به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ فعالان مدنی، بازیگران و سیاستمداران برای بزرگداشت پنجاهمین سالگرد ترور «مالکوم ایکس» رهبر دفاع از حقوق مدنی آمریکا در هارلم، محل کشته شدن او جمع شدند.
این مراسم با حضور حدود ۳۰۰ نفر در مرکز آموزشی هارلم در نیویورک آمریکا برگزار و «ایلاسیا شاباز» یکی از شش دختر مالکوم ایکس و تعدادی دیگری از مقامات به سخنرانی پرداختند.
مالکوم ایکس نام واقعی‌اش الحاج مالک الشباز در سن ۳۹ سالگی در ۲۱ فوریه سال ۱۹۶۵ در حالی که برای سخنرانی در این محل آماده می‌شد، به ضرب گلوله کشته شد.
وی در زمان مرگش، به عنوان یک رهبر مسلمان به عنوان یکی از مدافعان صبور، قابل احترام و اعتماد سیاهان آمریکا به شمار می‌رفت.
ایلاسیا شباز دختر مالکوم ایکس در یادداشتی درباره اینکه اگر پدرش زنده بود، چه فکری و چه نظری درباره اعتراضات اخیر به نژادپرستی در آمریکا داشت نوشت: ۵۰ سال قبل مالکوم ایکس پدرم در حال سخنرانی در شهر نیویورک ترور شد. من همیشه به او فکر می‌کنم اما طی یک سال اخیر با توجه به ازسرگرفته شدن روح فعالیت فعالان حقوق مدنی به دنبال حوادث ناگوار در فرگوسن و دیگر مناطق آمریکا به او بیشتر فکر می‌کنم. او درباره این موضوع چه می‌گفت؟
مردم هنوز به مالکوم به عنوان مدلی برای فعالیت پرسروصدا نگاه می‌کنند. آن‌ها اکنون از فقدان چنین صدای برجسته و طنین اندازی در دیالوگ کنونی درباره‌نژاد گلایه می‌کنند اما شاید آن‌ها برخی از کارهای انتقادی را که او احتمالا درباره استراتژیهای مورد نظر جهت فعالیت‌های امروزی می‌گفت، دوست نداشته باشند.
قطعا پدرم با جنبش به رهبری جوانان در سراسر کشور و خارج از کشور در پاسخ به وحشیگری نهادینه و بنیادی دلگرم می‌شد اما او قطعا اولین کسی می‌بود که می‌گفت شعار‌ها اقدام و عمل نیستند. این شعار‌ها چیزی نیست بلکه تنها شکایت علیه سیستمی است که اهمیتی به آن‌ها نمی‌دهد. او در سخنرانی‌هایش تنها فقط از ناعدالتی فریاد نمی‌زد او خواستار عدالت هم می‌شد و اقداماتی برای رسیدن به آن ترسیم می‌کرد.
وی با انتقاد از شعارهای منتقدان به تبعیض نژادی در آمریکا از قبیل «دست‌ها بالا شلیک نکنید» و «جان سیاه‌ها هم ارزش دارد» نوشت: پدرم با این شعار‌ها موافقت می‌کرد اما این را هم می‌گفت که ماموران یونیفرم پوش پلیس که مخالف این قضیه هستند تنها یا یک هشتگ و پیام قانع نمی‌شوند.
دختر مالکوم نوشت: پدرم هرگز بدون ارائه پیشنهاد انتقاد نمی‌کرد. اول او معترضان جوان امروزی را برای توجه به تاریخ فعالیت و اقدامات مردم سوق می‌داد. معترضان امروز طوری اقدام می‌کنند که انگار از نقطه شروع آغاز می‌کنند. این عدم ارتباط و جدایی را نمی‌توان نادیده گرفت این نشانه‌ای از شکست ما برای درس دادن به این نسل درباره تاریخ سیاهان و روش کارکرد سیستم اقتصادی و اجتماعی است.
ایکس همچنین نوشت: در آخر آنکه او هرگز مرد تنهایی که اقدام به فعالیت می‌کرد، نبود. مالکوم خشم سیاهان را با سخنرانی خود ایجاد نکرد بلکه او سازماندهی کرد و آن را مسیریابی کرد. یک قهرمان مدرن راه حل جادویی به ما نخواهد داد. موضوع مهم ایجاد تغییری در توده‌های آماده و مردم خشمگین است.
او در پایان هم تصریح کرد: ما با مرگ اریک گارنر، مایکل براون، ترایون مارتین و تامیر رایس به خود لرزیدیم لرزیدیم اما به اندازه کافی بیقرار نشدیم. ما باید آن فقدان‌ها و ازدست دادن افراد را مفهوم سازی کرده و همسایگانمان را آنچنان به واسطه آنچه اتفاق افتاده به شدت پرشان و مضطرب کنیم تا حدی که آن‌ها هم برای تغییر سیستم الهام بگیرند.
...............
پایان پیام/ ۲۱۸