به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ عاشورا یک حادثه نیست، بلکه یک فرهنگ است؛ وقتی این جمله را در خیابان های شهر تهران می دیدم، به این فکر افتادم که اساسا مولفه های یک فرهنگ چیست؟ و آیا عاشورا را می شود یک فرهنگ معرفی کرد؟ در حقیقت تعریف فرهنگ، مجموعه باورها، ارزش ها، هنجارها و نهایتا رفتارهای انسان است که از طرق مختلف نیز قابلیت انتقال از نسلی به نسل دیگر را دارد. مجموعه همه این رفتارها نهایتا به بیان سبک زندگی در ادبیات علوم انسانی به محوریت مطالعات جامعه شناسی می رسد.
واقعیت این است که واکاوی شاخص های قیام امام حسین(ع) اقدامی بسیار دشوار و خارج از توان کارشناسی نگارنده است، اما بر اساس تجربه و مطالعات اجمالی صورت گرفته می توان رفتار امام حسین(ع) را نوعی سبک زندگی مبتنی بر اخلاق اسلامی نشات گرفته از سیره نبوی(ص) و پدر بزرگوارشان حضرت امیر المومنین علی(ع) دانست، شاید سیره به معنای روش زندگی مهم ترین و تاثیرگذارترین بخش باشد که می توان برای الگوبرداری مورد استفاده قرار داد.
به این معنا که عصاره بینش و نگرش آدمی در سیره شخص متجلی می شودو اگر شخصی مورد توجه و اهتمام قرار می گیرد و از سوی دیگران به عنوان شخصیت مهم و سرمشق معرفی می شود به سبب سیره و روش زیست عملی و اخلاق عینی وی است و لذا بخش قابل توجهی از این شاخص ها به شرح زیر تبیین می گردند: در حوزه فردی، احترام به بزرگ تر و علاقه به خانواده، شجاعت،حیا و عفاف،کمال گرایی، در حوزه اجتماعی،عقلانیت،وفاداری به پیمان،ولایت مداری و آمربه معروف و ناهی از منکر بودن را می شود مهم ترین شاخص های ایشان دانست.
در حوزه سیاسی نیز شاخص هایی نظیر: عفو و گذشت، مردمداری، ارزشمدار بودن بر اساس دین اسلام، ظلم ستیزی و عدالت محوری را می شود بیان کرد. البته محور تمامی زندگانی امام حسین(ع) را می بایست در چهار شاخص اصلی دینداری، جوانمردی و اخلاص، عبادت محوری تبیین کرد که اساس فلسفه قیام ایشان را با روش امر به معروف و نهی از منکر شکل داده است. به تعبیر بهتر آنچه ماهیت رفتاری امام را تشریح می کند فلسفه قیام است، قیامی که بر پایه عدالت گستری و با روش ترویج معروفات در جامعه دنبال می شود، معروفاتی که رفتار توام با بخشش، عفو وگذشت را در امور شخصی و در عین حال برخورد خارج از سلیقه فردی را در امورات مرتبط با جامعه اسلامی نشان می دهد.
به راستی باید صحنه عاشورا را تقابل تمامیت کفر در برابر همه ایمان دانست. کفری سرتاسر بی رحمی ناشی از بی عدالتی و تفسیر و تعبیر شخصی از دین اسلام و ایمانی که ناشی از یک عقیده، تقوا و باور الهی بود، باوری که با رفتار امام حسین(ع) و یارانش متبلور شد و تقوای الهی را همچون خورشیدی در آسمان تاریک روزگار برای همیشه نسل های تاریخ، از نسلی به نسل دیگر منتقل کرد. حال سوال اینجاست که به راستی چرا پس از 13 قرن، همچنان محرم با یاد حسین بن علی(ع) گره خورده و هنوز عاشورا از صفحه تاریخ کنار نرفته است؟
و چرا این واقعه تاریخی همچون صدها و هزاران رویداد تاریخی دیگر، به دست فراموشی سپرده نشده است؟انگیزه الهی عاشورا که در آن ذره ای غیر خدا راه ندارد، سبب شده است که اهداف عاشورا و قیام اباعبدالله(ع)، اهدافی مطابق فطرت و سرشت تغییرناپذیر انسانی گردد. حضرت ابا عبدالله(ع) در آخرین لحظات حماسه کربلا با بدنی مجروح و خونین، دشمن را طرف خطاب قرار داده و فرمودند: «ای پیروان ابوسفیان، اگر دین ندارید پس در دنیا آزاد مرد باشید.» به هر حال عمل به سبک زندگی عاشورایی، مسیر زندگی انسانی است که به سوی عزتمندی،کرامت، شجاعت و تقوای الهی در راهی پر نور در حرکت است و بلندترین فریاد امام را پاسخ می دهد که می فرمودند: هیات من الذله و در یک کلام عاشورا، پایان یک آغاز برای هدایت بشریت است.
...................پایان پیام/ 218