به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ ششمین یادواره شهدای محله دروازه ری قم با عنوان "دروازه وصال"، همزمان با سالروز تخریب قبور مطهر ائمه بقیع(ع) در مسجد ولیعصر(عج) خیابان دروازه ری قم با پیام تصویری آیت الله العظمی جوادی آملی با عنوان «تربیت یافتگان مکتب انبیاء الهی» برگزار شد.
این مرجع تقلید در پیام خود به این همایش با اشاره به مقام رفیع شهدا فرمودند: کساني که در راه دين شربت شهادت مي‌نوشند و فداکار و مجاهد در راه دين هستند، همان‌طوري که در دنيا نام آنها در کنار نام انبيا(ع) است، در آخرت مقام اينها هم بعد از مقام انبيا و اوليا در «تِلو» بزرگان دين منزلت دارد.
ایشان در فراز دیگری از پیام خود شهدا را مصداق صفت «ربانی» دانستند و فرمودند: اينها کساني هستند که در دامنهٴ نبوّت انبيا تربيت مي‌شوند در دنيا و در آخرت هم با آن ذوات قدسي هرکدام به درجه خاصّ خودشان محشور مي‌شوند. اينکه مجاهدان نستوه تلاش و کوشش مي‌کنند، براي آن است که اثر نبوّت، رسالت و امامت و ولايت را احيا کنند و در این امر موفق بودند.
متن کامل پیام حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی به شرح زیر است:
اعوذ بالله من الشيطان الرجيم
بسم الله الرحمن الرحيم
«الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَـذَا وَ مَا کُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدَانَا اللّهُ و صَلّي الله عَليٰ جَميع الأنبياءِ وَ المُرسلين وَ الأئمةَ الهُداة المَهديين سِيّما خَاتَم الأنبياءِ وَ خاتَم الأوصِياء(عليهما آلاف التحيّة و الثناء) بِهِم نَتَولّيٰ وَ مِن أعدائهم نَتبرّءُ اِلي الله».
مقدم شما فرهيختگان، خانواده‌هاي معزّز و معظّم شهدا و مسئولان محترم را گرامي مي‌داريم و از ذات اقدس الهي مسئلت مي‌کنيم ارواح شهدا ـ عموماً ـ و شهداي بزرگوار شما ـ خصوصاً ـ همه را با انبيا و اولياي الهي محشور بفرمايد! اجر صابران را به خانواده‌هاي معزّز و معظّم شهدا مرحمت کند!
کساني که در راه دين شربت شهادت مي‌نوشند و فداکار و مجاهد در راه دين هستند، همان‌طوري که در دنيا نام آنها در کنار نام انبيا(عليهم السلام) است، در آخرت مقام اينها هم بعد از مقام انبيا و اوليا در «تِلو» بزرگان دين منزلت دارد. قرآن کريم وقتي از مجاهدان ياد مي‌کند، چنانچه از عالمان دين تجليل دارد، از آنها به عنوان ﴿ رَبَّانِيِّينَ﴾[1] و ﴿ رِبِّيُّونَ﴾[2] ياد مي‌کند. کساني که ارتباطشان با ربّ و پروردگار قوي است از يک سو، ارتباطشان براي تربيب و تربيت جامعه قوي است از سوي ديگر، هم «شديد الرّبط بالربّ» هستند و هم «شديد الرّبط بالناس» هستند، از چنين مردان بزرگ و الهي به ربّاني ياد مي‌شود. قرآن کريم در صدد پرورش ربّاني‌هاست; يعني کساني که موحّدانه به سر مي‌برند، پيوند ناگسستني با «ربّ» دارند از يک سو، پيوند ناگسستني با جامعه دارند براي رفاه جامعه، تعليم جامعه، تربيت جامعه و تصحيح جامعه که کوشش و تلاش مي‌کنند از سوي ديگر، از آنها به عنوان ربّاني ياد مي‌شود.
