به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ پس از تحولات سی ام ژوئن در مصر و تحصن هواداران اخوان المسلمین در میدان رابعه عدویه، این نام پس از نام میدان تحریر به معروف ترین اسامی در خبرها و تحلیل های سیاسی تبدیل شده است اما به نظر می رسد شخصیت رابعه عدویه هنوز برای برخی چندان شناخته شده نباشد.
رابعه عدویه با تلفظ درست رابعه العدویه (عدویه به فتح ع و د و تشدید ی) با کنیه ام الخیر و با نام کامل رابعه بنت اسماعیل العدوی، از زنان عابد و از صوفیان معروف عرب است که در میان صوفیان جهان اسلام جایگاه ویژه ای دارد.
این زن عالمه که قریحه شعری قابل توجهی داشت و در ردیف شعرای به نام تاریخ عرب و اسلام است حدود سال 100 هجری قمری یا 717 میلادی در بصره عراق متولد و در تاریخ 180 هجری قمری در بیت المقدس درگذشت.
وی از بنیانگذاران مکتب ویژه در صوفیه با نام مکتب عشق الهی است.
رابعه را رابعه خواندند چون دختر چهارم اسماعیل العدوی بود و بر اساس آنچه که در تذکره الاولیاء عطار نیشابوری آمده است در سنین کودکی مادرش را از دست داد و در فقر و گرسنگی و یتیمی بزرگ شد.شدت سختی زندگی رابعه و خواهرانش سبب شده بود تا در کنار نداشتن مادر فرصت درک مهر پدر را هم نداشته باشند.
پس از مرگ پدر و هم زمان با بروز قحطی در بصره رابعه و خواهرانش این شهر را ترک کردند و زمانه به گونه ای رقم خورد که رابعه از خواهرانش جدا افتاد تا در آوارگی و سرگردانی گرفتار و اسیر راهزنان شود.راهزنان او را به شش درهم به یکی از تجار قسی القلب بصره فروختند تا زندگی بر او سخت تر شود.
برخی تاریخ نویسان می گویند تاجری که رابعه را خریده بود از تجار بنی عدوه در بصره بود و بر اساس این روایت رابعه را به این دلیل رابعه عدویه خواندند که تاجریی از بنی عدوه او را خریده بود.
در هر حال مورخان رابعه را فردی پرورش یافته در محیط اسلامی می دانند و از او به عنوان حافظ و مفسر قران یاد می کنند.
در تاریخ آمده است با آنکه خواستگاران متمول و به نامی داشت اما به زهد و ایمان روی آورد و هیچگاه ازدواج نکرد.
مورخان پیام اصلی زندگی رابعه را در این جمله دانستند«باید قبل از هر چیز آنی را دوست بداریم که ما را دوست دارد و او خداست».
(برگرفته از ویکیپدیای عربی)
.................پایان پیام/ 218