به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ مراسم پنجمین سالگرد ارتحال آیت الله ماشاالله مروجی مبلغی(ره) پنج شنبه 8 مرداد پس از نماز مغرب و عشا در مسجد جامع شهرستان کوهدشت برگزار می شود.
در این مراسم حجت الاسلام والمسلمین سید احمد میرعمادی نماینده ولی فقیه در لرستان و امام جمعه خرم آباد به ایراد سخنرانی می پردازد.
شیخ ماشاالله مروجی(ره) در سال ۱۳۰۰خورشیدی در محله چهار چنار بروجرد، در یک خانواده مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود، پدرش مرحوم آقا شیخ جواد در شمار مردان نیک و سرشناس بروجرد بود.
وی برای کسب تحصیلات ابتدایی وارد مکتب‌خانه شد و در محضر هبت‌الله حیدری خواندن و نوشتن را آموخت، وی برای کمک به معیشت خانواده مدتی به کار و فعالیت مشغول شد.
حاج شیخ ماشاالله مروجی(ره) در دوران اقامت آیت‌الله بروجردی(ره) در بروجرد در راه کسب معارف اسلامی وارد حوزه علمیه نوربخش بروجرد شد و پس از انجام خدمت نظام وظیفه دوباره به حوزه علمیه بازگشت و در محضر حجت‌الاسلام والمسلمین مستجاب‌الدعوه دروس معقول و منقول را گذراند.
وی پس از مدتی به شهرستان ملایر می‌رود و هشت ماه در آن‌جا ساکن می‌شود، سپس به همدان می‌رود و مدتی از محضر آیت‌الله حاج شیخ علی محمدی همدانی(ره( به تحصیل علوم دینی مشغول می‌شود.
حاج آقا شیخ مروجی تصمیم می‌گیرد به عتبات عالیات برود؛ بنابراین همدان را به قصد خوزستان ترک می‌کند و از آن‌جا به عراق رهسپار می‌شود، مأموران مرزی او را دستگیر و به زندان منتقل می‌کنند و پس از مدتی به ایران عودت می‌دهند.
سرانجام فرصتی دیگر پیش می‌آید و زیارت نجف اشرف نصیبش می‌شود، این زمان با زعامت آیت‌الله سیدمحمود شاهرودی مصادف می شود، شیخ پس از مدتی تحصیل از نجف اشرف به همدان باز می‌گردد.
پس از این که حوزه همدان به دلایلی دچار رکود می‌شود، برای ادامه تحصیل به خرم‌آباد می‌آید و در محضر آیت‌الله روح‌الله کمالوند(ره) کسب فیض می‌کند، حاج‌آقا مروجی سال ۱۳۴۰ خورشیدی به پیشنهاد آیت‌الله کمالوند به کوهدشت مهاجرت می‌کند.
این روحانی وارسته پس از حدود نیم قرن سکونت در کوهدشت، منشأ کارهای بزرگ و خوبی برای مردم این منطقه بوده است و در سال ۱۳۴۰ حوزه علمیه باقرالعلوم(ع) شهرستان کوهدشت را تأسیس کرد.
بارزترین ویژگی آیت‌الله مروجی این بود که «ایشان نسبت به دنیا بی رغبت و بی اعتنا بود، هرگز ظواهر و زرق و برق آن نمی توانست او را بفریبد،به همین خاطر هیچگونه تمایلی به مناصب دنیوی نداشت، تنها یک چیز برای او اهمیت داشت و آن رضایت خدای تعالی بود».
...............
پایان پیام/ 268