به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ به ما می‌گویند، سیاست‌های آمریکا در قبال خاورمیانه رو به شکست است و بهترین مدرک این است که عربستان سعودی خشمگین است. "دیک چنی"، "جان مک کین" و "لیندزی گراهام"، همه درخصوص رد کرسی در شورای امنیت سازمان ملل که اخیرا توسط ریاض انجام شده اعلام خطر کرده‌اند؛ اما هرچه درخصوص کنترل منطقه توسط دولت اوباما فکر می‌کنیم، یقینا آخرین تدبیر سیاست خارجی آمریکا باید این باشد که چگونه توسط خاندان سلطنتی سعودی‌ها مورد پذیرش قرار می‌گیرد.
فرید زکریا از مجله تایم در مطلبی با عنوان " آیا سعودی‌ها دیوانه شده‌اند؟" این گونه نوشته است: اگر جایزه‌ای برای "غیرمسئولانه‌ترین سیاست خارجی" وجود داشت یقینا باید به عربستان سعودی، اعطا می‌شد؛ کشوری که برای خیز تندروگرایی‌های افراطی و شبه نظامی‌گری در سراسر دنیا مسئول‌ترین است. در چهار دهه گذشته، ثروت عظیم نفتی این پادشاهی برای صادرکردن نسخه افراط آمیز، غیرقابل تحمل و خشن اسلام استفاده شده که روحانیون وهابی آن را تبلیغ می‌کنند.
هر جای دنیا که بروید- ازآلمان گرفته تا اندونزی- به مراکز اسلامی برمی‌خورید که غرق در پول سعودی‌ها هستند و عدم تحمل و تنفر را ترویج می‌کنند. در سال 2007 "استوارت لوی"، وزیر ارشد خزانه‌داری وقت آمریکا، به ای بی سی نیوز گفت: اگر می‌توانستم با یک اشاره بودجه یک کشور را قطع کنم، آن کشور عربستان سعودی می‌بود.
مقامات سعودی وقتی با اسناد رو به رو می‌شوند، اغلب ادعا می‌کنند که این سرمایه‌ها از جانب اشخاص و موسسات خصوصی به آنها اعطا می‌شود و دولت بر روی آنها کنترلی ندارد. اما بسیاری از این موسسات توسط دولت یا اعضای کلیدی خانواده سلطنتی تاسیس شده‌اند و هیچ کدام نمی‌توانند بی‌اعتنا به خط مشی ملی فعالیت کنند؛ این کشور پادشاهی مطلقه است؛ در تلگرافی در دسامبر 2009، که ویکی لیکس در سال 2010 آن را فاش کرد، "هیلاری کلینتون"، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، تایید کرد که عربستان سعودی همچنان "پایگاه حیاتی تامین مالی" تروریسم است و ریاض برای توقف روند کمک‌های مالی به طالبان و دیگر گروه‌های این چنینی تنها اقدامات محدودی انجام داده است.
عربستان سعودی یکی از سه کشور دنیا بود که تا زمان حملات 11 سپتامبر دولت تحت رهبری طالبان رادر افغانستان به رسمیت شناخت و حمایت کرد. این کشور همچنین بازیگر اصلی در پاکستان است که اکنون خانه بیشتر تروریست‌های دنیا می‌باشد. "اقبال حیدر"، وزیر پیشین دادگستری این کشور در اوت 2012 به شبکه آلمانی دویچه وله گفت: آنها چه طالبان باشند چه لشکر طیبه، ایدئولوژی‌شان بی‌هیچ شکی سعودی وهابی است. وی افزود، هیچ شکی وجود ندارد که عربستان سعودی از گروه‌های وهابی در سراسر کشورش حمایت کند.
از زمانی که القاعده در سال 2003 مستقیما به ریاض حمله کرد، سعودی‌ها تروریسم را در کشورشان سرکوب کرده‌اند، اما به حمایت از روحانیون، مراکز، مدارس و شبه نظامیان وهابی پایان نداده‌اند. در جنگ عراق بیشتر حمایت از شبه نظامیان سنی از جانب منابع سعودی بود. این الگو امروز در سوریه ادامه دارد.
اعتراضات عربستان سعودی به سیاست‌های دولت اوباما در قبال سوریه و ایران به خاطر نگرانی‌های بشردوستانه برای مردم آن کشورها صورت نمی‌گیرد. آنها ریشه در ایدئولوژی فراگیر ضد شیعه دارند. ریاض مدتهاست با دیگر نسخ و فرقه‌های اسلامی با عنوان مرتد برخورد و از ظلم دیگران به آن گروه‌ها چشم پوشی کرده است. گزارش سال 2009 سازمان دیده‌بان حقوق بشر جزئیاتی را درخصوص طرقی ارائه می‌دهد که به وسیله آن دولت سعودی، روحانیون، پلیس و مدارس مذهبی به طور سیستماتیک علیه جمعیت محلی شیعه تبعیض قائل می‌شوند؛ از جمله این اقدامات، بازداشت‌ها، ضرب و شتم‌ها و گهگاه استفاده از مهمات جنگی است (این فقط در مورد شیعیان نیست. در ماه مارس سال 2012، مفتی اعظم عربستان سعودی طی فتوایی اعلام کرد: لازم است همه کلیساها در شبه جزیره عرب تخریب شوند.)
رژیم بیم آن دارد که هر نوع توانمندسازی شیعیان در هر کجا می‌تواند به 15 درصد جمعیت عربستان که شیعه هستند جرات و جسارت ببخشد - شیعیان در بخشی از این کشور زندگی می‌کنند که بیشتر ذخایر نفت آن در آنجا قرار دارند. به همین علت است که سعودی‌ها در جریان بهار عربی در سال 2011 به همسایه‌شان، بحرین، نیرو فرستادند تا بر قیام اکثریت شیعه غلبه کنند.
خانواده سلطنتی آل سعود از رخدادهای منطقه خود و فراتر از آن به لرزه افتاده‌اند. آنها احساس می‌کنند که نارضایتی‌ای که باعث شروع بهار عربی شد در توده مردم آنها هم وجود دارد. آنها از احیای ایران می‌ترسند. آنها همچنین می‌دانند که آمریکا ممکن است به زودی به طور کامل از وابستگی به نفت خاورمیانه رها شود.
با توجه به این روندها، ممکن است عربستان سعودی نگران آن باشد که یک کرسی در شورای امنیت سازمان ملل مانع آزادی عمل آنها شود یا اینکه این موضوع، حقیقت برخی از فعالیت‌های غیرقابل پذیرش آنها را آشکار کند یا اینکه ریاض را مجبور کند درخصوص موضوعاتی رای دهد که ترجیح می‌دهد از آنها چشم‌پوشی کند. همچنین امکان دارد سعودی‌ها در حالت آزردگی به طورناگهانی چنین تصمیمی گرفته باشند. از همه اینها گذشته، آنها سالها به لابی‌گری در خصوص این کرسی مشغول بوده‌اند. دلیلش هر چه که باشد، بیایید تایید کنیم که بله، عربستان سعودی از آمریکا خشمگین است. اما آیا مطمئنیم که این نشان از آن دارد که واشنگتن در حال انجام کاری اشتباه است؟................پایان پیام/ 218