به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حسین قاضیان در یادداشتی نوشت: یکی از آن نیازهای خاصی که فیسبوک به آن پاسخ می‌دهد و شاید به همین دلیل هم این قدر محبوب شده، نیاز به فضولی و کنجکاوی است و سرک کشیدن در زندگی دیگران، بویژه آن‌ها که مشهورترند یا ما به دلایلی می‌شناسیم‌شان و می‌خواهیم از ته و توی زندگیشان سر دربیاوریم.
فکر نکنید این نیاز – خوب یا بد – نیازی است که باید دست کم گرفتش. این نیاز سالیان درازی با ادبیات داستانی، بویژه در قالب رمان، و نیز از طریق مطبوعات مردمپسند (مشهور به مطبوعات زرد) برآورده می‌شده است. این هر دو محصولِ فرهنگی، نیاز به کنجکاوی و سرک کشیدن در زندگی آدم‌ها را پاسخ می‌داده‌اند.
به همین دلیل هم شما فروش رمان را نمی‌توانید با فروش سایر شکل‌های ادبی مقایسه کنید. همین طور نشریات جدی هیچ وقت از نظر تیراژ به گرد مطبوعات مردمپسند نرسیده‌اند.
حالا فیسبوک به عبارتی دارد همین کار را انجام می‌دهد. یعنی ما می‌توانیم با کمی «فیس‌گردی» یعنی چرخ زدن در فیسبوک، در زندگی کسانی که در فیسبوک هستند سرک بکشیم و فضولی کنیم حتی بدون اینکه کسی هم متوجه بشود.
انگار داریم زندگی آن‌ها را از پنجرهٔ نیمه باز یا نیمه مشجر فیسبوک دید می‌زنیم: با خبر می‌شویم که کجا هستند، با کی هستند، کجا رفته‌اند، چه می‌خورند، چه خریده‌اند، چه احساسی دارند، از چه کسی یا چه چیزی خوششان می‌آید یا بدشان می‌آید، کجا‌ها سرک کشیده‌اند و چه خوانده و دیده یا شنیده‌اند و خیلی چیزهای دیگر که از طریق رمان و مطبوعات مردمپسند به این راحتی و گستردگی و بدون دخالت عنصر تخیل و درام نمی‌توانستیم بشناسیم.
این کاری است که در حال حاضر فیسبوک (و در کنارش «ریالیتی‌شو» ها) انجام می‌دهند. به نظر من این بخش مهمی از جذابیت کشندهٔ فیسبوک است که می‌تواند آدم‌ها را ساعت‌هایی متمادی میخ کوب کند و حتی معتاد!
...................پایان پیام/ 226