به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ دومين نشست تخصصي جايزه بزرگ پيامبر اعظم(ص) عصر روز سه شنبه 19 آذرماه 1392 با استقبال غیر منتظره هنردوستان مشهدی برگزار شد.
این همایش که دومین جلسه از سلسله نشست های "آسيب‌شناسی سينمای دينی" محسوب می شد با عنوان "مفاهیم اخلاقی در فيلم دينی" و با حضور «رسول صدرعاملی» کارگردان صاحب سبک ایرانی، «دکتر علی خزایی فر» كارگردان متعهد سينما و «محمد شکیبادل» دبیر هنری جایزه بزرگ، از سوی مجمع جهانی اهل‌بيت(ع) و نهادهای همكار برگزار گردید.
آنچه در پی میآید اهم سخنان رسول صدرعاملی در این نشست است:
ــ با توجه به عنوان پرطمطراق و بزرگ این جشنواره ـ یعنی اهل بیت(ع) و پیامبر اعظم(ص) ـ باید این جشنواره تأثیرگذار باشد.
ــ عنوان این جشنواره عنوان بزرگی است و وقتی از چنین عناوینی برای جشنواره‌های خود استفاده می‌کنیم نباید کار را به شوخی بگیریم.
ــ هر فیلمی در جهان قائم به فرد است. ایده‌ای که در ذهن کارگردان شکل گرفته به یک فیلم و اثر هنری تبدیل می‌شود، سپس فیلم به یک موجود زنده تبدیل می‌شود و پس از انتشار در سطح جامعه همگان را تحت تأثیر قرار می دهد و همه در مورد آن صحبت می‌کنند.
ــ ابتدا باید به تعریفی مشخص از سینمای دینی برسیم تا در ارتباط با این نوع سینما همه چیز به شکل یک نمایش اولیه تعریف نشود.
ــ سینمای دینی به عنوان یک ژانر، مشخصه‌های تعریف شده و دقیقی ندارد.
ــ فیلمسازان ما در زمینه سینمای دینی تلاش اندکی داشته اند که باید ابراز تاسف کرد.
ــ اگر فیلمساز منتظر باشد تا علماء، روحانیون و نظریه پردازان نظر خود را ارائه کنند و بعد فیلمساز بر این اساس فیلم خود را بسازد، آن فیلم تأثیرگذار نخواهد بود.
ــ اصل در سینما "جذابیت" است و هر فیلم در هر ژانر، طبقه و عنوانی که باشد در درجه اول باید جذاب باشد تا ببننده به تماشای آن فیلم ترغیب شود. در واقع تنها پس از ثبوت جذابیت یک فیلم است که ما می‌توانیم درباره محتوای آن فکر و بحث کنیم.
ــ تنها تفاوت سینمای دینی ما با سایر سینماهای اخلاقی در جهان وجود اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. این ویژگی بسیار ارزشمند بوده و سینمای ما را از سایر سینماهای دینی و اخلاقی در جهان متمایز می‌کند.
ــ این شانس بزرگی است که ما وجود اهل‌بیتی را داریم که با توسل به آنها بین خود و خدای خود واسطه‌ای داریم و از این بابت به شدت احساس آرامش می‌کنیم.
ــ سینما و فیلم دینی به این معنا نیست که صرفا به اخلاقیات بپردازد و آموزه های دینی را ترویج دهد؛ بلکه فیلم دینی باید حس دینی را به مخاطب القا کند و مثلاً توسل به ائمه اطهار(ع) را پررنگ نشان دهد.
ــ سینمای دینی بر اساس روح و روان و خاستگاه یک نویسنده و باورهای شخصی شکل می گیرد.
ــ سینمای دینی خشک و زمخت نیست بلکه سرشار از احساس است. چیزی غیر از ایجاد حس و انتقال آن به مخاطب را نمی توان برای مفهوم سینمای دینی به کار برد؛ چرا که دین ابتدا با حس و بعد با عقل آدمی سروکار دارد.
ــ ما اگر سعی کنیم فیلم دینی را تعریف و بر اساس آن فیلم بسازیم و بعد ازآن ملاک فیلم دینی را تعریف کنیم راه را به اشتباه رفته ایم و این یک آفت در عرصه سینما خواهد بود؛ زیرا در بسیاری از مواقع، فیلمسازی بر اساس احساس خود فیلمی دینی میسازد بدون اینکه متوجه شود محصولش یک فیلم دینی باشد.
ــ فقط ایران به فکر سینمای دینی نیست.
ــ جشنواره‌ای در ایتالیا برگزار می‌شود که در ارتباط با ادیان الهی و غیرالهی است. فیلم هایی که درباره باور و عقاید مردم جهان از همه کشورها ساخته می‌شود شناسایی و در این جشنواره جمع‌آوری می شوند. سپس برگزارکنندگان این جشنواره با دعوت از فیلمساز طی مدت 10 روز فیلم‌ها را به نمایش می‌گذارند.
ــ ایران تاکنون 3 بار جایزه برتر این جشنواره را از آن خود کرده است؛ حال سؤال اینجاست که چرا این جشنواره در کشور ما برگزار نشود؟
ــ با برنامه‌ریزی جامع می‌توانیم چنین جشنواره‌هایی با عناوینی همچون "جایزه بزرگ پیامبر اعظم(ص)" و "جایزه بزرگ اهل بیت(ع)" را در راستای بهتر شناساندن اسلام و اهل بیت(ع) به جهانیان برگزار کنیم و از این طریق نیز به اهل‌بیت(ع) و پیامبر(ص) خود ارج نهیم.
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه فردوسی، معاونت دانشجویی فرهنگی این دانشگاه، خبرگزاری ابنا، سایت هنر اسلامی، سایت هفت سینما و حوزه هنری از همکاران مجمع جهانی اهل بیت(ع) و دبیرخانه جایزه بزرگ برای برگزاری این نشست بودند.
برای خواندن اهم سخنان شکیبادل در این نشست اینجا را کلیک کنید.
برای خواندن اهم سخنان خزایی فر در این نشست اینجا را کلیک کنید.