به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا : نشست تخصصی بررسی ابعاد فاجعه منا عصر دیروز ـ چهارشنبه 20 آبان ماه ـ با سخنرانی خانم «ایران رکن آبادی» رئیس اداره زنان و کودکان مجمع جهانی اهل بیت(ع) و خواهر محترم آقای غضنفر رکن آبادی از مفقودان حادثه منا، آقای «مهدی اصفهانی» از شاهدان فاجعه منا و «حجت الاسلام و المسلمین حسینی عارف» مدیر عامل خبرگزاری اهل بیت (ابنا) در سالن گفتگوی نمایشگاه مطبوعات برگزار شد.
در ابتدای این نشست «حجت الاسلام و المسلمین حسینی عارف» مدیرعامل خبرگزاری ابنا گفت: در فاجعه منا اتفاق تلخی افتاد و در اثر بی‌کفایتی از سوی آل سعود بیش از هفت هزار نفر از حجاج کشورهای مختلف گرفتار ازدحام شدند و جان پاک خود را از دست دادند، عده‌ای مصدوم و تعدادی مفقود شدند که از سرنوشت آنان خبری نیست.
وی با بیان اینکه آل سعود به دنبال به فراموشی سپردن این فاجعه است، افزود: حوادثی که در ایام حج رخ می‌دهد سابقه طولانی دارد و آنچه که باعث تعجب است تکرار پشت سر هم این حوادث است.
در ادامه آقای اصفهانی یکی از شاهدان فاجعه منا گفت: فاجعه منا در آخرین لحظات موسم حج رخ داد یعنی بعد از این که حجاج عمره تمتع را انجام دادند، بعد از وقوف در عرفات و مشعر در صبح روز عید قربان این حادثه تلخ اتفاق افتاد.
وی اظهار داشت: حرکت حجاج از مشعر به منا یک ساعت طول می‌کشد ساعت هشت و ده دقیقه از چادرمان حرکت کردیم یکی از حجاج تاکید کرد که هوا خیلی گرم است با خودتان آب بیشتری بردارید و من دو بطری آب برداشتم. همه حجاج ایرانی از یک زیر گذر عبور می‌کردند و می‌خواستیم از مسیر دیگری برویم ولی همه ما را به خیابان 204 هدایت کردند.
این شاهد فاجعه منا افزود: زمانی که به خیابان 204 رسیدیم من خیس عرق شدم و بطری اول آب را خوردم و بطری دوم را به یکی از حجاج پاکستانی دادم. لحظه به لحظه تراکم جمعیت زیاد می‌شد اوائل برای من که چندین بار به حج رفته بودم ازدحام عادی بود ولی به مرور زمان ازدحام زیاد و زیادتر می‌شد.
وی در تشریح مراحل وقوع فاجعه منا خاطرنشان کرد: مقدمه بروز فاجعه منا از ساعت هشت تا هشت و نیم بود یعنی زمانی که سه برابر ظرفیت، حجاج را به خیابان 204 هدایت کردند. در ساعت هشت و نیم جمعیت متراکم شد به قدری که نمی‌توانستیم به اختیار خود حرکت کنیم و از ساعت هشت و نیم به بعد فاجعه رخ داد.
اصفهانی افزود: جمعیت شروع کرد به متراکم شدن و افراد به خاطر ازدحام و نبود آب، گرمازده شدند. جوانی به من گفت نمی‌توانم نفس بکشم بعد بی‌هوش شد و من آن را به سکویی بردم. تراکم هر لحظه بیشتر می‌شد دیدم که از کنار نرده‌های برخی، مخصوصا حجاج آفریقایی با حالت هراسان از نرده‌های بین خیابان و چادرها بالا می‌روند.
وی با اشاره به اینکه، سال‌های قبل به فاصله ده متر یا پنج متر پلیس وجود داشت ولی امسال از اول تا آخر بیشتر از دو پلیس ندیدم، افزود: جلوتر که رفتیم بی هوش شدن رایج بود افرادی که بی هوش می‌شدند را به کنار می‌کشیدند ولی جلوتر که رفتیم امکان کنار گذاشتن افراد بی‌هوش وجود نداشت و مدام صدای جیغ و فریاد می‌آمد. وقتی فهمیدم گیر افتاده‌ام که امکان کنارِ نرده رفتن نبود. افراد می‌خواستند کنار نرده بروند و کسی که به نرده می‌رسید در کنار نرده پِرِس می‌شد. دیگر حرکتی نبود مگر موجی که ما را به جلو یا عقب می‌برد.
