به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ با اینکه رهبرانقلاب کلیدواژه «نرمش قهرمانانه» را پیش از این نیز حداقل دو بار در17/5/1375 در دیدار با مسئولان وزارت خارجه وقت و باردیگر در 14/6/1392 در دیدار با اعضای مجلس خبرگان به‌کار برده بودند طبیعی بود که به دلیل فضای سیاسی موجود بعد از رئیس جمهور شدن آقای روحانی بازتاب های بسیار وسیعتری داشته باشد و برداشت های متفاوتی از آن صورت گیرد. سوال این است استفاده مجدد از این کلیدواژه به چه دلیل صورت گرفته است؟ آیا نشانه تغییر نگاه رهبرانقلاب به موضوع پرونده هسته ای است؟ آیا تنها تکرار مواضع بوده است تا معلوم شود ایشان همچون گذشته با تفاهمی منطقی مخالف نیستند؟ یا اهداف دیگری هم قابل تصور است؟**آیا تغییر نگاهی صورت گرفته است؟
اگر به بیانات رهبرانقلاب در روز اول فروردین یعنی چندماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری مراجعه کنیم خواهیم دید که ایشان در این دیدار درباره پیام های مستقیم و غیرمستقیم اوباما مبنی بر گفت‌وگو با ایران بر این نکته تاکید داشتند که «من به این گفت‌وگوها خوشبین نیستم» اما درعین حال ایشان به صورتی کاملا شفاف فضا را برای اقدامات عملی مثبت آمریکا در جهت برگرداندن اعتماد به ایران بازگذاشتند:«من به این اظهارات [پیشنهادهای مذاکره] خوشبین نیستم، اما مخالفت هم ندارم » به‌عبارت دیگر ایشان ضمن تصریح بر بی اعتمادی به آمریکا و ذکر دلایل آن از موضعی عزتمندانه راه مصالحه منطقی را بازگذاشتند: «آمریکایی ها دوست ندارند گفت وگو های هسته ای تمام شود و مناقشه هسته ای حل شود؛ وگرنه چنانچه آنها مایل به اتمام این مذاکرات و حل این مشکل بودند، راه حل، بسیار نزدیک و بسیار آسان بود.» اما بعد از این بیانات رهبری رفتار آمریکایی ها در پاسخ به این «نرمش» مثبت نبود به گونه ای که ایشان در دیداربا مسئولان نظام در تاریخ 30/4/92با اشاره به صحبت های اول فروردین خود به صراحت تاکید کردند:«من اول سال گفتم که خوشبین نیستم.
در مسائل خاص، مذاکره را منع نمی‌کنم ...لیکن من خوشبین نیستم؛ چون تجربه من این را نشان می‌دهد. آمریکایى ها، هم غیرقابل اعتمادند، هم غیر منطقى اند، هم در برخوردشان صادق نیستند. این چهار ماهى هم که از آن صحبت ما گذشت، همین را تأیید کرد؛ موضع‌گیرى‌هاى مسئولان و دولتمردان آمریکا نشان داد که همین مطلبى که ما گفتیم - که گفتیم خوشبین نیستیم - درست است؛ خود آنها عملاً این را تأیید کردند.»با این اوصاف روشن می شود که بیانات رهبرانقلاب در جمع فرماندهان سپاه را نمی توان تغییر نگاه رهبرانقلاب دانست. اگرباردیگر این بیانات را مرور کنیم خواهیم دید «بدبینی» به آمریکا نه تنها همچنان در این بیانات موج می زند که حتی از جهتی بیشتر از سخنرانی اول فروردین است چرا که در آن سخنرانی ایشان در بیان دلایل دشمنی آمریکا با ایران برسرمسئله هسته ای تمرکزتحلیلشان را بر اهمیت منابع انرژی در دنیا گذاشته بودند اما در تحلیل اخیر موضوع چالش نظام سلطه با هویت انقلاب اسلامی را که بسیار مبنایی تر است محور دشمنی با ایران توصیف کردند.
