به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ گروه تروریستی داعش در ادامه جنایات خود ٬ این بار به کودک آزاری روی آورده و کودکان را در داخل محفظه‌های قفس مانندی به جان هم می‌اندازد تا نسل بعدی قاتلان را تربیت کند.
یک فیلم ویدیویی جدید نشان می‌دهد که داعش نسل بعدی تروریست‌ها را با زندانی کردن آنها در یک قفس فلزی و واداشتن‌شان به مبارزه با یکدیگر٬ آموزش می‌دهد.
این فیلم تبلیغاتی چند دقیقه‌ای که روی شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است٬ تصاویری از گلاویز شدن کودکان با یکدیگر را در حالی که فرماندهان مسلح شان آنها را تشویق می‌کنند٬ به نمایش می‌گذارد. همچنین عناصری مأمور کتک زدن این کودکان با چوب می‌شوند.
همچنین تصاویر دیگری کودکان نقابداری را نشان می‌دهد که با سر خود اجسام سخت را می‌شکنند٬ مبارزه آکروباتیکی را تمرین می‌کنند و در حالی که به طرفشان گلوله‌های جنگی شلیک می‌شود٬ داخل تونل‌های فلزی می‌خزند.
در این ویدیو که غالب حاضران در آن نقاب دارند نحوه تیراندازی از نزدیک، دفاع شخصی و حرکات رزمی نبرد تن به تن به اعضای داعش آموزش داده می‌شود.
این ویدیو که گمان می‌رود تصاویر آن در یک پایگاه داعش در موصل در عراق فیلمبرداری شده٬ برای جذب نیروهای خارجی جهت پیوستن به این گروه در نظر گرفته شده است.
به عقیده کارشناسان٬ داعش با بهره‌برداری از کودکان٬ دوران کودکی و روند تعلیم و تربیت آنها را در سنین پایین به سرقت می‌برد.
در عین حال، گروه موسوم به نظارت بر حقوق بشر در سوریه ماه مارس اعلام کرد داعش سال ۲۰۱۵ دست‌کم ۴۰۰ کودک را در کشور جنگ‌زده سوریه استخدام کرده و علاوه بر تعلیم نظامی، آنها را تحت آموزش‌های فوق افراطیِ وهابیت، که عربستان سعودی از آن حمایت می‌کند، قرار داده است.
این گروه مستقر در انگلیس افزود، داعش عمدتاً این کودکان را که همگی زیر ۱۸ سال دارند در شهرهای المیادین و البوکمال در شرق سوریه و نزدیکی مرز عراق استخدام کرده است.
«حیدر العبادی» نخست وزیر عراق از سازمان ملل خواسته است که اقدام گروه داعش را در استخدام کودکان به عنوان «جنایت علیه بشریت» محکوم کند.
گروه تروریستی داعش از زمان حمله به عراق و سوریه مرتکب فجیع ترین جنایات شده و جان قربانیان خود را به شیوه‌های بسیار غیرانسانی گرفته است.
کارشناسان متعقدند داعش دست پرورده غرب و همپیمانان منطقه‌ای آمریکاست که به گفته دولتمردان غربی اکنون به عنوان خطری برای حامیانش مطرح است.
.............
پایان پیام/ ۲۱۸