به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین طی یک سخنرانی که برای دانشجویان فلسطینی عضو جنبش فتح در شهر رام الله داشت، تاکید نمود هرگونه توافق صلح با اسرائیل را به همه پرسی خواهد گذاشت. وی ادعا کرد این همه پرسی به گونه ای خواهد بود که تمام فلسطینی های جهان بتوانند در آن مشارکت داشته باشند.
این سخنان در شرایطی بر زبان محمود عباس جاری شده است که اساساً مردم فلسطین و گروه های مبارز فلسطینی با اصل مذاکره و سازش با رژیم اشغالگر صهیونیستی مخالفند و این مخالفت را به بهانه های مختلف و در دوره های متوالی در قالب تظاهرات خیابانی و موضع گیری های پی در پی سیاسی ابراز داشته اند. با این وجود، اصرار محمود عباس بر سازشی که مردم فلسطین از ریشه با آن مخالف هستند، نشان ازتوطئه ای سازماندهی شده و با برنامه ریزی قبلی از سوی دشمنان مردم فلسطین که اینک در کسوت خیرخواه فلسطینی ها ظاهر شده اند دارد.
برای روشن تر شدن ماجرا، لازم است نگاهی اجمالی به روند مذاکرات سازش طی سال های اخیر داشته باشیم. دور جدید مذاکرات سازش میان طرف فلسطینی (تشکیلات خودگردان فلسطین به ریاست محمود عباس) و طرف صهیونیستی با میانجیگری مستقیم دولت آمریکا شکل گرفته است.
میانجیگری مستقیم آمریکا در روند مذاکرات که به شکل کلی پس از جنگ 22 روزه غزه و پیروزی مقاومت اسلامی فلسطین در نبرد با ارتش رژیم صهیونیستی به بن بست رسیده بود، اکنون در شرایطی دنبال می شود که طی این مدت تلاش شده سایر طرف های منطقه ای و بین المللی در روند جدید حضور و مشارکت نداشته باشند. این نکته، نشان می دهد طراحان دور تازه مذاکرات درصددند با استفاده از فرصت و شرایط پیش آمده در منطقه، مذاکرات را به نقطه قابل قبولی برسانند و به زعم خود مسأله اشغالگری رژیم صهیونیستی را از طریق تشکیل دو کشور فلسطینی - اسرائیلی پایان یافته قلمداد نمایند.
آنچه در این میان حائز اهمیت است اینست که هم آمریکا به عنوان میانجی و هم رژیم صهیونیستی به عنوان یک طرف مذاکرات، هرگز در بیان نیت های واقعی خود پنهان کاری نمی کنند و همواره نتیجه ای را که از پایان مذاکرات انتظار دارند، تکرار می کنند. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا که به عنوان مأمور مستقیم دولت واشنگتن در فراهم کردن مقدمات این دور از مذاکرات و بر سر میز سازش نشاندن دو طرف تعیین شده و این از اهمیت ماجرا برای واشنگتن حکایت دارد، چند روز پیش در اجلاس سالانه آیپک و در حضور افراد قدرتمند لابی صهیونیستی، صراحتاً اعتراف کرد که امنیت اسرائیل اولویت اول آمریکاست، امری که البته پیش از این به کرات از زبان سایر مقامات آمریکایی نیز شنیده شده و در عمل هم دولت آمریکا ثابت کرده که براین شعار پایبند است. از طرفی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی با اینکه در ظاهر خود را تحت فشار دولت آمریکا برای نشستن بر سر میز مذاکره با تشکیلات خودگردان فلسطین نشان می دهد، اما در عین حال می گوید ما با هرگونه توافق صلحی که اهدافمان را محقق نسازد، مخالفیم حتی اگر برخی در پی تحمیل آن به ما باشند. در این میان "آوگدور لیبرمن" وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، مبنا و هدف اصلی دور جدید مذاکرات را به رسمیت شناختن "یهودیت" اسرائیل به عنوان کشور قومی ملت یهود دانسته و گفته به رسمیت شناختن کشور یهود از ابتدا و از سال 1326 (سال اشغال رسمی فلسطین) همواره بر سر میز مذاکره بوده و تنها راه اینست که جامعه بین الملل فلسطینیان را تشویق به پذیرش این اصل نماید!
واقعیت اینست که رژیم صهیونیستی به عنوان دولتی جنایتکار و اشغالگر و دولت آمریکا به عنوان حامی اصلی جنایت ها و اشغالگری های این رژیم، نشان داده اند که هیچگاه طرف های قابل اعتنا و اعتماد برای هرگونه توافق و مصالحه نبوده اند و حتی اگر در پاره ای از اوقات به دلیل شرایط خاص زمانی و بین المللی از برخی مواضع خود عدول کرده اند، هر بار به بهانه ای از آن مواضع عدول شده و توافق نیم بند خود نیز برگشته اند و خود را متعهد به هیچ راهکار منطقی وبین المللی نمی دانند.
