به گزارش خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ رییس جمهوری اسلامی ایران در چهل و چهارمین اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس، ضمن تشریح شرایط جدید اقتصادی و سرمایه گذاری در ایران و با بیان اینکه اقتصادِ ایران را امروز نزدیکترین، همگونترین و با ظرفیتترین اقتصاد به اقتصادهای موفقِ نوظهور میبینم و آینده را همراه و در کنار آنها ترسیم میکنم، گفت: دولت تدبیر و امید بر مبنای اندیشه اعتدال و استوار بر دینباوری و تمسک به تعامل سازنده، به روابط دوستانه و پایدار با کشورها اندیشیده و در چارچوبِ نظامِ تجاریِ چندجانبه، همواره معتقد به تعاملی برابر و منصفانه، در حوزه اقتصادی خواهد بود.متن کامل سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی به شرح زیر است:
بسمالله الرّحمن الرّحیم
آقای رییس، مقامات عالیرتبه؛
خانمها، آقایان؛
اجلاس سالانه مجمع جهانی اقتصاد، برای رهبران جهان و حوزههای اندیشه و فکر، فرصت مغتنمی است تا با هماندیشی و تعامل نسبت به مسایل مهم جهانی به بیان نگرانیها و دلمشغولیهای خود پرداخته و با گفتوگو و تبادل نظر، جریانی از اندیشه و فکر در اداره بهتر جهان پدید آورند.
من نیز از این منظر به اجلاس مینگرم، و خوشحالم که در مهمترین گردهمایی اقتصادی ـ سیاسی ـ علمی جهان شرکت میکنم و نظراتِ خود را با شما در میان میگذارم. از پروفسور شواب و تیم مجمع جهانی اقتصاد، که از من برای شرکت در این اجلاس دعوت به عمل آوردند، تشکر میکنم؛ و امیدوارم بتوانم پیام دوستی، تعامل، همکاری و همزیستی صلحآمیز ملت خود را به شما رهبران، مسؤولین، کارآفرینان و اندیشمندان که از سراسر جهان به اینجا آمدهاید؛ منتقل نمایم.
حضار گرامی؛
دیدگاهِ من نسبت به مسایل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، دیدگاه اعتدال است؛ و این درسی است که از اسلام آموخته و در زندگیِ سیاسی خود نیز عمیقاً تجربه کردهام. بر همین مبنا بود که تصمیم به حضور در انتخابات ریاست جمهوری گرفتم، تا بتوانم اعتدال و تدبیر را، که ویژگی بارز ایرانیان و رمز موفقیت آنان در طول تاریخ بوده، در سطح کشور و منطقه و جهان، در حدّ توانم جاری کنم؛ و همانگونه که پیشبینی میکردم با لطف الهی، مردم خوب ایران نیز همین مشی و مرام را برگزیده، و اینک به حق، اجرا و تحقق آن را مطالبه میکنند. در منطقه و صحنه بینالمللی نیز این گزینش ایرانیان، با استقبال مواجه شد، که نخستین آثار آن را در همین چند ماه حضور دولت تدبیر و امید، مشاهده میکنیم.
از برگزارکنندگان کنفرانس، از این جهت نیز میخواهم تشکر کنم، که با درک درستِ فضا و نیازهای افکارِ عمومی جهانی، در انتخاب موضوع کنفرانس امسال، «نیاز به بازآفرینی و ساماندهی مناسبات در نظامات جهانی» را مورد توجه قرار دادهاند.
