به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در شب خجسته میلاد با سعادت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) مرکز اسلامی هامبورگ بار دیگر صحنه حضور با شکوه مسلمانان، شیفتگان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت از ملیت‌های مختلف بود که با شرکت در این مراسم باشکوه این روز عزیز را گرامی داشتند.
در این مراسم مدیر آکادمی اسلامی آلمان ضمن تبریک به مناسبت میلاد با سعادت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در بخشی از سخنان خود به تشریح ابعاد گوناکون شخصیّت آن امام همام پرداخت و افزود: میلاد امام رضا(ع) یادآور خصوصیات بزرگ مردی است که خلیفه خداوند متعال بر زمین بوده و دارای برجسته‌ترین صفات انسانی بوده است، چنانکه در تاریخ خصوصیات ممتازی برای امام رضا (ع) مورد توجّه واقع شده است.
حجّت الاسلام والمسلمین دکتر «ترابی» اولین خصوصیت امام رضا(ع) "اخلاق و رفتار زیبا" دانست و بیان کرد: آن حضرت هیچ گاه با سخنان خود کسی را آزار نمی‌داد. با خدمت‌کاران و زیردستان به نرمی سخن می‌گفت. با خدمت‌گذاران و دربانان بر سر یک سفره می‌نشست. هیچ نیازمندی را نمی‌راند. زیاد میهمان دعوت می‌کرد و خودش به آنان خدمت می‌فرمود.
وی دومین خصوصیت امام رضا(ع) را "عبادت و بندگی خدای سبحان" برشمرد و گفت: مقدار کمی از شب را می‌خوابید و بیشتر آن را به عبادت سپری می‌کرد. تا آنجا که مقدور بود، قرآن می‌خواند. بسیاری از روزها را روزه بود. به نماز اوّل وقت اهمیت می‌داد. سجده‌های طولانی داشت. هنگامی که به بستر می‌رفت به یاد خداوند به تلاوت قرآن مشغول بود.
این خطیب توانا "علم بی‌نظیر" امام رضا(ع) را سومین ویژگی بارز ایشان دانست و اظهار داشت: جدّش امام صادق(ع) لقب عالم آل محمد(ص) را به ایشان دادند. در تاریخ آمده که هرچه می‌فرمود با تکیه بر کلام وحی و استفاده از آیات قرآن کریم بود. آن حضرت به ادیان و زبان‌های گوناگون آشنا بود و با هر فرقه‌ای با زبان خودشان سخن می‌گفت.
حجت الاسلام ترابی در بخش دیگری از سخنانشان با اشاره به بخش‌هایی از نامه امام رضا(ع) به مأمون که در آن، حضرت به کلّیاتی از حلال و حرام و واجبات و مستحبّات اشاره دارند، افزود: نقل شده است که مأمون [وزیر خود] فضل بن سهل را با این پیام بسوی حضرت رضا(ع) فرستاد که "من دوست دارم که کلّیاتی از حلال و حرام و واجبات و مستحبّات را برایم فراهم سازی، چرا که تو حجّت خدائی بر خلق او، و بنیاد و سرچشمه دانشی"؛ پس امام رضا(ع) دوات و کاغذی حاضر ساخته و به فضل گفت بنویس:
"بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم،
اقرار بوحدانیت خدای یکتا و بی‌نیاز ما را کافی است، نه همسری گرفته و نه فرزندی دارد، پاینده است و بسیار شنوا و بینا، قائم است و باقی و نور، دانائی است که جهل در او راه ندارد، توانائی است عاری از عجز و درماندگی، توانگری است از احتیاج بدور، دادگری است که بیداد نکند، همه چیز را آفریده، و چیزی همانند او نیست، نه او را مانندی است و نه ضدّی، و نه شریکی دارد و نه همتائی. و آنکه محمّد بنده و فرستاده و امین خدا و برگزیده و منتخب از خلق او است، او سرور و سالار پیمبران مرسل و ختم‌کننده انبیای الهی و بهترین خلق عالم است، نه پیامبری پس از او آید و نه آئینش تغییر و تبدیل گردد، و اینکه تمام آنچه محمّد صلّی اللَّه علیه و اله و سلّم آورده حقّ آشکار بوده است، و پیامبر [اسلام] و تمام رسولان و پیامبران و پیشوایان خداوند- که پیش از او بوده‌اند- را تصدیق می‌کنیم، و کتاب صادقش را باور داریم که: باطل (کاهش، افزایش و نادرستی) از پیش آن و از پس آن (در حال و آینده) بدان راه نیابد، زیرا فرو فرستاده‌ای است از سوی [خدای] با حکمت و ستوده".
وی در بخش دیگری از سخنانان خود، با اشاره به رحمت و بخشش بیکران الهی افزود: قرآن کریم تاکید می‌کند که «إن الله یغفر الذنوب جمیعاً» خداوند بسیار بخشنده و آمرزنده است و در صورت تحقّق توبه واقعی خداوند همه گناهان را مورد عفو و بخشش خود قرار می‌دهد. امّا این مطلب نباید باعث شود که ما گناهان گوناگون را کوچک و بی اهمیت قلمداد کنیم همان گونه که امام رضا(ع) در نامه خود به مأمون اشاره‌ای که گناهان کبیره داشته و می‌فرمایند: ایمان همان امانت‌داری و دوری از گناهان کبیره است. گناهان کبیره عبارت‌اند از: قتل نفسی که خداوند کشتن او را حرام کرده است و زنا و دزدی و نوشیدن شراب و آزردن پدر و مادر و فرار از جهاد و خوردن مال یتیم از روی ستم و خوردن گوشت مردار و خون و گوشت خوک و هر ذبیحه ای که نام غیرخدا بر آن برده شده است، در صورتی که ضرورتی نباشد و خوردن ربا بعد از آگاهی (از ربوی بودن معامله) و خوردن حرام و قماربازی و کاستن و کم گذاشتن در پیمانه و وزن و نسبت ناروا دادن به زنان شوهردار و زنا و لواط و ناامیدی از رحمت الهی و ایمنی از مکر خدا و دلسردی از رحمت خدا و یاری رساندن به ستمکاران و تکیه و اعتماد بر آنان و سوگند دروغ و حبس کردن حق دیگران بدون این که سختی و ضرورتی موجب آن شده باشد و دروغگویی و تکبر و خود بزرگ بینی، و اسراف و ولخرجی ، و خیانت و ناراستی، و سبک شمردن حج و ستیزه کردن با دوستان خدا و مشغول بودن به خوش‌گذرانی های بیهوده، و اصرار و پافشاری کردن بر انجام گناهان صغیره که این نیز از گناهان کبیره محسوب می‌شود.
گفتنی است، مراسم جشن میلاد امام رضا(ع) شامل برنامه‌های متنوعی از جمله تلاوت قرآن کریم، اجرای تواشیح، پخش کلیپ، سخنرانی، مسابقه، مدیحه سرایی و اهداء جوایز بود.
شرکت کنندگان در این مراسم، پس از اهداء جوایز مسابقه کتبی و اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء، میهمان سفره با برکت رضوی شدند.
………………………
پایان پیام/ ۲۷۰