به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ جهان در حالی معطوف به تحولات سایر کشورهای منطقه از سوریه و مصر شده است که همزمان در افغانستان تحولاتی خاص در جریان است ازمهمترین این تحولات را نیز توافقنامه امنیتی میان آمریکا و افغانستان تشکیل می دهد که حضور بلند مدت واشنگتن در این کشور را اجرایی می سازد.
از بندهای مهم این توافقنامه مصونیت قضایی (کاپیتولاسیون) نظامیان آمریکایی و آزادی عمل آمریکا برای اجرای عملیات نظامی به نام امنیت افغانستان در منطقه است. در جمع موضوع های مطرح در باب توافقنامه امنیت مذکور، واگذاری تصمیم گیری در باب آن به لویی جرگه افغانستان است. براساس سنت جاری در افغانستان، لویی جرگه برگرفته از نمایندگان از تمام گروه ها و قبایل است که گاهی بالغ بر 2 هزار نفر می شود.
مجموع تصمیم گیری این جمع سیاست های کلان افغانستان را تدوین می کند. چنان که توافقنامه راهبردی سال 2011 آمریکا و افغانستان نیز در چنین نشستی به تصویب رسید. حال این سوال مطرح است که چرا کرزای توافقنامه امنیتی را نیز به لویی جرگه واگذار کرده است و چه اهدافی را در ورای آن پی گیری می کند؟
برخی این سناریو را مطرح می سازند که کرزای با این اقدام تلاش کرده تا از فشارهای آمریکا بر دولت افغانستان بکاهد و به نوعی روند اجرای توافقنامه را اقدامی برای کل کشورش عنوان کرده است. این امر می تواند به تقویت قدرت چانه زنی کرزای در برابر غرب منجر شود.
برخی دیگر نیز با اشاره بر حساسیت های موجود درباره توافقنامه امنیتی تاکید دارند که کرزای با تشکیل لویی جرگه تلاش دارد تا از مسئولیت خویش درباره توافقنامه بکاهد و آن را اقدامی برگرفته از دیدگاه تمام قبایل عنوان کند.
آنچه مسلم است امضای توافقنامه مذکور حساسیت هایی را در میان مردم به همراه دارد بنابراین کرزای که ماه های پایانی ریاست جمهوری را سپری می کند نمی خواهد مسئول این توافقنامه معرفی شود تا با پرونده به نسبت مثبت صحنه سیاسی را ترک کند.
در کنار این موضوع ها دیدگاه دیگری نیز مطرح است و آن کمرنگ ساختن نقش پارلمان افغانستان در تصویب این توافقنامه است. بررسی ترکیب پارلمان افغانستان نشانگر حضور گروه های جهادی است که با هرگونه حضور آمریکا آن هم با شرایطی ویژه مخالف است.
موضوعی که شرایطی نخست را پیش روی این پیمان قرار می دهد.
با توجه به این شرایط این سناریو مطرح است که با تشکیل لویی جرگه عملا امور از دستان پارلمان خارج و نمایندگان، گزینه ای جز تصویب توافقنامه مذکور نداشته باشند. قطع مسلم نمایندگان توان رویارویی با تمام قبایل و گروه ها را ندارند بنابراین در نهایت به امضای توافقنامه امنیتی تن می دهند که می تواند تحقق بخش خواسته ها و مطالبات آمریکا باشد که اساس آن را حضور بلند مدت در افغانستان با امتیازات ویژه تشکیل می دهد در حالی که مردم افغانستان بر اصل خروج بیگانگان و آزادی کشورشان تاکید دارند.
...............پایان پیام/ 218