به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت الله العظمی وحید خراسانی به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام هادی(ع) در دیدار روحانیون اعزامی و هیئات مذهبی با ایشان گفتند: اگر توسط شما یکنفر امام دهم‌شناس شود، اجر احیا تمام بشر را از اول خلقت تا روز قیامت در نامه عملت ثبت می‌کنند. این سفر ارزشش این است. خوب بفهمید: کجا می‌روید؟ چه می‌کنید؟ اگر بدانید، شب و روز نخواهید شناخت.
ایشان افزودند: هر هیئتی که برای روز شهادت آن حضرت به راه بیفتد، آن هیئت احیاء امر او می‌شود؛ وقتی احیاء امر آن حضرت شد، رحمتی که خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُون، در نامه عملت نوشته می‌شود. اغتنموا الفرص فإن‌ها تمر مر السحاب؛ همانطوری که ابر نمی‌ماند، مرور می‌کند، فرصت‌ها اینچنین است. خوشا به حال کسانی که غنیمت بشمرند. اگر همه هیئت‌ها روز شهادت آن حضرت بیرون بیایند، نمی‌دانید چه برای شما است، وقتی خبردار می‌شوید که نزع روح است، آن وقت می‌فهمید. در سکرات مرگ، وقتی امام دهم با آن کرم به بالینت حاضر می‌شود، قدر عملت را می‌دانی. وقتی سرازیر قبر شدی، هر هئیتی راه انداختی چراغی است در قبرت؛ آن وقت می‌فهمی چه کردی. مرحله سوم، قیامت کبری است که گفتنی نیست.
متن کامل بیانات آیت‌الله وحید خراسانی در این دیدار به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الصادق علیه السلام: رحم الله من أحیی أمرنا.
امام ششم، رأس و رئیس مذهب در این حدیث یک جمله فرمود. اما درک این جمله برای مثل شیخ طوسی، شیخ انصاری، برای آن طبقه است که بفهمند اولا دعای او چه گوهری است.
یعرف الإمام بالعلم وإجابة الدعوة.. امام به دو مطلب شناخته می‌شود: یکی به علم. علم امام علمی است که لا یدرک ولایوصف. نص قرآن این است: وَنَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْء. ما فرطنا فی الکتاب من شیء. این کتاب، تبیان هر چیزی است. آن وقت این تبیان کل شی، پیش کیست؟ قُلْ کَفى بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب. علم کتاب که تبیان کل شی است، نزد چهارده نفر است. این کلمه اول.
دوم: به اجابة الدعوه؛ آنچه از خدا بخواهد، رد شدنی نیست. این نشان امامت است. بعد چه خواسته؟ رحمتی از خدا خواسته که وَرَحْمَةٌ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُون؛ از تمام عالم، آن رحمت، بر‌تر و بالا‌تر است. این رحمت را برای کی خواسته؟ برای من أحیی أمرنا؛ کسی که امر ما را زنده کند. این پیشمدی که برای شما اتفاق افتاده، مصداق این دعا است. منتها کمتر کسی است که بفهمد و برسد: چه بختی برای او پیش آمده است.
اگر بتوانید در این سفر مردم را منقلب کنید.... اولا: آن قلبی که عارف به امام دهم می‌کنید، اجرش چقدر است؟ اگر یکنفر را امام دهم‌شناس بکنید، اجر احیا تمام بشر را از اول خلقت تا روز قیامت در نامه عملت ثبت می‌کنی. این سفر ارزشش این است. خوب بفهمید: کجا می‌روید؟ چه می‌کنید؟ اگر بدانید، شب و روز نخواهید شناخت. هر هیئتی که برای روز شهادت آن حضرت به راه بیندازید، آن هیئت می‌شود احیاء امر او؛ وقتی احیاء امر آن حضرت شد، رحمتی که خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُون، در نامه عملت نوشته می‌شود. اغتنموا الفرص فإن‌ها تمر مر السحاب؛ همانطوری که ابر نمی‌ماند، مرور می‌کند، فرصت‌ها اینچنین است. خوشا به حال کسانی که غنیمت بشمرند. بعد اگر بتوانید آن منطقه‌ای که می‌روید، کاری کنید که همه هیئت‌ها روز شهادت آن حضرت بیرون بیایند، نمی‌دانید چه برای شما است، وقتی خبردار می‌شوید که نزع روح است، آن وقت می‌فهمید. در سکرات مرگ، وقتی امام دهم با آن کرم به بالینت حاضر شد، قدر عملت را می‌دانی. وقتی سرازیر قبر شدی، هر هئیتی راه انداختی چراغی است در قبرت؛ آن وقت می‌فهمی چه کردی.