این شاهد فاجعه منا تأکید کرد: تمام چادرها بسته شده بود و اجازه نمی‌دادند تا کسی وارد چادرها شود. به قدری فشار زیاد بود که در درگاه ورودی، افراد روی هم ریخته شده بودند و نمی‌توانستند بلند شوند. افراد روی هم می‌افتادند و نمی‌توانستند نفس بکشند حتی کسانی که سرپا بودند هم به سختی نفس می‌کشیدند. جمعیت خیلی فشرده بود من فکر می‌کردم که اگر استقامت کنیم نجات پیدا می‌کنیم.
وی در ادامه گفت: فاجعه در خیابان 204 حدفاصل فرعی 223 و 217 اتفاق افتاد و در برابر فرعی 223 دیوار انسانی پلیس سعودی قرار داشت. در خیابان 204 نزدیک فرعی 223 کامیونتی متوقف بود، قلب فاجعه همان اطراف کامیونت بود و آقای رکن آبادی و فولادگر در همین محدوده بودند. اگر روی کامیونت 20 نفر ظرفیت داشت 60 ـ 50 نفر بالا رفته بودند تا از فشار نجات یابند. آفریقایی‌ها تلاش می‌کردند بالای کامیون بروند ولی کسانی که بالای کامیون بودند اینها را می‌زدند.
اصفهانی یادآور شد: کوچکترین حادثه مساوی با مرگ بود. ما نیم ساعت مثل گرداب دور هم می‌چرخیدیم. اگر کسی به حجاجی که می آمدند می گفت: نیایید، افراد زیادی کشته نمی شدند. بیشتر از 15 هزار نفر در فضای کوچکی در کنار هم بودیم.
وی در مورد وضعیت آقای رکن آبادی در فاجعه منا اظهار داشت: دیدم که آقای رکن آبادی با سه نفر از همکاران خود در یک جا افتاده اند آقای آقایی پور تکان نمی‌خورد و مرحوم شده بود. آقای شجاعی‌فر بی هوش بود ولی تکان می‌خورد. آقای رکن آبادی روبری من بود، سالم بود و مشکلی نداشت؛ من صدایش زدم. دستش را دراز کرد و گفت دستم را بگیر، ولی من نتوانستم دستش را بکشم چون پاهایش گیر کرده بود. به آقای رکن آبادی گفتم اگر 5 دقیقه صبر کنی نجاتت می‌دهند. موجی آمد و بین ما و آنها فاصله انداخت و آنها را دیگر ندیدم.
در ادامه این نشست خانم ایران رکن آبادی خواهر غضنفر رکن آبادی گفت: فاجعه منا نتیجه بی‌لیاقتی، بی‌کفایتی و بی‌تدبیری آل سعود بود. آنها حجاج را با لب تشنه و مظلومانه به شهادت رساندند.
وی با اشاره به اینکه فاجعه منا از ابعاد مختلف بین‌المللی و حقوق بشری قابل بررسی است. افزود: از دیدگاه قرآن و فقه اسلامی امنیت کعبه و مکه تضمین شده است و کسی که بخواهد امنیت این حرم و شهر را از بین برد به اشد مجازات محکوم است و این مسئله ای است که اهل سنت نیز به آن معترف هستند.
رئیس اداره زنان و کودکان مجمع ادامه داد: عربستان جزء کنوانسیون‌های حقوق بشری نیست و با نهادهای حقوق بشری همکاری و مشارکت ندارد ولی این دلیل نمی‌شود که نتوانیم با آنها برخورد کنیم. در مباحث حقوق بشری عادی‌ترین مسئله احترام به جنازه انسان است و طبق بیانیه قاهره همه کشورها ملزم به رعایت آن هستند. آل سعود جنازه‌های فاجعه منا را در شرایطی نگهداری کرد که حتی صورت‌های آنها قابل تشخیص نبود.
وی در ادامه گفت: حق حیات از اصلی‌ترین موضوع حقوق بشر است که آل سعود آن را رعایت نکرد و افراد زیادی مظلومانه به شهادت رسیدند. تمام کشورها موظف هستند که به آب آشامیدنی دسترسی پیدا کنند. در فاجعه منا اکثر افراد به خاطر تشنگی و ازدحام از دنیا رفتند. حق رسیدگی به مجروحین از حقوق طبیعی بشر است و در این فاجعه خیلی از افراد به خاطر بی‌توجهی از دنیا رفتند.
