به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در بین تحولات منجر به بیداری اسلامی که از اوایل 2011 میلادی آغاز شد و باعث دگرگونی های گسترده در ساختار حکومتی برخی کشورهای عربی گردید، نهضت بیداری اسلامی بحرین به دلایل فراوان هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است. دو ویژگی مهم حاشیه نشین بودن طولانی مدت و تاریخی جمعیت غالب بحرین، یعنی شیعیان، و ظلم و ستم بیش از اندازه خاندان حاکم علیه انقلابیون در این موضوع تأثیرگذار است:
1- شیعیان، اکثریت فراموش شده:
با استناد به منابع تاریخی پیامبر اکرم(ص) بعد از "علاء بن حضرمی" فردی به نام "ابان بن سعید" را که از نزدیکان امیرالمؤمنین(ع) بود برای تبلیغ به سوی بحرین فرستاد و او نخستین کسی بود که تشیع را در این جزیره ترویج نمود. بحرین تا سال 1782 تحت سلطه شیعیان قرار داشت تا اینکه در آن سال در پی استیلای طایفه آل خلیفه که از کویت به آنجا مهاجرت کردند، شیعیان در تنگنای شدیدی قرار گرفتند و از آن زمان بود که اکثر شیعیان ساحل شرقی بحرین کشته یا اخراج شدند. برخی مورخین معتقدند از 313 روستای شیعه‌نشین در زمان تصرف بحرین به دست آل خلیفه، امروزه تنها 50 روستا باقی مانده است و این گونه شیعیان این کشور در پایین ترین سلسله مراتب اجتماعی و اقتصادی قرار گرفتند.
شیعیان بحرین با وجود اینکه حدود 70 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، همواره از مناصب حکومتی و مشاغل مهم دولتی دور نگه داشته شده اند. شیعیان بحرین در طول تاریخ، فعالیت های سیاسی ضد استبدادی خود را داشته اند که جنبش های سیاسی اجتماعی مثل ابومذیک، صاحب الزنج (قیام سیاهان) و نهضت قرامطه در قرون نخست از این جمله اند.
بحرین در قرن‌های اخیر نیز شاهد حرکت‌ها و شورش‌های سیاسی اجتماعی برای کسب آزادی بوده است و بعد از ورود استعمار بریتانیا در سال 1892 این جنبش‌ها رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و باعث شد تا اولین قیام عمومی در مارس 1895 بر ضد «شیخ عیسی بن‌علی آل‌خلیفه»، حاکم وقت بحرین، رخ دهد که شیعیان به‌خاطر ظلم‌های خلیفه در حق آنان، از عوامل اصلی قیام بودند و رهبر این قیام را نیز «سید شبستری» بر عهده داشت و انگلیس با فرستادن «ویلسون» این قیام را سرکوب کرد.
بعد از قیام عمومی مذکور، قیام‌های متعدد دیگری مثل جنبش بحارنه در سال 1920، اعتصاب 1938 کارگران شرکت نفت، اعتصاب 1954 سندیکاها به‌دلیل ظلم آل‌خلیفه به شیعیان، برخوردهای 1964، 1963، 1953، 1965 و... را شاهد بودیم تا اینکه در دهه‌های 1970 بعد از استقلال بحرین، جنبش‌ها تلاش خود را بیشتر بر محور رفع استبداد داخلی و کسب آزادی‌های سیاسی متمرکز کردند که شیعیان به‌دلیل درگیری با اصل موضوع، بیشتر در این جنبش‌ها فعال بودند. در درگیری های دهه 90 در بحرین بین مردم و حکومت استبدادی دست کم 38 تن کشته و صدها نفر زخمی شدند.
بعد از آن شیعیان پس از یک دوره تحریم و عدم شرکت در انتخابات، در سال2006 وارد انتخابات پارلمانی شدند و 17 کرسی را به خود اختصاص دادند و در انتخابات 2010 نیز توانستند 18 کرسی را به دست آورند. پس از احیای بیداری اسلامی در شمال آفریقا، شیعیان بحرین نیز متأثر از موج بیداری اسلامی، برای احقاق حقوق خود فریاد اعتراض سر دادند که تا حال نیز ادامه دارد.
