به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ "ال پاييس" در گزارشي به قلم "لوييس باستس" نوشت: فرانسه با صداي بلند به صحنه بين‌المللي بازگشته و اين كار را در زماني متناقض، هنگامي كه رئيس جمهوري آن در مقابل افكار عمومي ضعيف‌تر و بي‌اعتبارتر از هميشه است و كشورش در برابر آينده‌اي مبهم و نامطمئن قرار دارد، انجام مي‌دهد.
اين روزنامه افزود: اين مساله ديگر حالا موضوعي شناخته شده است كه وقتي فضاي داخلي خفه‌كننده مي‌شود، به دنبال اكسيژن در فضاهاي بزرگ مي‌گرديم. ال پاييس، اقدام فرانسه در مذاكرات دو هفته پيش ژنو بر سر برنامه هسته‌اي ايران را نمونه بارزي از اينگونه رفتارها خواند و يادآور شد: "لوران فابيوس" وزير خارجه فرانسه هنگامي كه مطلع شد "جان كري" همتاي آمريكايي‌اش قصد داشت برنامه سفر خود به خاورميانه را تغيير دهد تا براي توافق اوليه با ايران به ژنو برود، با عجله در اين نشست حضور يافت تا از مذاكرات دوجانبه بين واشنگتن و تهران بدون حضور متحدان ديگر جلوگيري كند.
به نوشته ال پاييس، سوءظن‌هاي فرانسه بر آنچه كه از سوي اعضاي كنگره امريكا در واشنگتن يا "بنيامين نتانياهو" نخست‌وزير اسرائيل فرياد زده مي‌شد، متمركز نبود بلكه يك رفتار مبتني بر منافع مصلحتي و حتي فرصت طلبانه براي جلوه گري ناگهاني از سوي او به شمار مي‌رود و سفر اولاند به اسراييل و سخنراني او در كنست را نيز بايد در همين راستا ارزيابي كرد. اين روزنامه افزود: فرانسه هنوز از جاي زخمي كه آمريكا به او وارد كرده است نفس مي‌كشد زيرا "باراك اوباما" طرح حمله عليه "بشار اسد" را درست زماني كه بمب افكن‌هاي فرانسوي در حال گرم كردن موتور‌هاي خود بودند، كنار گذاشت.
قرارداد‌هاي كلان فروش اسلحه فرانسه به رياض هم نقش خود را در اين مخالفتها دارد اما بيش از همه، به نظر مي‌رسد فرانسه بيدار شده است چون احساس مي‌كند آمريكا به خواب رفته است. براساس اين گزارش، دلايل بيشتري وجود دارد كه ارتباط اين رفتارها را با تلاش فرانسه براي بازيابي هويت خود و ايفاي نقشي موثر از سوي رئيس جمهوري آن به عنوان مظهر حاكميت ملي نشان مي‌دهد.
ال پاييس افزود: كاخ اليزه فرانسه در واقع از سوي شبحي اشغال شده است كه قانون اساسي آن قدرت‌هاي فوق‌العاده‌اي به دارنده بالاترين مقام در فرانسه مي‌دهد و اين فرد مي‌تواند يك رئيس جمهوري راستگرا با شخصيتي برجسته باشد يا يك شخصيت ضعيف چپگرا مانند فرانسوا اولاند كه مي‌كوشد در صحنه بين‌المللي پا جاي رد پاي بزرگ كساني مثل ژنرال دوگل بنيانگذار جمهوري كنوني فرانسه بگذارد.
به نوشته اين روزنامه، يكي از موارد قدرت رئيس جمهوري فرانسه، در اختيار داشتن دكمه سلاح اتمي است كه از سال 1960 ميلادي نه تنها وسيله‌اي دفاعي بوده بلكه به وسيله‌اي در خدمت سياست خارجي فرانسه و در نتيجه تائيد فرانسه به عنوان يك بازيگر تمام عيار در صحنه جهاني تبديل شده است.
ال پاييس افزود: اولاند در مذاكرات هسته‌اي ايران در واقع از همان وسايل قديمي اما روغن زده‌اي كه در اختيار دارد، استفاده كرد؛ همانگونه كه هرگاه دولت ملي در فرانسه سر بلند مي‌كند، مي‌خواهد قدرت خود را در شرايط بروز بي‌نظمي در جهان، لشكركشي‌هاي آمريكا، ملي گرايي در اروپا و يا تقويت كشورهاي نوظهور نشان دهد.
.................پایان پیام/ 218