به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ استفاده از عامل نارنجی در جنگ ویتنام که حدود 36 سال پیش صورت گرفت و بیش از 1 میلیون نفر را به کشتن داد، یکی از جنایت‌های بمبارن شیمیایی تاریخ بشر است که آمریکا به آن اعتراف کرده است.
عامل نارنجی نوعی جنگ‌افزار شیمیایی است که ارتش آمریکا در جنگ ویتنام از سال 1961 تا 1971 برای از بین بردن جنگل‌های پناهگاه نیروهای نظامی موسوم به «ویت‌کنگ» به کار برد.
کاربرد این ماده علاوه بر آثار زیان‌بار محیطی، تلفات انسانی وحشتناکی داشت، به گونه‌ای که بر اساس برآوردها بر اثر این سم‌پاشی‌ها 400 هزار نفر کشته یا ناقص‌العضو شدند و در سال‌های بعدی تا کنون نزدیک به 500 هزار کودک با اختلالات مادرزادی تولد یافته‌اند.
دولت آمریکا در برابر انتقادات وارده درباره استفاده از این عامل زیان‌بار راه، انکار گزیده بود اما سال گذشته تصمیم به پاکسازی آثار این ماده سمی کرد که از سوی محافل کارشناسی و رسانه‌ای به اعتراف دولت این کشور به اثرات مخرب عامل نارنجی تعبیر شد.
کشورهای آمریکا و ویتنام مرداد ماه سال گذشته اولین اقدام مشترک خود برای سم‌زدایی از بخشی از «فرودگاه بین‌المللی دانانگ» که در یکی از جذاب‌ترین مناطق گردشگری ویتنام قرار دارد را آغاز کردند. ارتش آمریکا در خلال جنگ ویتنام، عامل مرگبار نارنجی را در همین پایگاه هوایی ذخیره کرده بود.
برآوردها نشان می‌دهند نیروهای آمریکا در خلال 10 سال جنگ ویتنام از 53 میلیون گالن (معادل با 198 میلیون و 750 هزار لیتر) عامل نارنجی برای تخریب جنگل‌های مرز ویتنام با لائوس و از بین بردن مخفی‌گاه‌های نیروهای ویتنام استفاده کردند.
اثرات مرگبار این ماده سمی تا به امروز در منابع آبی و خاک کشور ویتنام مشهود بوده است. این ماده‌های سمی می‌توانند از طریق چربی‌های حیوانی وارد چرخه غذایی انسان‌ها شده و شمار زیادی را به بیماری‌های مرگبار مبتلا کنند.
عامل نارنجی تا کنون عامل مرگ بسیاری از مردم ویتنام ـ اعم از نظامی و غیرنظامی ـ و همچنین کهنه‌سربازان آمریکایی بوده است.
به گفته حزب کمونیست ویتنام دولت فعلی آمریکا 41 میلیون دلار برای کاهش میزان آلودگی در 73 هزار متر مکعب از خاکهای ویتنام اختصاص داده است.
با این وجود، موضوع «جبران‌پذیری سلامت» هنوز یکی از موضوعات اصلی مطرح بین واشنگتن و هانوی است.
به گفته «جینی میرر»، رئیس اتحادیه بین‌المللی حقوقدانان دموکرات، آمریکا تا سالها پس از این جنگ از قبول اینکه عامل نارنجی برای کهنه‌سربازان خودش مشکلی به وجود آورده است، امتناع می‌کرد.
اما پرسش این بود که چه چیزی تغییر در نگرش آمریکا را موجب شد و این کشور را به بازسازی ویتنام ترغیب کرده است؟
«تد رال» روزنامه‌نگار و کاریکاتوریست سیاسی آمریکایی در پاسخ به این پرسش می‌گوید، پاسخ این پرسش این است که منافع آمریکا فعلا چنین ایجاب می‌کند، وگرنه مسائل اخلاقی نقشی در این میان ندارد.
«تد رال» می‌گوید: در شرایطی که چین خود را به ویتنام نزدیک کرده است، روابط تجاری آمریکا با این کشور اهمیتی روزافزون می‌یابد. بنابراین وزارت خارجه آمریکا این موضوع را فرصتی برای بهبود روابط با ویتنام و فرصت‌آفرینی برای تجارت آمریکا می‌بیند.
وی افزود: نزدیک به نیم قرن از آن حادثه می‌گذرد و اکنون بسیاری از کسانی که [بر اثر عامل نارنجی] به بیماری مبتلا شده‌اند، احتمالاً بر اثر کهولت سن درگذشته‌اند. ما باید در سال 1975 به این موضوع توجه می کردیم.
«بیل هک‌ول» از کهنه‌سربازان آمریکایی جنگ ویتنام که بنیان‌گذار ائتلاف ANSWER (همین حالا برای توقف جنگ و پایان نژادپرستی دست به کار شوید) است نیز نظری مشابه با «تد رال» ابراز کرده و می‌گوید مسائل انسانی در انگیزه‌های آمریکا دخیل نیست.
وی گفت: زمان این اقدام جای سوال دارد و به خاطر پیدایش قدرت نوظهوری مانند چین نمی‌توان به این اقدام صرفاً به عنوان اقدامی برای نزدیک‌تر شدن به ویتنام نگریست.
...................پایان پیام/ 226