خانمها، آقایان؛
حوادث و تحولات شش سال اخیر در اقتصاد جهانی، نشان داد که هیچ کس نمیتواند تنها زندگی کند. هیچ کشوری، نمیتواند بیاعتنا به دیگران، مسایل خود را حل کند. هیچ بنگاه اقتصادی، نمیتواند بدون ایفای مسؤولیت اجتماعی خود، به رشد پایدار دست یابد؛ و هیچ قدرتی، نمیتواند سلطه خود را دایمی بداند. جهانی شدن، این بار، در شکل بحرانِ جهانیِ اقتصادی نشان داد که همه ما در یک کشتی نشستهایم، و اگر کشتیبانانِ خردمندی برنگزینیم، توفانها به همه ما آسیب میرسانند؛ بحرانهای زیستمحیطی، نشان داد که همه بر سر یک سفره نشستهایم، و بیمبالاتی، عدم رعایت اخلاق و منافع مشترك جوامع، میتواند سرمایه بین نسلی انسانها را نابود کند. اعتراضات گسترده مردمی هم در همه قارهها نشان داد، که سیاستهای اقتصادی باید عدالت اجتماعی و منافع همگان را در نظر بگیرد؛ همه باید سود ببرند؛ و تنها سیاستها و نظامهایی، پایدار خواهند ماند که به مردم، آن هم همه مردم، سود و منفعت برسانند. قرآن، کتاب آسمانی مسلمانان به ما آموخته است، که تنها آنچه به مردم سود میرساند، در زمین ماندگار خواهد ماند. (و اما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض)
این دیدگاهِ اعتدالیِ من، منحصر به کشورم نیست؛ بلکه جایگاه ایرانِ اعتدالگرا را، بر مبنای سیاستهای مدبرانه و امیدبخش، در تصویر آینده اقتصاد جهانی، بسیار فراتر از آنچه پیشبینی شده، میبینم. از این رو در سیاستگذاریهای جاری، نه فقط وضعیت امروز و آینده نزدیک، بلکه چشماندازی بلندمدت را در نظر دارم. زیرا اقتصاد ایران، بنیه و ظرفیت آن را دارد که ظرف سه دهه آینده در زمره ده اقتصاد اول دنیا قرار گیرد؛ و این هدفی است که در کلانِ برنامهریزی اجتماعی، اقتصادی، سیاست داخلی و سیاست خارجی در پی آن بوده، و برای تحقق آن، قصد جدی دارم که همه پیریزیهای لازم در مدتی که مسؤولیت دولت را برعهده دارم، انجام، و همه موانع سیاسی و اقتصادیِ عمده، مهار و مرتفع نمایم. روشنتر بگویم، من اقتصادِ ایران را نزدیکترین، همگونترین، و با ظرفیتترین اقتصاد به اقتصادهای موفقِ نوظهور میبینم، و آینده را همراه و در کنار آنها، ترسیم میکنم.
چرا که انتخابِ من از سوی مردم ایران، در چارچوب یک نظام مردمسالار صورت گرفته، و هماکنون فرصت آن را پیدا کردهام تا به آرمانهای توسعه اقتصادی، مدنیت، و بهبودِ روابط خارجی ایران بپردازم. و در اینجا اعلام مینمایم که یکی از ارکان نظری و عملی دولت من، تعامل سازنده بینالمللی است؛ و بدونِ کار و فعالیت بینالمللی، رشد، خلاقیت و کیفیت، قابل تحقق نخواهد بود.
واقعیت این است که در میان کشورهای در حال توسعه، و همچنین در منطقه خاورمیانه، ایران از بالاترین نرخ، در شاخصهایِ توسعه انسانی برخوردار است. ما نهایت کوشش خود را به کار خواهیم گرفت، تا این منبع عظیم ملی خود را، با بهینهسازی در راستای توسعه کشور بهکار گیریم. در این راستا، سیاست خارجی ایران را نیز در مسیرِ بهرهبرداری وسیع از امکانات بینالمللی، برای توسعه اقتصادی ایران فعال خواهیم کرد؛ و دولت من آمادگی کامل دارد تا با همه کشورهای همسایه، در طیفی از مسایل، از محیط زیست، ایمنی نیروگاههای هستهای، پروژههای مشترک اقتصادی، توسعه تجارت، احقاق حقوق مردم فلسطین، جلوگیری از فاجعه انسانی در سوریه، امنیت خلیج فارس، و مبارزه با تروریسم و افراطیگری، وارد تعامل شده و به قواعد مشترک عملی، و رژیمهای حقوقی پایدار دست یابد.
من معتقدم که صلح و امنیت در خاورمیانه، در گرو گسترش روابط اقتصادی، همکاریهای اجتماعی و فرهنگی، گردشگری، ارج نهادن به بخش خصوصی و همکاری نخبگان در سطح بینالمللی است؛ و بحرانهای آغاز قرن بیست و یکم نشان میدهند که بهرهمندیهای اقتصادی، به تنهایی، برای تأمینِ «زندگی بهتر» برای مردم کافی نیست. مردم، در کنارِ اقتصاد، فرهنگ و معنویت و اخلاق هم میخواهند؛ اقتصاد، بدون مرزهای اخلاقی، به تخریب محیط سالم زیست بشر میانجامد و به جای افزایش رضایتمندی، به مسابقه حرصآلود مصرف و نابودی منابعِ بین نسلی انسانها منجر میشود. اخلاقِ مشترک انسانی، میتواند زمینهسازِ حرکتِ پرشورِ مشترک جوامع بشری شود، بین آنان پیوند دهد، نظم و امنیت و آرامش را ارتقاء بخشد، و زندگی را لذتبخشتر کند.
