به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «شهادت امام» عنوان یکی از سروده‌های این شاعر افغان است که در سوگ امام جواد(ع) سروده شده است:
روایت است در اخبار اینکه آن حضرت
به ام فضل نمی داشت هیچگه رغبت
که بود منحرف آن همسر ستم پیشه
از آن ستوده یزدان ز راه اندیشه
چو میل سوی کنیزان خویش داشت امام
از آن به کینه او ام فضل کرد قیام
چو زین معامله گردید معتصم آگاه
به سوء قصد کمر تنگ بست آن گمراه
نمود حیله که تا ام فضل گشت رضا
به قتل آن شه گردون دانش و تقوا
سپرده زهر هلائل به او ز راه ستم
که در طعام خوراند به آن سپهر کرم
چو ام فضل به فرمان آن لعین حسود
زکینه خوشه انگور کرد زهر آلود
نهاد در پی فرصت امام را به حضور
امام چونکه تناول نمود از آن انگور
زبعد لحظه ای زهر جفا نمود اثر
چنانکه سوخت سراپاه وجود آن سرور
چو دید همسر ملعونه کان امام وحید
چو شخص مارگزیده به خویش می پیچید
از آن جناب و کردار بس پشیمان شد
فغان وآه ز دل بر کشید و گریان شد
امام گفت که ای نا سپاس حق نشناس !
کنون که کار مرا ساخت سوده الماس
تو را چه فایده اکنون زگریه و زاری
چه انتظار زدرگاه کبریا داری ؟
ازین جفا که نمودی به کردگارقسم
زحق رسد به تو پاداش این جفا و ستم
چنان به درد شوی مبتلا که پایانش
به غیر مرگ نیابی به دهر درمانش
چو آن سموم جگر سوز ساخت کار امام
زظلم معتصم و ام فضل بد فرجام
جهان به دیده احباب گشت تیره و تار
فلک به ماتم او باز ماند از رفتار
به باغ خلد پیغمبر ز غصه زار گریست
به سوگواری او چشم روزگار گریست
علی و فاطمه از این مصیبت عظمی
به صدر روضه نشستند در گلیم عزا
به بوستان جنان زین عزا حسین و حسن
به آه و ناله نمودند چاک پیراهن
امام ساجد و باقر شدند زار و ملول
زجور معتصم آن دشمن خدا ورسول
فشاند خون دل از دیده حضرت جعفر
گریست موسی کاظم بسان ابرمطر
امام ثامن و ضامن رضای شه کونین
زداغ ماتم فرزند ریخت خون ز دو عین
زسوز ناله آن سرو گلشن توحید
کباب شد جگر طائران عرش مجید
خلاصه معتصم آن رو سیاه بی بنیاد
پس از شهادت سلطان دین امام جواد(ع)
به کاخ ظلم و ستم ام فضل را طلبید
که بود عم وی آن نابکار شوم پلید
.................پایان پیام/ 218