به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ مسلمانان میانماری که برای فرار از فشار دولت و رسیدن به حداقل زندگی خانه و کاشانه را ترک می‌کنند به دست قاچاقچیان انسان گرفتار و قربانی برده داری مدرن در تایلند می‌شوند.
بسیاری از مسلمانان روهینگیا که از کمترین حقوق انسانی در کشور خود محروم هستند برای انجام کارهای سخت و گذران زندگی عازم تایلند می‌شوند اما قاچاقچیان انسان هر یک از آنان را به قیمت 430 دلار به ماهیگیران تایلند می‌فروشند.
تایلند پس از چین و نروژ سومین کشور تولید کننده و صادر کننده غذاهای دریایی در جهان است و عمدتا این افراد در صنعت ماهیگیری این کشور به صورت برده و بدون دریافت هیچ کارمزدی مشغول به کار می‌شوند. مهاجران هیچ تجربه کاری در این زمینه ندارند و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند.
ارزش سالانه صنعت ماهیگیری و غذاهای دریایی تایلند برابر با هفت میلیارد دلار است که بخش قابل توجهی از آن را کارگران مهاجر قاچاق شده از میانمار و کامبوج تشکیل می‌دهند.
در ابتدا به مهاجران وعده کار در کارخانه داده می‌شود و این افراد از یک دلال به دلالی دیگر منتقل داده می‌شوند تا در نهایت خود را بر روی قایق‌های ماهیگیری می‌بینند.
این کارگران مجبور به انجام 20 ساعت کار در طول شبانه روز بدون دریافت هیچ دستمزدی هستند و در صورت اعتراض یا کارآمد نبودن به دریا انداخته می‌شوند.
افزایش کار اجباری در قایق‌های ماهیگیری تایلند با افزایش تقاضای جهانی برای تهیه غذای دریایی ارزان و کاهش ذخایر ماهی گره خورده است.
قایق‌ها گرچه به ساحل برمی گردند اما حتی فرار هم برای مهاجران امکان پذیر نیست چراکه پلیس محلی تایلند رابطه ای تنگاتنگ با صاحبان کشتی‌ها دارد و با دریافت رشوه به حفظ کارگران غیرقانونی در کمک می‌کند.
اما اگر فردی موفق به فرار شود به دلیل حضور غیرقانونی در تایلند و نداشتن مدارک شناسایی گرفتار پلیس شده و به کشور خود بازگردانده می‌شود و یا در حالتی دیگر با قیمتی بهتر دوباره فروخته می‌شود.
بر اساس اعلام وزارت کارگر تایلند قایق های ماهیگیری این کشور نیازمند 50 هزار نیروی کار هستند اما کار سخت و درآمد پایین باعث شده مهاجران به عنوان برده در این مشاغل به کار گرفته شوند.
براساس این گزارش، تنها مردان نیستند که گرفتار قاچاقچیان انسان می‌شوند حتی زنان مهاجر روهینگیا نیز به کلوپ‌های شبانه فروخته و از آنان سواستفاده می‌شود.
مسلمانان روهینگیا که در میانمار ساکن هستند از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم بوده و دولت این کشور نه تنها آنان را به رسمیت نمی‌شناسد بلکه تاکنون هزاران تن از آنان در درگیری‌های قومی کشته شده‌اند.
..................
پایان پیام/ 218