به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «دکتر محمدجواد ظریف» در گفت‌وگو با سالنامه روزنامه اعتماد که به مناسبت نوروز 1395 انتشار یافته است، به بیان ناگفته‌های از مذاکرات هسته‌ای و حواشی آن پرداخت.
یکی از نکات مهم سخان او بحث شنود، جاسوسی و استراق سمع سرویس های جاسوسی غرب در مذاکرات هسته ای است.
جاسوسی غربی ها ــ بویژه آمریکایی ها ــ در مکالمات مقامات سیاسی آنقدر رسوایی به بار آورده است که نه تنها مللمات دشمنان آنان، بلکه دویتمردان بلوک غرب را نیز در برگرفته است؛ آنچنانکه فاش شد دولت امریکا مکالمات بین رئیس جمهور برزیل و رئیس جمهور مکزیک در مورد سیاست های نفتی دو کشور را مورد شنود قرار داده است. آنها همچنین برای سالیان متمادی مکالمات «آنگلا مرکل»، «گرهارد شرودر» و «هلموت کهل»، سه صدراعظم آخر آلمان را شنود می کردند و 56 شماره تلفن متعلق به مقامات دولت فدرال آلمان و همچنین دها تلفن اطرافیان مرکل، صدراعظم فعلی آلمان در فهرست تلفن های تحت شنود آمریکایی قرار داشتند.
آنچه در پی می آید نکات مهم وزیر امور خارجه ایارن در این باره است:
دالان امن!
محل برگزاری جلسات شورای امنیت یک سالن بزرگ است که کنار آن اتاق رئیس و پس از آن اتاق مذاکره های غیررسمی است و در این میان دالانی وجود دارد که این دو را به سالن اصلی شورا متصل می کند. اکر وسط جلسه یکی از اعضا نیاز به تماس تلفنی داشته باشند به این دالان آمده و روی مبل قرار داده شده داخل این دالان نشسته و از تلفن استفاده می کند. ( با خنده ) ظاهراً آمریکایی ها این اتاق را یا ابزارگذاری یا ابزارزدایی کرده بودند چرا که به من گفته شد ما این دالان را چک کرده ایم.
هر محل مذاکره ؛ محل کار چند سازمان جاسوسی
تصور من در تمام مذاکرات این است که در هر محل مذاکره ای لااقل چندین سازمان جاسوسی مشغول شنودهستند. لذا گاهی اوقات اگر واقعا به دنبال شرایطی هستید که در آن شنود صورت نگیرد باید به فضای باز بروید. هیچ راه دیگری جز قدم زدن در فضای آزاد وجود ندارد. در حال حاضر هم که تمام حقایق در خصوص شنود مذاکرات توسط رژیم صهیونیستی هم در سوئیس و هم در اتریش منتشر شده است. به هرحال به من گفته شد که این دالان به اصطلاح امریکایی ها جارو (sweep) شده است.
آمریکایی ها فقط شنود خودشان را باقی گذاشته بودند!
( با خنده ) البته احتمالا فقط شنود خودشان را باقی گذاشته بودند. من تمام این مسائل را در دیپلماسی مفروض می گیرم چرا که آرتیست بازی در دیپلماسی جواب نمی دهد بلکه باید مفروض بگیریم هر انچه در اتاق مذاکره یا حواشی ان گفته می شود توسط چند سرویس جاسوسی ضبط می شود و لذا باید مراقب حرف هایی که زده می شود، بود. بسیاری از ما، از خدا که عالَم محضر اوست و گفته و ناگفته را می شنود، چندان واهمه ای نداریم حداقل از خلق خدا بترسیم. در این قبیل مذاکرات همواره باید مراقب بود چرا که امکان دارد اگر حرف بیجایی زده باشید چند سازمان جاسوسی شما را لو بدهند.