عمده اعتراضات کنونی توسط گروه های معارضی مانند جنبش احرار، جمعیت وفاق اسلامی، جنبش حق، جمعیت الوعد، جمعیت عمل اسلامی، جمعیت تجمع ملی و دموکراتیک، جمعیت تریبون دموکراسی پیشرو، جمعیت عربی اسلامی الوسط، جمعیت تریبون ملی اسلامی، جمعیت اصالت و جنبش عدالت ملی صورت می گیرد. در بین این گروه ها، جمعیت الوفاق بزرگترین و تاثیرگذارترین گروه است که روحانیت شیعه آن را هدایت و رهبری می کند.
2- شکنجه های قرون وسطایی آل خلیفه:
به اذعان تحلیل گران آنچه این روزها در بحرین توسط نظامیان آل خلیفه علیه مردم بی گناه انقلابی به کار می رود، امتداد حوادث هولناک و جنایات قرون وسطایی است که نیم قرن است صهیونیست ها علیه مردم مظلوم فلسطین به کار می بندند. نوع شکنجه و شیوه های بکارگیری آن در بحرین به مانند آن چیزی است که در سرزمین های اشغالی به کار می رود و حتی برخی محافل از اعزام شکنجه گران صهیونیستی و بعثی عراق به بحرین خبر داده اند.
در روزهای اخیر موج بازداشت انقلابیون بحرین وسعت یافته و نظامیان آل خلیفه و آل سعود حتی به زنان و کودکان نیز رحم نمی کنند. طی روزهای اخیر حدود 31 نفراز جمله یک کودک بازداشت شدند و 79 مورد نیز یورش وحشیانه به منازل مسکونی آن هم در هر ساعاتی از شب و روز انجام شده است. شکنجه بازداشت شدگان نیز به یک امر معمول و رایج تبدیل شده که در این میان 6 بحرینی به طرز وحشتناک و هولناکی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و در نتیجه این جنایت 2 تن از شهروندان بحرینی به شدت مجروح شدند.
در آخرین مورد شکنجه های قرون وسطایی، ریحانه الموسوی از زنان انقلابی بحرین در جلسه اول دادگاه از شکنجه شدن خود و اقدام زندانبانان آل خلیفه در مجبور کردن وی برای بیرون آوردن لباس‌هایش گفت و این موضوع خشم انقلابیون را برافروخت. وزارت کشور بحرین که این موضوع را همچون بنزین بر آتش خشم انقلابیون می دانست، با صدور بیانیه ای شکنجه شدن ریحانه الموسوی و عریان کردن وی در جریان بازجویی را تکذیب کرد، اما بخش آزادی‌ها و حقوق بشر جمعیت وفاق در رد بیانیه مذکور چنین اطلاعیه ای صادر نمود: ریحانه الموسوی در اولین ملاقات با همسرش این امر را به اطلاع وی رسانده بود و همسر ریحانه نیز به بخش آزادی‌ها و حقوق بشر جمعیت وفاق اطلاع داد و این موضوعی است که اگر پایه و اساس نداشته باشد؛ قربانی نمی‌تواند مدعی آن شود.
اینها همه در کنار شلیک گازهای اشک آور و سمی، به زیر گرفتن انقلابیون توسط ماشین، تخریب مساجد شیعیان و سلب تابعیت ساکنین اصلی این سرزمین، بخشی از جنایات سفاکان آل خلیفه و آل سعود است. در همین جهت هفته پیش رژیم آل خلیفه تابعیت آیت الله شیخ حسین نجاتی را به همراه 30 نفر از انقلابیون لغو کرده و آنها را برای ترک کشور تحت فشار قرار داده است.
آیت الله شیخ عیسی قاسم با موضع گیری در قبال این حرکت، با اشاره به مسالمت آمیز بودن تظاهرات و تجمعات مردم بحرین برای رسیدن به خواسته‌هایشان اعلام کرد: کوچاندن ناحق هر شهروندی در هر سطحی نقض قانون اساسی و بدور از دین و انسانیت است؛ چه برسد به آیت الله نجاتی که دارای این سطح علمی و اجتماعی و جایگاه دینی است.
بحرین، خالص ترین انقلاب کنونی در منطقه
انقلاب بحرین در مقایسه با سایر انقلاب های عربی متأثر از بیداری اسلامی، ناب تر و خالص تر است. انقلابیون بحرین اکثریت جمعیت این کشور را تشکیل می دهند که سال ها به سبب شیعه بودن در حاشیه زندگی کرده و از اتحاد و انسجام زیادی برخوردارند. علارغم بیشترین فشارها علیه انقلابیون بحرین، شیعیان انقلابی از حداقل خشونت در مبارزات خود استفاده کرده و اهداف خود را صرفا از راه های مسالمت آمیز به پیش می بردند.