خانم رکن آبادی تأکید کرد: آل سعود در انتقال قربانیان فاجعه منا همکاری نداشت و تعلل کرد و دولت عربستان در بحث مفقودین با کشورهای دیگر همکاری نمی‌کند. طبق فقه اهل سنت کسی که ویزا می‌گیرد جانش در امان است ولی آل سعود به این نیز توجه نکرد.
وی افزود: آل سعود باید پاسخگو باشد هر مسئله‌ای در حقوق بین الملل قاعده خود را دارد و در دادگاه بین المللی باید طرح شود. در این فاجعه خیلی از کشورها مخصوصا جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند که ما حاضریم به مجروحان کمک کنیم ولی آنها مانع شدند و تعهدات بین المللی را نقض کردند.
رئیس اداره زنان و کودکان مجمع اظهار داشت: عربستان با ثروتی که دارد دهان تمام رسانه‌ها، خبرگزاری‌ها و سازمان‌ها را بسته و مانع اطلاع رسانی شده است. عربستان لیاقت تولیت حرمین شریفین را ندارد و ما باید از همه ابزارها و امکانات استفاده کرده و به اطلاع رسانی جهانی کمک کنیم.
وی در مورد آخرین وضعیت دکتر رکن آبادی گفت: آخرین خبری که آقای عبداللهیان بیان کرده این است که آقای رکن آبادی زنده است و آقای قشقاوی نیز گفته است که یقینا ایشان زنده است. ما پیگیری‌های زیادی انجام دادیم و با مشارکت خانوده‌های قربانیان گروههای غیر دولتی حقوقی تأسیس کردیم و کارهای جامعی انجام می دهیم تا ریشه ظلم کنده شود.
پرسش و پاسخ
در ادامه نشست خانم رکن آبادی و آقای اصفهانی به سوالات حاضرین پاسخ دادند.
آقای اصفهانی در پاسخ به اینکه ارزیابی شما از اینکه این فاجعه عمدی است یا سهوی گفت: اگر کسی به وظیفه خود عمل نکند یعنی عمدا این کار را کرده است.اگر پلیس دیواره انسانی ایجاد نمی‌کرد نهایتا صد نفر کشته می‌شدند. چند هزار نفر فقط گیر افتاده بودند و اگر یک لیوان آب به آنها می‌رسید زنده می‌ماندند و آنچه که باعث زنده ماندن من شد یک بطری آب بود.
وی ادامه داد: از ساعت 12 سعودی‌ها برای حمل جنازه آمدند برای نجات نیامده بودند و جنازه‌ها برای آنها احترامی نداشت. ساعت یک امکانات زیادی آورند ولی فقط نگاه می‌کردند. حتی چند بار دیدم مجروحین را به خاطر سهل انگاری از برانکارد روی زمین انداختند.
اصفهانی گفت: بیش از سه برابر ظرفیت افراد را به خیابان وارد کردند و پلیس حضور نداشت. مسیرهای خروجی را تا آخرین لحظات باز نکردند و اطلاع رسانی نبود و اگر اطلاع رسانی بود نهایتا 500 نفر کشته می‌شدند.
وی اظهار داشت: کسانی که در صحنه فاجعه کشته شدند شاید هزار نفر بودند و بقیه به خاطر عدم امداد رسانی از دنیا رفتند. در عرض یک ساعت در یکی از ثروتمندترین کشورها در روز عید قربان در شرایط پیش بینی‌شده هزاران نفر کشه شدند و ما دیگر نباید به آنها اعتماد کنیم. پیام قاطع رهبر معظم انقلاب متناسب با فاجعه بود و این دلهای ما را آرام کرد.
خانم رکن آبادی در مورد شایعه ربودن آقای رکن آبادی گفت: زمانی که آقای رکن آبادی در بیروت سفیر بود بمبی کار گذاشتند و هدفشان ترور وی بود، این مسئله رسانه‌ای شد ولی چندین اتفاق دیگر نیز افتاد که رسانه‌ای نشد. بعدا خبردار شدیم که عربستان به دنبال ترور او بود. فضای حج امسال عربستان به هم ریخته بود و این به هم ریختگی کمک می‌کند که آنها به اهدافشان برسند. طبق آخرین اخبار آقای رکن آبادی در بین کشته‌ها نیست و طبق شواهد برخی به این نتیجه رسیده اند که ایشان هنوز زنده است.
.................
پایان پیام/ 167