هدف انبيا(عليهم السلام) گذشته از آن نفع عمومي، پرورش شاگردان خاص است که از اينها به عنوان ﴿الرَبَّانِيِّونَ﴾[3] يا ﴿ رِبِّيُّونَ﴾ ياد مي‌کند. در سوره مبارکه «آل‌عمران» فرمود هيچ پيامبري نيامد که رژيم ارباب و رعيتي را امضا کند و منظور از اين رژيم، ارباب و رعيتيِ فرهنگي است، وگرنه ارباب و رعيتيِ مادي که فسادش روشن است و رخت بربسته است. فرمود هيچ پيامبري نيامد و شاگرداني را تربيت نکرد که آنها مردم را به خودشان دعوت کنند و بگويند که برابر فکرِ ما قيام کنيد. اين مضمون آيه سوره مبارکه «آل‌عمران» است که ﴿ما کانَ لِبَشَرٍ﴾ هيچ بشري نيست که خداي سبحان به او حُکم و نبوّت و کتاب عطا کند: ﴿أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْکِتابَ وَ الْحُکْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِباداً لي مِنْ دُونِ اللَّهِ﴾[4] مردم را به خود دعوت کند؛ يعني مردم، رعيّت فکريِ او باشند و او ربّ فکري و فرهنگي جامعه باشد؛ يعني يک رژيم ارباب و رعيتيِ فرهنگي و فکري و تقليد بي‌تحقيق! فرمود اين اصلاً رسم و بنا نبود و چنين چيزي هم نيست، لکن انبيا آمدند به جاي اينکه مقلِّد بپرورانند محقّق پروراندند ﴿لکِنْ کُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ﴾، به ديگران گفتند عالِم ربّاني شويد؛ از راه تعليل، از راه تدريس، از راه تصنيف، از راه تأليف، از راه تحقيق و از راه پژوهش عالِم ربّاني شويد، چون ربّاني روشن شد که عبارت از کسي است که ارتباطش با خدا ناگسستني، پيوندش هم با مردم ناگسستني است که هم «شديد الربط بالربّ» باشد و هم مدبّر و مربی خوبي براي جامعه باشند که اينها را مي‌گويند عالم ربّاني، پس انبيا آمدند که ربّاني تربيت کنند، چون ربّاني کساني هستند که خوب تربيت شدند، لذا همان‌طوري که در جهاد فرهنگي در خدمت انبياي الهي هستند، در جهاد نظامي هم اين‌چنين هستند؛ لذا در همان سوره مبارکه «آل‌عمران» فرمود: ﴿وَ کَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ کَثيرٌ﴾،[5] اين ﴿رِبِّيُّونَ﴾ را خيلي‌ها به همان ﴿رَبَّانِيِّينَ﴾ معنا کردند، نه «رِبّي» يعني جمع کثير، چون ﴿کَثيرٌ﴾ بعدش آمده است. ﴿رِبِّيُّونَ﴾ يعني عالمان ربّاني، تربيت‌شده‌هاي در مکتب و مَشهد انبياي الهي.
