به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ خطیب حرم مطهر رضوی در سلسله جلسات بیان معارف اهل بیت(ع) که ساعتی قبل از نماز ظهر و عصر، با حضور زائران و مجاوران بارگاه منور رضوی در رواق بزرگ امام خمینی(ره) بارگاه منور رضوی برگزار شد، به تبیین نقش شجاعت در پیروزی امام حسین(ع) پرداخت و اظهار کرد: یکی از عواملی که باعث پیروزی حسین بن علی(ع) و یاران با وفای آن حضرت در صحنه کربلا شد، شجاعت و نترسیدن از مرگ بود.
حجت الاسلام والمسلمین «محمد رضایی تهرانی» خاطرنشان کرد: وقتی که سپاه حربن یزید ریاحی جلوی سپاه امام حسین(ع) را گرفت و ایشان را تهدید به مرگ کرد، حضرت در جواب او فرمودند: «آیا من را از چیزی می‌ترسانی که همیشه مشتاق آن هستم؟»
وی در ادامه گفت: اگر انسان از مرگ نترسید هیچ چیز دیگر نمی‌تواند او را تهدید کند و از آنجا که سیدالشهدا(ع) و یارانشان مرگ در راه خدا را برای خود افتخاری بزرگ می‌دانستند، تهدیدات دشمن آن‌ها را از پای در نیاورد و تا آخرین لحظه حیات با دشمن مبارزه کردند.
این کارشناس دینی ادامه داد: مرگ برای کسانی هراسناک است که در پرونده اعمال خود عمل صالحی ندارند که به واسطه آن آخرت آن‌ها آباد باشد، بلکه به گونه‌ای زندگی کرده‌اند که دنیای آن‌ها آباد و آخرتشان خراب و ویران است.
حجت الاسلام تهرانی با اشاره به اینکه عبور از دروازه مرگ برای نیکوکاران شیرین و دوست داشتنی است، عنوان کرد: به فرموده مولای متقیان حضرت علی(ع) "اگر اجل نبود یک لحظه جان در پیکر مومنان آرام و قرار نمی‌گرفت و هر لحظه از شوق دیدار خدا و نعمت‌های بهشتی جان می‌دادند".
وی در بخش دیگری از سخنانش به قسمتی از گفتگوی بین حربن یزید ریاحی و حضرت اباعبدالله الحسین(ع) اشاره کرد و بیان داشت: ایشان به حر فرمودند "مادرت در عزایت گریه کند".
این کارشناس دینی با انتقاد از برخی افرادی که این گفته امام حسین(ع) را ناسزا و نفرین می‌دانند، ابراز کرد: این کلام امام به معنای ناسزا نیست بلکه شان و مقام ایشان بالاتر از آن است که زبانشان به ناسزا و دشنام گشوده شود.
حجت الاسلام تهرانی افزود: این جمله امام حسین(ع) نفرین هم نیست، بلکه یک نوع لعن است که به معنای دورباش از رحمت الهی است.
وی با استناد به آیات قرآن بیان داشت: ما در اسلام ناسزا و نفرین نداریم، اما لعن داریم و امام حسین(ع) نیز وقتی در کربلا حر جلوی سپاه ایشان را گرفت و مانع عبور آن‌ها شد او را لعن کرد.
این مدرس حوزه علمیه یادآور شد: با کمی دقت متوجه می‌شویم که این عبارت حتی به معنای لعن نیز نبوده و امام حسین(ع) با این جمله در واقع به حر گوشزد کردند که تو در مرحله‌ای از سقوط و انحطاط قرار گرفته‌ای که مستحق گریه مادر که مهربان‌ترین افراد نسبت به انسان است، شده‌ای و شاید این گریه و دلسوزی مادر تو را از این سقوط و انحطاط نجات دهد.
..................
پایان پیام/ ۲۷۰