ناگفته پیداست که اکنون نیز دشمنان مردم فلسطین ذره ای از آنچه هدف خود می پندارند کوتاه نخواهند آمد وشکل جدیدی که در رفتارهای خود به نمایش گذاشته اند، تنها قادر است دستمایه ای برای انحراف افرادی مانند محمود عباس باشد.
عباس ادعا می کند هرگونه توافق صلح را به همه پرسی فلسطینی ها حتی فلسطینی های تبعیدی خواهد گذاشت. این ادعایی است که خود عباس بهتر از هر کس به ناممکن بودن آن آگاه است. اگر در محتوای طرح جنجال برانگیز جان کری درباره فلسطینی های تبعیدی دقت شود، ملاحظه می گردد که اساساً آمریکا و رژیم صهیونیستی فلسطینی های خارج از سرزمین های اشغالی را به رسمیت نمی شناسند. در طرح جان کری پیشنهاد شده پناهجویان فلسطینی در همان کشورهایی که هستند بمانند و یا با دریافت پول به هر جایی که توانستند بروند، فقط به فلسطین بازنگردند! معنی این پیشنهاد آنست که آمریکا به عنوان میانجی حامی رژیم صهیونیستی، فلسطینی های اخراج شده از سرزمینشان را فلسطینی نمی داند و به رسمیت نمی شناسد. حال محمود عباس چگونه انتظار دارد، سازش با رژیم اشغالگر را که صاحب اصلی خانه را بیرون کرده و به هیچ قیمتی حق مشارکت برای آنان در تعیین سرنوشت کشورشان قائل نیست، به همه پرسی بگذارد؟ معنی دیگر این جملات آنست که حتی به فرض موافقت آمریکا و اسرائیل با برگزاری همه پرسی در میان فلسطینیان برای اعلام نظر درباره سازش، محمود عباس انتظار دارد مردم فلسطین پس از سال ها مبارزه با اشغالگران اکنون به "وطن فروشی" رضایت دهند و بخش گسترده ای از سرزمین های خود را که به اشغال دشمن درآمده، به عنوان کشوری یهودی به رسمیت بشناسند.
این خواسته در نگاه کلی فروش آرمان فلسطین است. از آن گذشته عباس که خود به هر دری می زند تا با اسرائیل به توافق برسد و از طرفی می داند که منویات قلبی او با خواسته های فلسطینی ها در تضاد است و جرأت تصمیم گیری فردی را در این باره ندارد، با این حیله و توطئه ای که آمریکائیها و اسرائیلیها نیز در آن شریک هستند، قصد دارد با بازی رفراندوم و همه پرسی "وطن فروشی" را به نام مردم فلسطین بدون سلاح و ارتش در کنار کشور یهودی اسرائیل اعلام کرده بود اما وی همچنان به دنبال آن است که ننگ این توافق را رأساً به گردن نگیرد و در این میان شریک جرمی بنام "ملت فلسطین" می جوید!
واقعیت اینست که محمود عباس و تشکیلات تحت اداره او غافل از آن هستند که نه تنها در شرایط کنونی بلکه در هر شرایطی، هرگونه مذاکره و سازش میان فلسطینی ها و رژیم صهیونیستی محکوم به شکست است و تجربه طولانی اشغالگری نشان داده است که اسرائیل و حامیان غربی این رژیم هیچ اراده ای برای به رسمیت شناختن حقوق فلسطینی ها ندارند و مردم فلسطین به خوبی از این امر اطلاع دارند. دقیقاً به همین جهت است که در مقاطع مختلف مردم فلسطین خواسته خود را به صراحت بیان کرده و بر آزادی کامل زندانیان و بازگشت همه آوارگان فلسطینی به وطن خود تاکید نموده اند و ذره ای نیز از این خواسته عقب نشینی نمی نمایند. ملت فلسطین با دادن هزاران شهید در طول سال های متمادی بر این نکته تاکید کرده اند که حاضرند برای دستیابی به خواسته های برحق و قانونی خود بدون آنکه اعتنایی به سازشکاران نمایند، هر هزینه ای را تقبل کنند و این بار نیز نشان خواهند داد که در مقابل روحیه سازشکاری و وطن فروشی با صلابت و قدرت ایستاده اند و در نهایت سرنوشتی جز بی آبرویی و انزوا برای وطن فروشان قائل نیستند.
...................پایان پیام/ 218