بنابراين برابر آن آيه قبل سوره «آل‌عمران» انبيا آمدند عالمان ربّاني تربيت کنند، برابر اين آيه سوره «آل‌عمران» ـ البته هر دو در سوره مبارکه آل‌عمران است ـ عالمان و مردان ربّاني جزء مجاهدان نستوه هستند که پاي رکاب انبياي الهي تلاش و کوشش مي‌کنند، اينها کساني هستند که در هر مکتبي اگر تربيت شدند، حافظ و مروّج همان مکتب میباشند؛ در جريان انبياي ابراهيمي همين‌طور بود، در جريان وجود مبارک موساي کليم و بعد از او اين‌چنين بود که فرمود ما به اين انبياي ابراهيمي کتاب داديم که ﴿يَحْکُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ﴾، بعد ﴿وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ﴾؛[6] عالمان ربّاني اگر به محکمه قضا رفتند، کُرسي قضا را عالمانه و عادلانه اداره مي‌کنند و اگر در مکتب تدريس و تحقيق و تأليف برآمدند، محقّقانه سخن مي‌گويند و اگر در ميدان رزم حضور پيدا کردند، در کنار انبياي الهي مجاهدانه و نستوهانه شمشير مي‌زنند که فرمود هم ﴿يَحْکُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذينَ أَسْلَمُوا لِلَّذينَ هادُوا وَ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ﴾ هم ﴿وَ کَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ کَثيرٌ﴾، هم ﴿کُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ﴾. بنابراين برنامه اصلي انبياي الهي پرورش شاگردان ربّاني است، اينها کساني هستند که هم در حوزه‌ها و دانشگاه‌ها آن ميزان و ترازوي عقلي و علمي را به عهده دارند، هم در ميدان مبارزه و جهاد آن ترازوي نظامي را در اختيار مي‌گيرند؛ لذا ذات اقدس الهي از اينها به عنوان اينکه جزء مجاهدان نستوه میباشند نام مي‌برد و اگر اينها در ميدان رزم شربت شهادت نوشيدند، نام اينها را در کنار نام انبيا ذکر مي‌کند؛ مي‌فرمايد مستکبران و طاغيان و ظالمان کساني هستند که ﴿وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الَّذينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ﴾؛[7] فرمود طاغيان، انبيا را شهيد مي‌کنند عالمان ربّاني را شهيد مي‌کنند، پرورش‌يافتگان صحيح را شهيد مي‌کنند و کساني که مجاهدان نستوه‌اند را شهيد مي‌کنند، در اين آيه نام ربّانيون شهيد را در کنار نام انبيا مي‌برد. بنابراين آن عزيزاني که پيوندشان با پروردگار ناگسستني بود که «شديد الربط بالرب» بودند و پيوندشان با نظام اسلامي، با امت اسلامي، با امام راحل(رضوان الله تعالی عليه) ناگسستني بود، اينها مي‌توانند مشمول ربّاني باشند؛ يعني خوب تربيت شدند، يک؛ در صدد تربيت صحيح جوان‌ها هستند، دو؛ اين «شديد الرّبط بالربّ» و «شديد الرّبط بالناس» را هم حيازت کردند، اين سه؛ لذا قرآن از اينها با جمال و جلال و شکوه ياد مي‌کند که مي‌فرمايد اگر اينها شهيد شدند در کنار انبيا هستند که ﴿وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الَّذينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ﴾؛ يعني کساني که آمر به معروف و ناهي از منکر هستند و در ميدان امر به معروف و نهي از منکر که جهاد هم قسمي از امر به معروف و نهي از منکر است شربت شهادت را نوشيدند، اينها کساني هستند که در دامنهٴ نبوّت انبيا تربيت مي‌شوند در دنيا و در آخرت هم با آن ذوات قدسي هرکدام به درجه خاصّ خودشان محشور مي‌شوند. اينکه مي‌بينيد مستکبران و طاغيان، انبيا و اولياي الهي و ائمه معصومين(عليهم السلام) را شهيد مي‌کنند و بعد از شهادت هم قبور اينها را تخريب مي‌کنند، براي اين است که آثاري از نبوّت و رسالت و امامت و ولايت نماند. اينکه مجاهدان نستوه تلاش و کوشش مي‌کنند، براي آن است که اثر نبوّت، رسالت و امامت و ولايت را احيا کنند؛ اينها موفق شده‌اند که اين آثار برجسته نبوت و رسالت را احيا کنند اما آنها همچنان ناکام مانده‌اند که اميدواريم ذات اقدس الهي اين نظام را به برکت خون‌هاي پاک شهدا و شهداي شما به بهترين وجه حفظ کند و تا ظهور آن حضرت اين نظام از هر گزندي محفوظ بماند.
«غفر الله لنا و لکم و السلام عليکم و رحمة الله و برکاته»
............................
پایان پیام/ ۲۷۰