به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ اهرم نیرومند عشق و محبت در بسیاری از زمینه های اجتماعی و ارتباطات انسانی، كارسازتر از عوامل دیگر است، از این رو در ریشه یابی عوامل تقویت كننده دوستی، ریشه كنی عوامل سست كننده علاقه ها و استفاده از عوامل محبت آفرین، در بهبود مسایل معاشرت مهم است.
اگر عقل و اندیشه، در زندگی نقش"چراغ راهنما" دارد كه روشنی می بخشد و راه را نشان می دهد، عشق و محبت قلبی نیز نقش"موتور محرك" را دارد كه پیش برنده و حركت آفرین است. زبان دل، قوی تر از زبان عقل است و گاهی هم كه محبت و عشق فرمان می دهد،عقل از پای می ماند و مطیع می گردد.
آثار مثبت و منفی محبت در روابط انسانی
عشق و علاقه هم آثار نیك و جهات مثبت دارد و هم اگر بی حساب و بی معیار و خارج از كنترل باشد، پیامدهای سوء خواهد داشت. به همان اندازه كه دوست داشتن و عشق ورزیدن در انسان دو ستدار كشش و امید و دلگرمی ایجاد می كند، او را به همرنگی و همسانی با محبوب و اطاعت از معشوق می كشاند و عاشق را به فداكاری، گذشت و ایثار در راه محبوب می كشاند، گاهی هم حقایق را بر انسان پوشیده می سازد و عیب ها را كتمان می كند و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل می نماید و زشت را زیبا جلوه می دهد و این از عوارض سوء "افراط در محبت" است.
به تعبیر رسول اكرم(ص)، علاقه به چیزی انسان را كور و كر می كند. حضرت امیر(ع) هم می فرماید كسی كه به چیزی عاشق و شیفته شود، این محبت، چشم صورت و چشم دل او را نابینا می سازد، پس او با چشمی ناسالم می نگرد و با گوشی ناشنوا می شنود و خواسته ها و تمنیات، عقل او را از هم می گسلد و دنیا،دلش را می میراند.
محبت، گاهی در داوری انسان نسبت به دیگران هم اثر می گذارد و محبت را به داوری ناحق می كشاند. علاقه در نپذیرفتن نقد و انتقاد هم موثر است. اگر شما دوستدار كسی باشید، اغلب حاضر نیستید در باره او انتقاد و عیب جویی بشنوید.
ابراز علاقه
آنچه بیشتر به جنبه معاشرتی مربوط می شود، آشكار كردن محبت و علاقه به دیگران است. اگر كسی را دوست دارید، چه از دوستان و برادران ایمانی، یا نسبت به فرزندان و همسر این محبت را بر زبان آورید و آن را ابراز كنید، تا محبت ها افزوده شود و دوستی ها تداوم و استمرار یابد.
انسان علاقه دارد كه مورد علاقه و محبت دیگران باشد. اگر آن دوستداران، محبت خود را آشكار كنند، محبوب هم به محبّان علاقه مند می شود و این محبت دو جانبه، زندگی ها را از صفا و صمیمیت بیشتری برخوردار می سازد. ما اگر بدانیم خداوند دوستمان دارد ما هم خدا را بیشتر دوست خواهیم داشت. اگر بدانیم و بفهمیم كه رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) به ما شیعیان عنایت و محبت دارند و این علاقه را بارها نشان داده و اظهار كرده اند، محبت عترت در دل ما بیشتر خواهد شد.
اینكه خداوند بارها در قرآن كریم، محبت خویش را ابراز كرده و در آیاتی كه"ان الله یحب الذین"می فرماید كه دوستدار پاكان، توبه كنندگان، پاكی جویان، نیكوكاران، متقین، متوكلین، صابران، اهل قسط و عدل است و در جایی از كسانی یاد می كند كه هم خدا آنان را دوست دارد و هم آنان به خدا علاقه دارند"یحبُّهُمْ و یحبُّونَهُ" توجه به این نكته"حب خدا" را در دلها شعله ورمی سازد. وقتی ائمه معصومین(ع) محبت های خویش را نسبت به هوادارانشان ابراز می كنند، متقابلا این اظهار عشق،عشق می آفریند. از حضرت علی(ع) می پرسند یا علی! چگونه اید؟ می فرماید؛ دوستدار دوستانمان و دشمن دشمنانمان هستم.
آنچه روابط دوستانه را نیرومندتر می سازد ابراز علاقه است. شما ممكن است به كسی علاقه و ارادت داشته باشید ولی به دلیل تنبلی و بی حالی یا خجالت و شرم یا به هر علت دیگر هر گز بر زبان نیاورید او چگونه بفهمد كه او را دوست دارید؟ از پیامبر(ص) نیز روایت است كه فرمود: هر یك از شما دوست یا برادر دینی اش را دوست بدارد، پس به او اعلام كند. در حدیث دیگری همین مضمون آمده با این اضافه كه؛ این اعلام دوستی، برای اصلاح و آشتی میان افراد، شایسته تر و مفیدتر است.
منابع:
- بحار الانوار، ج ۷۴- نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹- سفینة البحار، ج ۲- بحار الانوار، ج 71
.................پایان پیام/ 218