حضار محترم؛
من به عنوانِ رییس دولت، به خوبی آگاه هستم که تا چه میزان، «ثبات رفتاری و سیاستگذاری» در حکمرانی، کانونی و مهم است. این اصل، چه در صحنه داخلی و چه در عرصه بینالمللی، برای ما بسیار بنیادی است. به همین جهت، در حوزه سیاست خارجی، همکاریهای منطقهای برای ما اولویت مییابد؛ و قصد داریم روابط عمیق با کشورهای همسایه و دوست ایجاد نماییم. ما با همه کشورهای همسایه خود مانند: ترکیه، عراق، روسیه، پاکستان، افغانستان، کشورهای حوزه خلیج فارس، حوزه قفقاز و آسیای مرکزی، مبنا را بر بازگشایی روابط تجاری، صنعتی و اقتصادی گذاشته، و همکاریهای سیاسی و چندجانبهای را آغاز خواهیم کرد. با کشورهای اروپایی نیز از دیرباز روابط عمیق اقتصادی و تجاری داشتهایم، و با اجرای توافق ژنو در هفته جاری و قدمهای بعدی و رفع تحریمها، روابط ایران با حوزه اروپا کاملاً به حالت عادی باز خواهد گشت. تعاملات ایران و آمریکا نیز در ماههای گذشته، وارد مرحله جدیدی شده است، و برای اولین بار، سیاستمداران دو کشور برای حل اختلافات در موضوع هستهای با هم مذاکره، تبادل نظر، و حتی اتخاذ تصمیم کردهاند. این تحولی مهم در دوران پس از انقلاب اسلامی ایران است. مردم آمریکا هم همچون دیگر کشورهای جهان، در شرکتها و دانشگاههای کشور خود، با صدها هزار ایرانیِ کارآفرین و دانشمند تماس داشتهاند، و بلوغ فرهنگی و میراث تمدنیِ این ملت بزرگ را در آنان دیدهاند. انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی، نتیجه بیش از یک قرن، مبارزات آزادیخواهانه ملت ایران بوده است و این جمهوریِ نوپا، در حال رشد و بالندگی است؛ لذا لازم است هیأت حاکمه آمریکا، واقعیتهای تاریخی ایران را، نه تنها در بیان، بلکه در عمل نیز بپذیرد.
خانمها، آقایان؛
من از منطقهای از جهان میآیم که با کمال تأسف، در آتش ناامنی و خشونت میسوزد. اگرچه کشور من به لطف انسجام ملّی و مردمسالاری دینی، و علیرغم فشارهای بیرونی، فصلِ جدیدی از امنیت و امید را تجربه میکند؛ ولی ما نمیتوانیم در غم و رنج همنوعانِ خود در منطقه شریک نباشیم. خشونت و تروریسم، آتشی در جامعه انسانی است، که بیتردید زبانههای آن دامن آتشافروزان را نیز خواهد گرفت.
این درست است که افراطیگری و خشونت، از لشکر بیکاران و گرسنگان، سرباز میگیرد؛ اما من بر این باورم که رویکردِ ریشهای در مبارزه با تروریسم، باید از توسعه همه جانبه آغاز شود. زیرا تنها با ارتقاء فرهنگی، و ایجاد فرصتهای شغلی است، که میتوان امید به آینده را جایگزین یأسهای انتحاری کرد، و ایمان به خدا را زمینهساز خدمت به انسانها ـ و نه نابودی آنها ـ ساخت. اِشکال اساسی در حکمرانی حاکمان مستبد، این بوده که بیگانه از مردم، و تنها با اتکاء به بیگانگان، اقتصاد و جامعه را اداره کردهاند؛ و مردم ـ که خود را سهیم در این مدیریت ندیدهاند ـ بر این ستم شوریدهاند؛ و در این میان، سوداگران مرگ، از این خشم و شورش، طعمه برگرفتهاند.
من اعتقاد دارم که امنیتِ جهان به امنیت منطقه خاورمیانه گره خورده است، و امنیتِ این منطقه با غفلت از مردم تأمین نمیشو