به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ ريچارد داوكينز زيست‌شناس ملحد انگليسی كه همواره تعصبات خود را پشت پرده الحاد پنهان می‌كند، طی اظهاراتی سخيف در صفحه توئيتر خود نوشت: تعداد نوبل‌هايی كه مسلمانان تاكنون به خود اختصاص داده‌اند از مجموع نوبل‌هايی كه دانشكده «ترينيتی» دانشگاه كمبريج انگليس برده، كمتر است!
وی البته اذعان كرد كه مسلمانان در قرون وسطی كارهای بزرگی كرده‌اند.
ريچارد داوكينز كه معتقد به نظريه تكامل و عدم وجود پروردگار است و در زمينه زيست تكاملی تحصيل كرده، در پاسخ به كسانی‌كه به اين گفته او اعتراض كرده بودند، سبك‌سرانه پاسخ می‌‌دهد: «چرا مسئله تعداد نوبل‌های مسلمانان را مطرح كرده‌ام؟ زيرا همواره در مورد جمعيت زياد مسلمانان و دانش آن‌ها اغراق می‌شود».
داوكينز برای دفاع از اين نظريه مضحك خود ادامه می‌‌دهد: «شما می‌توانيد كسی را به خاطر عقايدش متهم كنيد اما برای بيان يك واقعيت نمی‌توانيد او را متهم كنيد. دانشكده كمبريج و مسلمانان در مسئله دين مشترك هستند و تعداد نوبل‌های تعلق گرفته به آن‌ها شايان توجه است. به جای اين دانشكده مسيحی می‌توانيد حتی تعداد نوبل‌های تعلق گرفته به مسلمانان را با يهوديان نيز مقايسه كنيد»!
داوكينز كه به‌خاطر بی‌خدايی شهرت هم پيدا كرده است، می‌گويد: بسياری می‌پرسند كه ملحدان چند جايزه نوبل برده‌اند؟ نياز به تحقيق دارد. بسيار مشتاقم كه بدانم. اما حدس می‌زنم كه تعداد آن بسيار زياد باشد!
در همين راستا برخی فعالان رسانه در مقام پاسخ به اظهارات غيرمنطقی اين نويسنده ملحد برآمده‌اند، «اوون جونز»، روزنامه‌نگار و نويسنده بريتانيايی چپ‌گرای انگليس، در پاسخ به داوكينز می‌نويسد: «چطور جرئت می‌كنی كه تعصبات خود را با لباس الحاد بپوشانی. گفته‌های تو ديگر ورای شرم و خجالت است».
جونز پيش‌تر نيز در پاسخ به توئيت داوكينز با «مهدی حسن»، روزنامه‌نگار مسلمان، اعلام كرده بود: «تو ملحد هم نيستی زيرا الحاد عدم اعتقاد به آفريننده است، اما الحاد تو پوششی برای تعصب عليه مسلمانان و تلاش برای خارج كردن پيروان اين دين از زندگی اجتماعی است».
يكی ديگر از پاسخ‌دهندگان به داوكينز نوشته است: «روش تحقيقاتی و مقايسه‌ای بسيار بدی را به كار برده‌ای. براساس اين روش می‌توانيم بگوييم مسلمانان تعداد جوايز نوبل بيشتری را نسبت به داوكينز برنده شده‌اند».
لازم به يادآوری است، جايزه نوبل در سال 1901 به پيشنهاد آلفرد نوبل، شيميدان سوئدی و مبدع ديناميت پايه‌گذاری شد كه هر سال در 5 رشته فيزيك، شيمی، فيزيولوژی و پزشكی، ادبيات، جايزه نوبل اقتصاد و صلح به افرادی كه بيشترين خدمت را به بشر كرده‌اند، تعلق بگيرد. اما زد و بندها و توافقات برای انتخاب افراد لايق دريافت اين جايزه منتقدان زيادی دارد. شايد يكی از بدترين اين موارد در ۱۹۷۳رخ داد كه در آن هنری كيسينجر و لی دوك تو به خاطر بازگرداندن صلح به ويتنام به طور مشترك برنده جايزه صلح نوبل شدند در حالی كه جنگ در ويتنام همچنان ادامه دشت!
وجود افراد و نهادهايی مانند باراك اوباما، ال گور، اتحاديه اروپا، آژانس بين‌المللی انرژی اتمی، اسحاق رابين، نخست‌وزير رژيم اسرائيل در دو دوره و شيمون پرز، آنگ‌سان‌سوچی و مانند آن‌ها در فهرست برندگان جايزه نوبل، خود گويای حقايق زيادی است.
اما با وجود همه اين تفاسير، چيزی از اهميت و لزوم تلاش مسلمانان برای بازگشتن به شكوفايی در عرصه علم و پژوهش كم نمی‌شود. اهميت و عظمت مقام علم در حدی است كه خداوند در قرآن به پيامبرش دستور می دهد «قل هل يستوی الذين يعلمون و الذين لايعلمون... ؛ بگو آيا كسی كه عالم است با كسی كه نمی‌داند برابر است». پيامبر اسلام(ص) در مقام ارزش‌گذاری به علم می‌فرمايد «طلب علم فريضه علی كل مسلم الا ان الله يحب بغاه علم؛ دانش آموختن بر هر مسلمانی واجب است همانا خدا، طلب‌كنندگان دانش را دوست دارد.»
.................پایان پیام/ 218