مردم غافل‌اند. خبر ندارند. علامه حلی باید بفهمد این مطلب را. علامه پانصد کتاب دارد. بعد آخر زندگی - که شرح حالش را وقتی خواهم گفت - امشب کلمه آخر علامه برای همه‌تان بس است. بعد یک کلمه گفته و آن کلمه این است: لولا زیارة الحسین وکتاب الألفین... - پانصد کتاب دارد یک کتابش ألفین است. در آن کتاب دو هزار دلیل برای حقانیت مذهب ذکر کرده. او می‌داند چه خبر است فردا- بعد کلام علامه این است: اگر این دو مطلب نبود: یکی کتاب الفین، یکی زیارة الحسین، حسن بن یوسف بن مطهر هلاک شده بود. اگر علامه سرمایه‌اش فقط این است که به دو راه به اهل بیت عصمت، باب باز کرده است، شما‌ها هم قدر بدانید. مردم را آشنا کنید. حالات امام دهم را، کرامات آن حضرت را برای آن منطقه بگویید. بعد سعی کنید، هیچ هیئتی در آن منطقه نماند مگر اینکه روز شهادت حضرت بیرون بیایند. آن وقت خواهی فهمید که علامه نگران آن وقت است.
آن وقت سه وقت است که همه در پیش داریم: یکی: دم جان دادن. لا طبیب... نه طبیبی هست که درد ما را دوا کند، نه کسی هست که ما را از سکرات مرگ نجات بدهد.
دوم: در سرازیری قبر آن وقتی که من و تو را در گودال قبر می‌گذارند، همه می‌روند، نه زن، نه فرزند، نه پدر، نه مادر، نه برادر، نه خواهر، نه رفقایی که یک عمر با ما بودند. فأسلموه إلی عمله. همه ما را به اعمالمان می‌سپارند و همه می‌روند. آن وقت است که قدر این سفر را خواهید فهمید. کاری کنید که ان شاء الله آن وقت قبر آباد بشود.
مرحله سوم، قیامت کبری است که گفتنی نیست. همه این مراحل
مددی گر به چراغی نکند آتش طور*****چاره تیره شب وادی ایمن چه کنم
هر جا رفتید سه مطلب را در مجالس و محافل احیا کنید: اول: تحکیم عقائد. عقائد مردم را محکم کنید. دوم: تهذیب اخلاق. صفات روحی مردم را به برکت کلمات اهل بیت از خصال ذمیمه به صفات حمیده منقلب کنید. سوم: تعلیم احکام شرع کنید. آن سفر می‌شود اکسیر احمر.
برای اینکه کمک بشوید، از امشب، فردا، سعی کنید، هیچ روزی ترک نکنید، به قدری که می‌توانید از اول قرآن بخوانید، به خود امام زمان(عج) هدیه کنید. دست عنایت او بر سر شما خواهد بود، از خدا و او استمداد کنید؛ چون خداوند متعال من منه الوجود است، ولی عصر، به الوجود است. از ذات قدوس حق، استمداد، از او کمک در این سفر. آباد کنید آخرتتان را به احیاء امر ائمه دین.
وقتی خدمت به امام دهم کردی، اول کسی که از تو راضی می‌شود، ولی عصر(عج) است که برای جد من همچو قدمی برداشتی، آن هم جد غریبی که غربتش قابل وصف نیست.
یک دعای امام دهم عالمی را زیر و رو می‌کند. یک کلمه گفت، روزی که متوکل دستور داد همه پیاده. مقصدش این بود که آن حضرت، پیاده در رکابش برود، خودش سوار شد. بعد شرح قضیه مفصل است، فرصت نیست، ان شاء الله در موقعش.
...............
پایان پیام/ ۲۱۸