به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ گروهی از جنگجویان مغربی سابق در سوریه که اکنون در زندان های مغرب به سر می برند، با انتشار بیانیه‌ای به طور رسمی از تمامی فعالیت‌های سابق شان توبه و به اشتباهشان اعتراف کردند.
این گروه از جنگجویان سابق، از مسئولان مغرب خواستند که آن ها را عفو و آزاد کنند؛ آنها همچنین آمادگی شان را برای بازگشت به جامعه و زندگی طبیعی ابراز داشتند. این 19 جنگجو بعد از بازگشت از جنگ در سوریه در خاک مغرب بازداشت شدند.
آن ها در بیانیه‌ای با عنوان «حقیقت و توبه» تصریح کردند: اشتباهی را که بسیاری از ما در قبال خود و خانواده مرتکب شده‌ایم، درک کردیم.
این بیانیه با لحنی اعتراف گونه نگاشته شده است، و در آن از مسئولان مغربی خواسته شد که با پرونده آن ها از نظر اجتماعی و انسانی به جای امنیتی برخورد شود.
در این بیانیه آمده است: لازم است که ماهیتی اجتماعی و انسانی به این پرونده داده شود و دست این افراد را بگیرند و آن ها را به اصلاح اشتباهاتشان تشویق کنند چرا که آن ها پیش از هر چیز، فرزندان این میهن هستند و به قوانین و اصول و مبانی ثابت آن احترام می‌گذارند.
این جنگجویان سابق درباره علل مهاجرت از مغرب و به دست گرفتن سلاح در کنار گروه های مسلح که آن را در این بیانیه «تجربه ای خطرناک» توصیف کردند، گفتند: تصاویر کشته شدن، اهانت و هتک حرمت ملت برادر سوریه وجدان ما را به درد آورد و همچنین فتوای علمای (وهابی) از اولین عواملی بود که ما را تحریک و تشویق کرد که از مرزها به سمت سوریه برویم؛ خصوصا که کنفرانس برگزار شده در مصر در مصوباتش خواهان بسیج همگانی شد.
این بیانیه افزود: برگزاری کنفرانس گروه موسوم به دوستان سوریه در مغرب نیز در سال گذشته از بارزترین مشوق ها برای عزیمت به سوریه بود و ما تسهیلات ارایه شده برای عزیمت از طریق فرودگاه را نیز فراموش نمی کنیم و همین امر نیز باعث شد که جوانان مغربی که اصلا هیچ گونه تفکر افراطی نداشتند، از فرصت ایجاد شده برای پاسخ به درخواست انسانی در قبال ملت سوریه استفاده کنند.
این جنگجویان سابق در بیانیه شان با توصیف این که تمایل به «شهادت» به «جهنم» تبدیل شد، از متقاعد نشدن خود و مخالفت خویش با مشارکت در نبردهای کنونی میان گروه های مخالف مسلح در سوریه سخن گفتند.
آنها در این بیانیه افزودند: با وجود این که می دانستیم به محض بازگشت به مغرب ممکن است بازداشت شویم، اما تصمیم به بازگشت گرفتیم و در کنار این مسائل، شرایط اجتماعی و اقتصادی دشوار خانواده‌های ما نیز مزید علت شد تا به میهن بازگردیم.
..............
پایان پیام/ 218