به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ توافق اخیر آمریکا و روسیه بر سر کنترل و نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه، سمت و سوی تحولات این کشور را تاحدودی تغییر داده است؛ در واقع دولت باراک اوباما، رئیسجمهور آمریکا، که تا قبل از این توافق، کاملا مصمم بود علیه سوریه دست به اقدام نظامی بزند و پیش از این نیز اعلام کرده بود که استفاده از سلاحهای شیمیایی در سوریه، خط قرمز آمریکا و اروپاست و در صورت استفاده با واکنش غرب مواجه خواهد شد، امروز در توافق با روسیه، پذیرفته که تسلیحات کشتار جمعی از سوریه خارج و نابود شود و تنها در صورت تخطی از حمله نظامی بهره خواهند برد.
شاید اوباما این انتظار را نداشت که مجازات سوریه به بهانه استفاده از سلاحهای شیمیایی با اقبال عمومی در داخل و خارج از آمریکا مواجه نشود. در حقیقت اشتباه محاسباتی آمریکا این بود که تصور میکرد به همان اندازه که دولت آمریکا، حکومت بشار اسد را مقصر قلمداد میکند، جامعه جهانی نیز در این نقطه، اشتراکنظر دارد. در حالی که رای مجلس عوام انگلیس برای صدور مجوز حمله به سوریه نشان داد که در میان نزدیکترین یاران آمریکا نیز در این رابطه اجماع وجود ندارد؛ در داخل آمریکا نیز به همین صورت بود. چرا که بیش از یک دهه جنگ در افغانستان و عراق و هزینههای سنگینی که این جنگ ها به دنبال داشت، همچنین بیپایه و اساس بودن بهانههای شروع جنگ در عراق، باعث شد هم شهروندان آمریکایی و هم نمایندگان کنگره با احتیاط بیشتری حرکت کنند و پیرامون حمله به سوریه تردید داشته باشند. در این فضا پیشنهادی که از طرف مسکو مطرح شد فضا را تاحدودی به نفع گروهی که از فرصت بیشتر برای مذاکرات حمایت میکردند، تقویت کرد.
اما این بدان معنا نیست که آمریکایی ها موضوع جنگ و حمله را کنار گذاشتهاند. شاید بتوان گفت پیشنهاد پوتین صرفا برای به تاخیر انداختن جنگی بود که قریبالوقوع به نظر میرسید؛ با این امید که در روند مذاکرات، فرآیند سیاسی به گونهای پیش رود که آمریکاییها از حمله نهایی به سوریه منصرف شوند. اتفاقی که شاهدش هستیم در مقایسه با حمله آمریکا به سوریه یک حرکت مثبت است اما این مسئله را نیز باید در نظر داشت فرآیند سیاسی که آمریکاییها در حال پیگیری آن هستند این احتمال را تقویت میکند که با به تعویق افتادن این فرآیند، زمینه برای اجماع جهانی علیه سوریه تقویت شود.
به این معنی که اگر به هر دلیلی خواسته یا ناخواسته دولت سوریه در واگذاری سلاح شیمیایی تعلل انجام دهد یا آمریکاییها بتوانند بهانهای را ایجاد کنند که نشاندهنده تعلل سوریه باشد، این بار ایجاد اجماع چه در داخل و چه در خارج آمریکا برای حمله نظامی آسانتر خواهد بود و میتوان سوریه را مجازات کرد. ضمن اینکه سلاح کشتار جمعی که در سوریه وجود دارد در مقابل توان هستهای اسرائیل شکل گرفته و از دست رفتن این ابزار، کشور سوریه را در برابر حملهای که ممکن است در آینده رخ دهد، بیدفاع خواهد کرد. این مسئله را نیز باید در نظر داشت رفتار آمریکا در برابر چنین کشورهایی، رفتارهایی بر پایه صداقت و صحت نیست؛ همچنانکه در مورد عراق ابتدا سلاحهای کشتار جمعی این کشور نابود شد، توان موشکیاش از بین رفت و بعدها به بهانهای باز حمله صورت گرفت.
در مورد لیبی نیز به همین صورت بود؛ معمر قذافی به امید اینکه حکومتش هیچگاه مورد حمله قرار نگیرد تمام ظرفیتهای هستهای را به خارج منتقل و در اختیار آمریکا قرار داد، اما این موجب نشد که آنها چند سال بعد به لیبی حمله نکنند. لذا در مورد سوریه نیز شاید حملهای که قرار بود در ماه سپتامبر 2013 شکل بگیرد، به تاخیر بیفتد و طی ماههای آینده، جریانهای حامی جنگ در داخل آمریکا و اروپا وضعیت را به گونهای پیش ببرند که زمینه را برای حمله نظامی علیه سوریهای آماده کنند که دیگر سلاح شیمیایی هم در اختیار ندارد.
.................پایان پیام/ 218