به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در كمپ كوچكی كه در منطقه جت پور در محله پارك شماره ۹ در حاشیه دهلی كه منطقه ای جنگلی و گودال مانند است خانواده های میانماری با كمترین امكانات در شرایط نامناسب زندگی می كنند.
كپرهای خیس و نمدار و تردد درمیان گل ولای و زباله دراین كمپ موقت در حاشیه دهلی كه توسط خود آوارگان با دست خالی درست شده و پس از هر باران به دریاچه تبدیل می شود نمایی از زندگی بدوی و قبیله های دورافتاده در جنگلهای آفریقا را به نمایش می گذارد.
بی سوادی مطلق و نداشتن هرگونه شناسنامه و مدرك هویتی به واسطه ظلم دستگاه حاكم دركشور میانمارمشكلات این آورگان ازموطن گریخته را چند برابر كرده و آنان قادر به دریافت حق و حقوق خود حتی به عنوان یك پناهنده در دیگر كشورها نیز نیستند.
به سراغ محمد هارون رشید سرپرست میانماری این اردوگاه كه حدود ۵۰ خانواده میانماری در آن زندگی می كنند، می رویم وی تنها كسی است كه به زبان هندی مسلط بوده و می تواند درد دل این جماعت مورد ظلم واقع شده را به زبان بیاورد.
وی می گوید: تمام زندگی ما را نظامیان میانماری با حمایت از بوداییان افراطی به تاراج برده و همه این خانواده ها برای حفظ جان مجبور به گذر از راههای صعب العبور میانمار و بنگلادش و در نهایت رسیدن به هند شده اند.
وی ادامه داد هرچند زندگی دراینجا بدون هیچ امكاناتی برای خانواده ها بسیار سخت است و همگی نیازمند كمكهای انسانی فوری هستند اما امنیت جانی در اینجا موجب شده تا بتوانیم این سختیها را تحمل كنیم.
هارون رشید گفت: حدود ۵۰ خانواده در این اردوگاه هستند كه هریك از این خانواده ها به نوعی پدر، مادر، خواهر، برادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ و یا فرزندان خود را در قتل عام ها ازدست داده اند.
وی گفت : وضع درمیانمار به گونه ای است كه تمامی اموال مسلمانان به تاراج رفته و حتی آنان اجازه ندارند ازروستایی به روستای دیگر سفر كنند و ازدواج آنان نیز ممنوع شده است.
وی می گوید: كودكان داخل این اردوگاه هیچكدام به مدرسه نمی روند و تنها در كپری كه توسط خود آوارگان ساخته شده توسط برخی از افراد به آنان آموزش ازجمله آموزش قرآن داده می شود.
وی گفت: تاچند وقت پیش حتی برق هم نداشتیم كه هم اكنون پلیس اجازه داده یك كابل برق به داخل محوطه اردوگاه كشیده شود.
تمامی این خانوده ها در اینجا حتی فاقد سرویس بهداشتی و نظافتی بوده و تنها با كمك غذایی برخی افراد خیر كه كافی نیست قادر به سیر كردن شكم خود و بچه ها هستند.
محمد هارون رشید می گوید: ما در آرزوی بازگشت به كشور خود هستیم واز دولت هند می خواهیم با پادرمیانی وضعیت امن و آرامی را برای مسلمانان میانمار بوجود آورد تا همه مسلمانان بتوانند به كشور و موطن خود بازگردند.
................پایان پیام/ 218