همچنین برخلاف سایر انقلاب ها که تمام رسانه ها در پوشش اخبار آن گوی سبقت از هم می ربایند و تقریبا تمام رسانه های مطرح دنیا آن ها را پوشش می دادند، انقلاب بحرین در یک سکوت خبری سازماندهی شده قرار دارد و تنها شبکه العالم، المنار و برخی شبکه های عراق اخبار و تحولات آن را پوشش می دهند.
ویژگی مهم دیگر در نهضت بیداری اسلامی بحرین، عدم آلودگی آن به جریان های تکفیری و عناصر تندور وهابیت است که کشورهای منطقه از دست عملیات های تروریستی آن ها به ستوه آمده اند. این جمعیت تروریست با رفتارهای خشونت آمیز خود در مصر مشکلات زیادی را جلو نهضت بیداری اسلامی مصر به وجود آوردند و تصویری از جنگ داخلی در جهان اسلام را به سایر نقاط دنیا به نمایش می گذارند. تکفیری ها اساسا مایه ننگ جهان اسلام هستند. انقلاب بحرین برخوردار از اکثریت شیعیان معتقد با رفتارهای منطقی و اخلاقی است که هیچ یک از اعمال خشونت آمیز سلفی ها و تکفیری ها را مرتکب نشده و درعین حال تحت بیشترین شکنجه ها قرار دارند.
با وجود ویژگی ها ناب انقلاب بحرین، به سبب حضور جمعیت ناب شیعی در آن، غربی ها در مقابل این جریان سکوت کرده اند و حاضرند از تکفیری های تروریست در برخی نقاط منطقه همچون سوریه، حمایت کنند، اما از انقلاب مسالمت آمیز مردم بحرین حرفی نمی زنند، چرا که به زعم آنها در صورت تشکیل یک دولت شیعی در این منطقه از خلیج فارس، علاوه بر تکمیل هلال شیعی، پس ازعراق، کشور بحرین نیز به پایگاهی برای انقلاب اسلامی ایران و ترویج اسلام انقلابی تبدیل خواهد شد.
همچنین موقعیت ژئوپلیتیکی بحرین، از دیگر دلایل اهمیت بیداری اسلامی این جزیره است. این کشور شیعی در همسایگی عربستان سعودی واقع شده و بدون تردید، عربستان، وجود یک کشور شیعی آن هم با ملیت عربی را در همسایگی خود تحمل نخواهد کرد. نگرانی عربستان این است که اعتراضات بحرینی‌ها به منطقه شرقی عربستان یعنی قطیف و الاحساء، که نفت‌خیز نیز هست، سرایت کند که درواقع، راهبردی‌ترین نقطه این کشور است. به همین‌دلیل، عربستان با شیعه و سنی و طایفه‌ای وانمود کردن این حوادث، ضمن اینکه به دولت آل‌خلیفه در سرکوب مخالفان مدد رساند، درصدد برآمده با این ترفند، معترضان را در دیگر کشورهای عربی نظیر عربستان، کویت و امارات نیز کم‌انگیزه کند.
این گونه مواجه کشورهای غربی و ارتجاع عربی با انقلاب بحرین، یک اقدام ناشیانه است. باید گفت کشورهای غربی و عربی خود را به نفهمی زده و وجه مسالمت آمیز نهضت بحرین را در حالی که می بینند، مورد بی توجهی قرار می دهند. انقلاب بحرین که تحت تأثیر بیداری اسلامی شمال آفریقا زنده شده است، بیش از دیگر انقلاب ها به انقلاب اسلامی ایران شبیه است.
جریان های متأثر از انقلاب اسلامی ایران در نقاط مختلف دنیای اسلام به نظام سازی، صلح، آرامش و برقراری حکومت های مردمی روی آوردنده اند و جریان های متأثر از وهابیت تکفیری به ترور و وحشیانه ترین اقدامات روی آورده اند، اما باز هم غرب مدعی حقوق بشر از این تروریست ها حمایت می کند و به انقلابیون مسالمت جوی بحرین بی توجهی می کند.
جنبش تمرد در بحرین؛ آیا پیروزی نزدیک است؟
در روزهای اخیر خبر شکل گیری جنبش تمرد و فراخوان های متعدد برای اعتراضات عمومی و فراگیر، رژیم آل خلیفه را بیش از پیش هراسان کرده است. این جنبش که به تأسی از جنبش