داخل اتاق مذاکره، قطعاً شنود می شد
من در هتل محل مذاکرات اقامت داشتم اما کارشناس های ما در هتل دیگری بودند و پیوستن انها به ما اندکی زمان بر بود. ما یک فاصله زمانی یک ربع داشتیم و چند نکته در خصوص بحث های هسته ای بود که من ترجیح می دادم داخل اتاق مذاکره که قطعا شنود می شد ، مطرح نکنم. فضای مذاکرات هم بسیار ملتهب و تند و جلسه بسیار تلخی بود. من به اقای کری گفتم که نیاز به هواخوری و پیاده روی دارم. ایشان هم پیشنهاد کردند که با من همراهی کنند تا در خصوص موضوعاتی که شنود ان را به صلاح نمی دانستم با هم در این فاصله حرف بزنم. محل اقامت من در همان هتل بود اما محل اقامت اقای کری هتل دیگری بود.
به دم در هتل که رسیدیم متوجه شدیم هتل حیاط ندارد. در دوره قبلی مذاکرات، «دکتر جلیلی» و «بلی برنز» معاون جان کری، در حیاط هتل با هم گفتگو کرده بودند اما دوربینی وجود نداشته و عکسی هم باقی نمانده است . اما زمانی که ما به مقابل درب هتل رسیدیم متوجه شدم که تنها فضای آزاد خیابان وجود دارد. من خبرنگاران را دیدم و به آقای کری گفتم که این قصه بزرگی خواهد شد. ایشان گفت اگر برای تو مشکلی ایجاد خواهد شد برگردیم. با این جمله او دیدم اگر در مقابل طرف مذاکره کننده، این اندازه ضعف از خودم نشان دهم و وی گمان کند که من در برابر یک فشار کوچک حاضر به عقب نشینی هستم این برای آینده مذاکرات خوب نیست و نقطه ضعف اساسی از خودم نشان داده ام. با توجه به این مسائل جواب دادم: نه، نگرانی ندارم و برویم. من کاملا به تبعات این اتفاق اشراف داشتم و این فشار را به جان خریدم اما این تصور را به طرف مذاکره کننده خود ندادم که اگر من را تحت فشار بگذارند حاضرم عقب نشینی کنم.
مساله ای که باید به آن توجه داشت این است که مذاکره کنندگان با مجموعه رفتاری هم کار می کنند. در حال حاضر کتاب هایی در خصوص رفتارهای مذاکراتی امریکایی ها ، انگلیسی ها و ایرانی ها نوشته شده است و اگر رفتار مذاکراتی ما این باشد که به دلیل فشار داخلی عقب نشینی می کنیم دیگر صاحب مذاکره نخواهیم بود.
توکل عجیب رییس جمهور «روحانی»
من فکر می کنم آنچه که بیش از هر چیزی به ما برای پیشبرد این امر کمک کرد دو مسأله بود: نخست اشراف شخص رییس جمهور به پرونده هسته ای و ابعاد متفاوت آن؛ و دوم هم انصافا توکل عجیب و باوری که ایشان به یاری رساندن خداوند در این زمینه داشتند. زمانی که ما تحت فشار بسیار زیاد قرار می گرفتیم و احساس می کردیم کار سخت و حتی غیرممکن شده است ایشان تاکید داشتند که حتما خداوند در این مقطع کمک خواهد کرد و شما با همین توکل جلو بروید.
دعاهای رهبری
همین برخورد را ما از مقام معظم رهبری هم در این مدت دیدیم. زمانی که کار سخت می شد و من خدمت مقام معظم رهبری می رسیدم ایشان همواره به من اطمینان خاطر می دادند که من در روز چندبار شما را دعا می کنم. این روحیه دادن ها علاوه بر هدایت ها و خطوط دهی هایی بود که ایشان در این دو سال و نیم همواره داشتند و همین مساله کمک بسیار مهمی به ما در طول مذاکرات کرد.
...........................
پایان پیام/ 101