خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

یکشنبه ۷ مرداد ۱۴۰۳
۱۴:۲۵
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
یکشنبه
۳۰ تیر
۱۳۹۲
۱۹:۳۰:۰۰
منبع:
ابنا
کد خبر:
443531

«شیعه‌نامه»؛ آخرین اثر محمدرضا آقاسی منتشر شد

«شیعه‌نامه» آخرین اثر زنده‌یاد محمدرضا آقاسی به همراه زندگی‌نامه و ارائه تصاویری منتشر نشده از وی توسط انتشارات تجلی مهر روانه بازار کتاب شد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‏بیت(ع) ـ ابنا ـ متن کامل کتاب «شیعه‌نامه» اثر زنده‌یاد محمدرضا آقاسی به همت غلامرضا آقاسی، فرزند وی توسط انتشارات تجلی مهر منتشر شد.

در این اثر مجموعه‌ای از سروده‌های آقاسی که در طی  16 سال، از سال 68 تا 84 در مطبوعات منتشر شده بود، جمع‌آوری و تدوین شد. همچنین در این اثر مجموعه‌ای از شعرخوانی‌های آقاسی که پیش از این در اثری به چاپ نرسیده بود، توسط فرزند وی گردآوری و در این مجموعه به چاپ رسید.

«شیعه‌نامه» شامل 700 بیت از این شاعر مردمی و آیینی است که در قالب‌های  مثنوی، غزل، رباعی، چهار‌پاره، مخمس با موضوع عاشورا، دفاع مقدس و انقلاب و اشعاری در مدح اهل‌بیت(ع) در 400 صفحه گرد آمده‌اند. مقدمه این اثر با عنوان «کربلایی‌ترین شاعر مرگ آگاه» به قلم یوسفعلی میرشکاک به رشته تحریر درآمده است.

در صفحات نخست این مجموعه مثنوی، در فرازی از پیام مکتوب رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به مناسبت درگذشت آقاسی آمده است: «شعر روان و با مضمون و خوش ساخت آقاسی که نمایشگر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود، بی‌شک دارای جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر است.»

همچنین زندگی‌نامه خودنوشتی از مرحوم آقاسی نیز در این اثر با عنوان «آقاسی هستم» برای اولین‌بار به چاپ رسیده است. وی در بخش‌هایی از این زندگی‌نامه که پیش از این در قالب یک مصاحبه با حسین بهزاد به چاپ رسیده و بعدها ویرایش شده بود، می‌گوید: «محمّدرضا آقاسی هستم. فرزند ششم برآمده از یک خانواده‌ مذهبی که ریشه‌ آن با سه پشت به روستای «ارنگه و چاران» از توابع کرج می‌رسد. سال 1338 در منزل پدری‌مان، واقع در تهران، خیابان خیام، پشت امامزاده سید نصرالدین، به دنیا آمدم. در شکل‌گیری شخصیت فردیِ بعدیِ من ــ به‌گمانم ــ خیلی چیزهای متعلق به آن سال‌های اول بچگی و محیطی که در آن نشو و نما کرده‌ام دخیل بوده‌اند. اول از همه به پندارم محیط مساعد خانوادگی منشأ اثر بوده است.

مرحوم پدرم، با آنکه سوادی به‌آن‌صورت نداشت، اما قاری قرآن بود و از مریدان مرحوم آیت‌الله «حاج سید احمد طالقانی آل‌احمد» که روحانی سرشناس محل ما بود و پدر جوانمرد فاضل؛ زنده‌یاد «جلال آل‌احمد». تا آنجا که به‌خاطر دارم، از همان اوان کودکی، هر صبح بعد از نماز، صدای تلاوت قرآنِ بابا، توی خانه می‌پیچید. از طرفی، مادرم حدود چهل سال است افتخار مداحی حضرت قمر بنی‌هاشم (علیه‌ السّلام) را دارد...».

آقاسی در بخشی از این زندگی‌نامه با اشاره به شعر آیینی می‌گوید:«وقتی نسبت شعر را با شعور بخواهی پیدا کنی، می‌بینی حلقه‌ رابط در این نسبت درد است و دردمندی. منتها هر دردی فی‌نفسه موجب شرافت صاحب آن نمی‌شود. خیلی شاعرنما داریم که دم به دقیقه از درد شکم و اسافل اعضا می‌نالند. اما آیا این دردها ارزشی دارند؟درد اگر درد غربت از جوار قرب حضرت حق نباشد، اگر این درد، درد دین نباشد، درد بی‌دردی است، که گفت: «نیست دردی ز بی‌دردی بَتَر!».

نه‌تنها توی ساحت شعر، بلکه حتی در وادی قصه‌نویسی، نقاشی، خوش‌نویسی و گرافیک و نمایش و سینما، توی هر زمینه ادبی ــ هنری که فکرش را بکنی، حتی بالاتر؛ توی عوالم نیایش و مناجات هم، اگر جوهره‌ این درد، غربت آدمی‌زاد از ملکوت قرب حق تعالی نباشد، چنین دردی و آثاری که از آن حاصل شوند، به دو پول سیاه هم نمی‌ارزند!...».

ارائه تصاویری از زنده‌یاد آقاسی برای اولین‌بار بخش دیگر این اثر را تشکیل می‌دهد. سروده ذیل یکی از اشعار زنده‌یاد آقاسی است که در مدح امیرالمؤمنین، حضرت علی(ع)، سروده شده است:

«ساقی امشب باده از بالا بریزباده از خمخانه مولا بریزباده‌ای بی‌رنگ و آتش‌گون بدهزان که دوشم داده‌ای افزون بدهای انیس خلوت شب‌های منمی‌چکد نام تو از لب‌های منمحو کن در باده‌ات جام مراکربلایی کن سرانجام مرایا علی درویش و صوفی نیستمراست می‌گویم که کوفی نیستملیک می‌دانم که جز دندان توهیچ دندان لب نزد بر نان جویا علی لعل عقیقی جز تو نیستهیچ درویشی حکیمی جز تو نیستلنگ‌لنگان طریقت را ببینمردم دور از حقیقت را ببینمست مینای ولایت نیستندسرخوش از شهد ولایت نیستندخیل درویشان دکان آراستندکام خود را تحت نامت خواستندخلق را در اشتباه انداختندیوسف ما را به چاه انداختندکیستند اینان رفیق نیمه‌راهوقت جان‌بازی به کنج خانقاهفصل جنگ آمد تماشاگر شدندصلح آمد لاله پرپر شدنددل به کشکول و تبرزین بسته‌اندبهر قتلت تیغ زرین بسته‌اندموج‌ها از بس تلاطم کرده‌اندراه اقیانوس را گم کرده‌اندموج‌ها را می‌شناسی مو به موشرحی از زلف پریشانت بگوبازکن دیباچه توحید راتا بجوید ذره‌ای خورشید رایا علی بار دگر اعجاز کنمشت‌های کوفیان را باز کن ...»

محمدرضا آقاسی از شاعران نامدار آیینی و اهل بیتی(ع) در سال‌های اخیر است که فعالیت شعری خود را از دهه 50 آغاز کرد. مثنوی‌های شورانگیز وی در رثای اهل بیت(ع) توانست در مدت کوتاهی مخاطبان بسیاری را به سمت خود جلب کند. به اعتقاد کارشناسان زبان ساده و بیان مفاهیم والا در قالب کلمات همه‌فهم از جمله دلایل استقبال مخاطبان از سروده‌های این شاعر است. وی در سوم خرداد سال 84 به دلیل بیماری قلبی دار فانی را وداع گفت.

..................پایان پیام/ 218