خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳
۱۶:۵۰
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۱۸ تیر
۱۳۹۲
۱۹:۳۰:۰۰
منبع:
ابنا
کد خبر:
439010

برای نخستین‌بار صورت گرفت

عرضه "دیوان آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی" در نمایشگاه قرآن

«دیوان اشعار آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی» برای نخستین‌بار توسط انتشارات جمکران در بیست و یکمین دوره نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم عرضه می‌شود.

آآ

‌به گزارش خبرگزاری اهل‏بیت(ع) ـ ابنا ـ «دیوان اشعار آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی» برای نخستین‌بار در بیست و یکمین دوره نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم عرضه شده است. این اثر که شامل سروده‌های مختلف در موضوعات گوناگون دینی و آیینی است، توسط انتشارات جمکران به مخاطبان نمایشگاه عرضه می‌شود.

آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی در شعر سابقه طولانی‌‌ای دارند. عمده سروده‌های ایشان به موضوعات اخلاقی و دینی اختصاص دارد. گاه در میان اشعار ایشان، سروده‌هایی با موضوع سیاسی غالب در جامعه و انتقاد به برخی از عملکردها هم دیده می‌شود. زبان ایشان در شعر ساده و بی‌پیرایه است و همین امر درک اشعار برای عامه مردم را فراهم می‌کند.

ایشان پیش از این در دیدار با برخی از اعضای انجمن‌های ادبی استان قم، شعری را اصیل عنوان کردند که مایه نشر دین باشد. ایشان در این دیدار به شاعران توصیه‌های مختلفی کرده و گفته بودند: اگر شاعر متعهد باشد و اشعار پرمعنا بسراید، از نعمت خدادادی خود، برای نشر دین استفاده کرده است. ضرر شعر فاسد حتی از مواد مخدر هم بدتر است. مهمترین نکته در مدح اهل بیت(ع) اخلاص است و اخلاص ارزش کار مداح و شاعر را دو چندان می کند.

‌آیت‌الله‌العظمی صافی گلپایگانی، تعهد را روح و محور شعر دانسته و افزودند: چه بسا قصیده‌ای که از روی اخلاص سروده شده تأثیرش در ترویج معارف دین از مجاهدت و جهاد بیشتر باشد. اشعار شعرای پارسی گو، سرمایه ای غنی برای ترویج اخلاق و فرهنگ است. اگر فضای ادبی و هنری جامعه اصلاح شود، مردم به سوی سعادت و هدایت حرکت خواهند کرد. شاعرانی مثل عنصری و فرخی که اشعارشان بویی از تعهد نمی دهد، نباید به عنوان الگو مطرح شوند.

سروده‌ ذیل نمونه‌ای از اشعار ایشان درباره ماه مبارک رمضان است:

«در آمد بار دیگر ماه یزدانبه فرّ و شوکت و فیض فراوانصباح مکرمت گردید طالعمنور شد جهان از طلعت آنبهار توبه و آمرزش آمدمه ایمان و عید حق پرستاننسیم مغفرت هر سو وزان استسحاب مرحمت باشد خروشانمه روزه است و هنگام عبادتخوشا حال نکوی روزه داراندر آ در مکتب «صوموا تصحوا»که در آن می‎شود امراض درمانهلا بر خود بنازید و ببالیدکه ایزد را در این ماهید مهمانالا ای معصیت کار گرفتار!که از کردار خود هستی پشیمانچرا بیگانه‎ای از درگه دوست؟چرا حال تو زار است و پریشان؟بنه تاریکی جهل و ضلالتبیا در پرتو انوار قرآن...»

...............پایان پیام/ 218