به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ پشت پرده ژست‌های ضدآمریکائی کرزای»عنوانی است که روزنامه جمهوری اسلامی در ستون سرمقاله خود به چاپ رساند:
حامد کرزای، رئیس‌جمهور افغانستان که اخیراً بر حملات لفظی خود به آمریکا افزوده، در تازه‌ترین اظهاراتش گفت که حضور آمریکایی‌ها در افغانستان خیری برای افغانی‌ها نداشته است.کرزای در این اظهارات، از طالبان به عنوان "برادر" و از آمریکائی‌ها به عنوان "رقیبی" نام برد که علیه وی فعالیت کرده و می‌کنند. وی گفت: مدت هفت ماه است با اوباما گفت وگو نکرده‌ام! این اظهارات ضد آمریکایی کرزای درحالی منتشر می‌شود که وی آخرین ماه‌های حاکمیت خود بر افغانستان تحت سلطه آمریکا را سپری می‌کند.بر کسی پوشیده نیست که کرزای را آمریکایی‌ها بر سر کار آوردند، از وی مراقبت کردند و همین امروز هم اگر حمایت مستقیم آمریکایی‌ها نباشد، حکومت کرزای بیش از چند روز دوام نخواهد آورد و حتی جان وی نیز در امان نخواهد بود.
پس از سقوط حکومت طالبان در افغانستان، آمریکا و متحدانش به دنبال مهره مناسبی بودند تا ضمن سروسامان دادن به اوضاع افغانستان، کاملاً مطیع سیاست‌های آنها باشد و تأمین منافع آنها را تضمین نماید.در جریان کنفرانس بن در آلمان که آمریکایی‌ها به همین منظور تشکیل دادند دو نفر برای گماشته شدن به عنوان رئیس حکومت در افغانستان در نظر گرفته شده بودند که سرانجام، اعضای حاضر در کنفرانس، کرزای را به "عبدالستار سیرت"، رقیب وی ترجیح دادند و به این ترتیب بود که اشغالگران افغانستان کرزای را در افغانستان بر تخت نشاندند.کرزای در انتخابات سال 1383 شرکت کرد که در آن انتخابات نیز غربی‌ها به رهبری آمریکا از وی حمایت کردند هر چند که آن زمان، برخی سیاستمداران آمریکایی، کفایت کرزای را در تأمین اهداف غرب زیر سؤال بردند ولی به دلیل اینکه گزینه بهتری نیافتند به باقی ماندن وی در قدرت رضایت دادند.
حمایت واشنگتن و متحدان غربی آمریکا از کرزای به چارچوب سیاسی محدود نبوده بلکه آمریکایی‌ها کمک‌های مالی هنگفتی را نیز در طول 12سال گذشته، که بخشی از آن را خود و بخش دیگر را متحدین آمریکا تأمین کردند در اختیار حکومت کرزای قرار دادند تا تخت لرزان حکومت کرزای را سر پا نگاهدارند.به موازات این، سازمان سیا نیز طی همین مدت، میلیون‌ها دلار در اختیار شخص کرزای گذاشته است که روزنامه نیویورک تایمز آن را فاش کرد. کرزای در توجیه دریافت این مبالغ گفت این پولها را صرف اهداف عملیاتی و اقدامات بهداشتی افغانستان کرده است.کرزای در عین حال گفت این پولها "بسیار مفید" بود و بابت آن بسیار متشکریم! مخالفان کرزای این پولها را "شیطانی" خواندند و مقامات آمریکایی نیز آن را باعث افزایش فساد در حکومت افغانستان دانستند.
کرزای پس از آغاز دومین دور ریاست جمهوری‌اش بر افغانستان، انتقادها از آمریکا را تشدید کرد که اوج این اختلاف‌ها به موضوع قرارداد امنیتی کابل - واشنگتن در تابستان گذشته مربوط می‌شود. این مخالفت خشم آمریکایی‌ها را از مهره نمک ناشناسش برانگیخت. کرزای اعلام کرد که این قرارداد را امضا نمی‌کند مگر آن که شرایطش درباره این قرارداد پذیرفته شود.از جمله اینکه آمریکا با طالبان "صادقانه" به مذاکره بنشیند و دوم، عملیات نظامیان آمریکایی باقیمانده پس از پیمان امنیتی، با توافق دولت کابل باشد.مشخص بود که آمریکایی‌ها با شرایط کرزای موافقت نخواهند کرد و خواست کرزای هم همین بود. کرزای در واقع اکنون که دو دوره ریاست جمهوری‌اش به حد نصاب رسیده و نمی‌تواند در دور آتی در مسند قدرت باشد، می‌خواهد به نوعی گذشته "بدنام" خود را اصلاح نماید و به زعم خودش، "خوشنامی" از خود باقی بگذارد. به همین علت هم بود که کرزای پائیز گذشته 2500 نفر از ریش سفیدان "لویی جرگه" را در کابل گرد آورد تا مسئولیت تصویب پیمان امنیتی را بردوش آنها بگذارد ولی این هدف کرزای برآورده نشد، زیرا در نهایت این پیمان را رئیس دولت باید امضاء کند.
آزادی 88 زندانی در زندان بگرام، تازه‌ترین تصمیم حامد کرزای با هدف "وجیه المله" ساختن خود بود و همانگونه که انتظار می‌رفت با اعتراض آمریکا مواجه شد. دولتمردان آمریکایی اعلام کردند این زندانیان افرادی خطرناک و از نیروهای طالبان و القاعده هستند و آزادی آنها می‌تواند تهدیدی هم برای افغانستان و هم منافع آمریکا باشد ولی کرزای این ادعا را رد کرد و با ژستی "دلسوزانه" آنها را "فرزندان افغانستان" نامید.
این ژست‌های ضد آمریکائی کرزای باعث شد گروه طالبان برای نخستین بار اقدامات کرزای را ستود. طالبان در عین حال درباره ادامه مقاومت کرزای در مقابل آمریکایی‌ها ابراز تردید کرد.
واضح است که طالبان با این موضع گیری قصد دارد دولت افغانستان را بیش از پیش در مقابل آمریکا قرار دهد تا زمینه را برای پیشروی خود هموار سازد. اکنون کاملاً مشخص است که اساس سیاست‌های جدید و به اصطلاح تغییر مواضع کرزای تلاش برای زدودن ننگ وابستگی به آمریکاست تا پس از خروج آمریکایی‌ها از افغانستان، وی برای حضور در صحنه سیاسی افغانستان مشروعیت و اعتباری داشته باشد. با اینحال بسیار بعید است این‌گونه تلاش‌ها بتواند ننگ سالها سرسپردگی به آمریکا و تبعات همدستی با اشغالگران را از اذهان افغانی‌ها و جهانیان پاک سازد.
..................پایان پیام/ 218