیعیان مصر وی و برادر و 2 تن از شاگردانش را به شیوه وحشیانه ای به قتل رسانده و جنازه ایشان را مورد هتک حرمت قرار دادند.
سبعیتی که هرچند با فرهنگ و تمدن مردم مصر همخوانی ندارد اما این روزها به وفور در کشورهای عربی از سوریه و عراق گرفته تا لبنان و بحرین یافت می شود. همزمان با جنایت جیزه در مصر، لبنان نیز شاهد در گیری خونینی میان طرفداران احمد الاسیر شیخ تکفیری و نیروهای ارتش بود که در جریان آن دهها تن کشته و زخمی شدند و لبنان 3 روز عزای عمومی اعلام کرد.
البته فتنه سلفی های تکفیری تنها به مصر و لبنان و سوریه محدود نمی گردد، رد پای جنایات ایشان را در سلاخی یک سرباز انگلیسی در لندن و بمب گذاری های بوستون آمریکا نیز می شود دید. یکی از مولفه هایی که در تبیین موج فزاینده خشونت های اخیر بسیار قابل توجه است، بهره گیری سران کشورهای مختلف از جریان های افراطی در راستای اهداف و منافع جاه طلبانه خود است.
هنگامی که موج ناآرامی های خاورمیانه به سوریه رسید سردمداران بسیاری از کشورهای مخالف سوریه و جریان مقاومت به خوبی می دانستند که تکیه بر جریان های تروریستی و سلفی و حمایت از ایشان به زودی آتش درگیری های طایفه ای و مذهبی را در منطقه روشن خواهد ساخت؛ آتشی که به دلیل ماهیت متکثر و موزاییک کشورهای منطقه بیش از همه دامن خود ایشان را خواهد گرفت.
از همین رو بود که رسانه های وابسته چون الجزیره و العربیه در اقدامی پیش دستانه مدعی می شدند که در گیری در سوریه باعث خواهد شد شیعیان و جریانات علوی ،خاورمیانه را نا امن سازند. ترکیه حتی بارها تلاش کرد تا اخباری مبنی بر دست داشتن ایران، عراق و سوریه در ناآرامی های کشورش منتشر کند، با این حال واقعیت این بود که جریانات تکفیری و تروریستی خاستگاهی غیر شیعه در دین اسلام داشته و دارند، امری که کم کم و به دنبال موفقیت های میدانی ارتش و دولت سوریه باعث بازتولید خشونت در کشورهای مخالف سوریه شد.
هفته گذشته محمد مرسی رئیس جمهور مصر که ظاهرا در دو راهی دنبال کردن منافع ملی و یا منافع ایدئولوژیک خود، اهداف اخوانی اش را بر مصالح ملت مصر ترجیح داده است با حمایت از جریانات تروریستی سوریه رسما اعلام کرد که دولت وی کسانی که برای جنگ به سوریه بروند را مورد تعقیب قانونی قرار نمی دهد. در همین نشست بود که وهابی های تکفیری خون شیعیان را مباح اعلام کردند.
درست یک هفته بعد مصر شاهد وقوع جنایتی سبعانه در حومه قاهره بود. شاید از همین رو است که بسیاری از تحلیل گران شخص محمد مرسی را مسئول این جنایات معرفی کرده اند.
و این درست همان اتفاقی است که این روزها لبنان شاهد آن است؛ احمد الاسیر یا همان گونه که در رسانه های لبنان به شیخ فتنه معروف شده است، بیش از یک سال است که رهبری گروه های پنج گانه سلفی لبنانی در سوریه را برعهده داشته و در آتش جنگ طایفه ای در طرابلس و صیدا می دمد.
درگیری های خونین دو روز گذشته در لبنان بازتاب دیگری از ترویج خشونت در سوریه می باشد.
نکته جالب اینجاست که درست هنگامی که سعودی ها و تونسی ها با درک تبعات افراطی گری و ترویج خشونت برای امنیت داخلی شان سعی کردند پای شهروندان خود را از درگیری های سوریه کوتاه کنند، لبنان و مصر سعی کردند جای خالی آن ها را پر نمایند.
علت این امر را نیز می توان به ضعف دولت های مرکزی و اولویت نگاه طایفه ای و ایدئولوژیک بر نگاه ملی مربوط دانست. امری که ناشی از ماهیت ساختاری دولت در لبنان و بی تجربگی مرسی و اخوانی ها در مصر می باشد. جنایت اخیر حومه قاهره و شیعه کشی در مصر تنها آغازی است بر خشونت های فرقه ای و طایفه ای در این کشور.
محمد مرسی که نتوانسته بر مشکلات اقتصادی و امنیتی مصر فائق آید با ائتلافی از گروه های معارض مواجه شده است که خواهان کناره گیری وی و انتخابات زود هنگام شده اند. حرکت به سمت افراط گرایی در سیاست خارجی تلاشی است که اخوانی ها برای بدست آوردن حمایت جریانات سلفی در داخل این کشور پیش گرفته اند . ائتلاف مخالفان مرسی و جنبش تمرد تا کنون بیش از 15 میلیون امضا برای برکناری مرسی جمع کرده اند. آنها قرار است به زودی بزرگ ترین تجمع مخالفان دولت را برگزار کرده و تا برکناری دولت مرسی در خیابان ها بمانند. اخوانی ها به دنبال یارگیری و آمادگی برای درگیری های خیابانی هستند.
مصر کاملا این پتانسیل را دارد که سوریه ای دیگر شود. شیعه کشی و جنایت اخیر در حومه قاهره همچون مقدمه ای است برای آشوب بزرگ در مصر . واقعیت این است که چنان چه عقلا و فرهیختگان مصر و اخوان المسلمین نتوانند از ترویج خشونت در این کشور جلوگیری کنند بایستی به زودی شاهد فراگیر شدن آشوب و هرج و مرج در این کشور باشیم.
................پایان پیام/ 218