**آیا هدف دیگری نیز قابل تصور است؟
با توجه به فضای سیاسی حاکم بعد از رای آوردن جناب آقای روحانی شاید ساده انگاری باشد که ما بگوییم رهبرانقلاب در استفاده مجدد از کلیدواژه «نرمش قهرمانانه» تنها به دنبال تکرار مواضعشان بوده اند تا نشان دهند هیچ گاه مخالف نرمشی که در آن "منافع ملی" و "عزت" ما زیرسوال برود نبوده اند. هرچند که این هدف در این «شرایط زمانی» از اهمیت بالایی برخوردار است اما حتی اگر نخواسته باشیم بگوییم "هدف" اجازه دهید "نتایج" استفاده مجدد از کلیدواژه نرمش قهرمانانه را که داخل و خارج کشور بسیاربازتاب داشته است را مورد بررسی قرار دهیم.نمی توانیم تصریح نکنیم پیامد استفاده از این کلیدواژه این بود که بخش اصلی تحلیل رهبرانقلاب تحت الشعاع آن قرار گرفت اما در کناراین مسئله، دستاورد مهم ادبیات نرمش قهرمانانه توسط رهبرانقلاب کاملا نشان از حمایت ایشان از رئیس جمهورمنتخب در اجرای برنامه های سیاست خارجی اوست. آقای روحانی، هم در زمان تبلیغات انتخاباتی و هم از اولین مصاحبه مطبوعاتی خود به‌عنوان رئیس جمهور تا مقاله ای که در روزنامه واشنگتن پست منتشر کرده است، براصولی تاکید کرده که مولفه های همان نرمش قهرمانانه است.
یعنی اصرار وی بر اینکه «دیگر دوره تعلیق غنی سازی گذشته است»، «دولت یازدهم در اصول و مبانی سیاست خارجی تجدیدنظر نمی کند»، «برای ما، تسلط یافتن بر چرخه سوخت اتمی و تولید توان هسته ای مسئله ای هویتی است » همه نشان می دهد ایشان به دنبال دادن امتیازهای غیرمنطقی و خلاف منافع ملی کشور نیستند البته نباید از نظر دورداشت که از تحلیل محتوای اظهارات آقای روحانی مخصوصا صحبت هایشان در آستانه سفر به نیویورک این گونه برداشت می شود که آقای رئیس جمهور ضمن تاکید بر رعایت اصولی که مورد تاکید رهبرانقلاب است اگر به «نتیجه بخشی» مذاکرات «خوش بین» نباشند اما خیلی هم به آن «بدبین» نیستند. این مسئله را در صورت صحت حتی اگر بتوان اختلاف سلیقه ای بین ایشان و رهبرانقلاب دانست امری طبیعی در ساختار نظام اسلامی است.
استفاده مجدد رهبرانقلاب از کلید واژه نرمش قهرمانانه که به رغم استمرار «بدبینی» صورت گرفته است، عملا این امکان را به رئیس جمهور منتخب داد که تحلیل و برنامه مورد نظرشان دچار بن بست نشود و وی بتواند آن را پیگیری کند مخصوصا آنکه مخالفانی جدی در آمریکا هستند که با ذکر این که درباره مسئله هسته ای در ایران رئیس جمهور جدید اختیاراتی ندارد، به این وسیله بر سر راه اقدامات دیپلماتیک آقای روحانی مانع تراشی می کردند که با این تدبیر رهبری و بازتاب بین المللی آن این مانع تراشی ها نقش برآب شد. علاوه برآن در حوزه دیپلماسی عمومی نیز واقعیت این است که پیش از این هرچه رهبرانقلاب با ادبیاتی منطقی به بیان مواضع مستدل جمهوری اسلامی می پرداختند امپراتوری رسانه ای غرب با سانسور و بازنمایی تحریف شده، آن ها را مواضعی غیرمنطقی تصویر می کرد اما در این مقطع برداشت اشتباه آن ها باعث شد پیام مواضع منطقی ایران به دنیا برسد.
**یا نتیجه یا اجماع داخلی
خلاصه آنکه نتیجه مهم استفاده مجدد از کلیدواژه «نرمش قهرمانانه» بعد از تصریح ایشان بر تحلیلی از چالش بین انقلاب اسلامی و نظام سلطه، علاوه برآنکه بر منطقی بودن مسئولین جمهوری اسلامی تاکیدی مجدد داشت، باعث شد راهبرد آقای روحانی برای پیاده کردن تحلیل و برنامه اش هموارتر شود و چون مواضع اعلام شده توسط ایشان مطابق اصول نظام و منافع مردم بوده است، اگر این برنامه به نتیجه رسید جمهوری اسلامی از فضای جدید بعد از انتخابات ریاست جمهوری استفاده کرده است و به آنچه به دنبالش بوده رسیده است و اگربه دلیل تمامیت خواهی آمریکایی ها در عمل نتیجه ای عاید نشد، آنگاه هم دنیا فهمیده است که مشکل اصلی در مسئله هسته ای، آمریکا است و هم اجماعی کامل در داخل کشور ایجاد می شود.
.................پایان پیام/ 218