به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام و المسلمین محمودرضا جمشیدی پیش از ظهر یکشنبه 9 تیرماه در بازدید از معاونت فرهنگی تربیتی حوزه‌های علمیه خواهران در سخنانی با بیان اینکه فضای مدرسه علمیه باید یک فضای فرهنگی باشد، افزود: منظور از این فضا، یک محیط خشک نیست، بلکه فضای نشاط‌آور فرهنگی است.
وی ظرفیت ایجاد محیط فرهنگی از سوی بانوان حوزوی در حوزه‌های علمیه خواهران را غیرقابل انکار توصیف کرد و ادامه داد: از این ظرفیت باید حداکثر استفاده در ایجاد محیط معنوی در مدارس علمیه بشود.
مدیر حوزه‌های علمیه خواهران کشور با بیان اینکه فضای مدارس علمیه باید گرم و فعال باشد، ادامه داد: باید از ظرفیت حضور طلاب در مدارس علمیه حداکثر استفاده را ببریم.
وی با بیان اینکه باید انگیزه‌های طلبگی را باور داشته باشیم، اضافه کرد: هنگام اعزام مبلغان به نواحی مختلف در مناسبت‌های تبلیغی، مبلغ، به مدت 10 روز یا حداکثر یک ماه یا دو ماه به تبلیغ می پردازد، اما وقتی کسی به عنوان طلبه وارد حوزه علمیه خواهران می‌شود، پنج سال از بهترین سال‌های عمر خود را در اختیار حوزه قرار می‌دهد.
حجت‌الاسلام و المسلمین جمشیدی با بیان اینکه باید از این فرصت حداکثر استفاده را برد، افزود: از جمله ظرفیت‌هایی که می‌توان از آن برای تاثیرگذاری بر مخاطب استفاده کرد، تهیه نشریه است.
وی با اشاره به کارکردهای نشریه یاس که از سوی معاونت فرهنگی تربیتی حوزه‌های علمیه خواهران منتشر می‌شود، افزود: آمار استفاده‌کنندگان از این نشریه باید افزایش یابد و این نشریه می‌تواند در دکه به مخاطبان بیشتری عرضه شود.
مدیر حوزه‌های علمیه خواهران کشور با بیان اینکه طلاب خواهر باید انسان‌هایی ذووجهین باشند، ادامه داد: یک وجه آنها، خودسازی و حضورشان در تبلیغ دین است و وجه دیگر، دارا بودن مهارت زندگی مشترک، خانواده‌داری، همسرداری و تربیت فرزند است.
وی خواستار توسعه تولید نشریات دیواری در مدارس علمیه خواهران شد و اظهار داشت: از نشریات دیواری هم می‌توان در اطلاع‌رسانی خبری و هم در سایر امور بهره برد.
حجت‌الاسلام و المسلمین جمشیدی با اشاره به اینکه اکنون موضوع تهیه کاغذ به یک مشکل عمومی برای نشریات تبدیل شده است، افزود: با تولید نشریات دیواری در عوض تولید نشریات داخلی مدارس علمیه، می‌توان هم بر مشکل گرانی کاغذ غلبه کرد و هم در ارتقاء فرهنگ عمومی و اخلاق طلاب تلاش کرد.
سرویس خبرنگاران/ داخلی/ علی مولایی
....................
پایان پیام/ 118