به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ سعدی شیراز به عنوان یک حکیم بیتی حکمت آموز دارد که بیانگر یک آموزه درست است: "تن آدمی شریف است به جان آدمیت/ نه همین لباس زیباست نشان آدمیت". بر این اساس زیبایی و جمال واقعی به زیبایی صورت و تناسب اندام نیست، بلكه داشتن صفات و اخلاق نیك است و این زیبایی هر اندازه در افراد برجسته تر باشد جذاب تر و پرمعناتر است.
معرفت، عدالت، سخاوت، شجاعت، عطوفت و مهربانی، راستی و درستی، عزت نفس و مناعت، هر یك مظهری از مظاهر این جمال و زیبایی پایدار هستند.
روایت شده پیامبر بزرگوار اسلام (ص) هرگاه كه در كنار آیینه قرار می گرفت و خود را در آیینه مشاهده می نمود این دعا را می خواند"اللهم حسن خلقی كما احسنت خلقی؛ پروردگارا همان طور كه صورتم را زیبا آفریدی خلق و سیرتم را نیز نیكو قرار ده".
نازل ترین مظهر زیبایی و جمال، زیبایی صورت است و عدالت، شجاعت، عطوفت، مهربانی، درستی و راستی، عزت نفس و مناعت طبع مظاهر متعالی جمال هستند. این پندار كه جمال و صورت ظاهری مظهر جمال و انسانیت است اشتباهی بسیار فاحش است، در طول تاریخ خیلی از زیبا صورتان بوده اند كه در بطن آنان عفریت های گناه و زشتی پنهان بوده است. مولانا در مثنوی می گوید "گر به صورت آدمی انسان بُدی/ احمد و بوجهل خود یكسان بُدی".
در دورانی زندگی می كنیم كه از یکسو هر ساله میلیونها انسان از گرسنگی و كمبود غذا جان خود را از دست می دهند و از سوی دیگر جمال آرایان ظاهری در كنار مغازه های مخصوص سگ ها مشغول خرید انواع لوازم آرایش از خمیر دندان سگها گرفته تا ادكلن مخصوص حیوانات هستند.
وقتی صادقانه در آمار خودكشی ها، دزدی ها، اختلاس ها و بی بندو باریها دقیق شویم بدون شک پی خواهیم برد چرا اسلام این همه بر تصفیه اخلاق و تزكیه نفس پافشاری می كند و چرا اینقدر پیامبر اسلام (ص) بر جمال باطنی تاکید دارد..
"ژان ژاك روسو" در كتاب "قراردادهای اجتماعی" می گوید: "بشر هر قدر بیشتر ترقی كند فاسدتر می گردد"، اما حال سوال این است که بشر در مقابل این همه مفاسد اخلاقی چه باید بكند؟ در جواب باید گفت فقط باید در پرورش سیرت و جمال انسانی خود بكوشد.
با آنكه پیامبر بزرگوار اسلام (ص) دارای صورت زیبا بود، اما خداوند متعال در موقع تعریف و تحسین به سیرت زیبای وی توجه كرده و در آیه 4 سوره الحاقة می فرماید "انك لعلی خُلق عظیم" و خلق و خوی باطنی وی را می ستاید.
درباره مقایسه زیبایی صورت با جمال سیرت می توان به مواردی اشاره کرد:
- جمال صورت در مردم عادی علت فحشا و بدبختی و در ارباب عفت و غیرت مركز بلا و آزمایش است، اما جمال سیرت همیشه محور خوشبختی و سعادت است.
- جمال صورت، مهمان چند روزه جوانی است و فانی است، اما جمال سیرت همیشگی و جاودانی است و حتی پس از مرگ هم زنده و باقی است.
- جمال صورت مخلوق دنیوی و ناسوتی است، اما جمال سیرت، مولود معنوی و ملكوتی است.
- عاشقان صورت غالبا از طبقه نازلتر هستند، اما عاشقان سیرت ارباب علم و شرف می باشند.
- عاشقان صورت غالبا از راه شهوت عشق می ورزند، اما عاشقان سیرت همیشه طریقه آدمیت و معنویت می پویند.
- عاشقان صورت به علت تغییر جمال عشقشان روبه زوال می رود، اما عاشقان سیرت پایدارند.
در نتیجه میان این دو نوع اختلاف فراوانی است كه همواره صورت در جانب منفی و سیرت در جانب مثبت می باشد. دوستداران جمال صورت فقط از نوع بشر هستند، اما دوستان جمال سیرت جز بشر، خدا و پیغمبران و اولیا و اوصفیا و فرشتگان هم هستند و كافه موجودات در برابر زیبایی معنوی آدمیت خاضع هستند.
.................پایان پیام/ 218