به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ هفته نامه "نیوزویک" آمریکا از انعکاس منفی اخبار انتخاباتی «سندرز» کاندیدای دموکراتها در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انتقاد کرد.
نیوزویک نوشت:
انگار برای بار هزارم و این بار از زبان یکی از دوستانمان می شنیدیم که " سندرز هفته قبل خوب نتیجه گرفت، اما امکان ندارد انتخابات را ببرد"؛ همراهش هم مقاله ای از واشنگتن پست بود که نشان می داد سندرز چه قدر تعداد دلیگیت هایش کمتر است.
یک لحظه صبر کنید. در 22 مارس سندرز 78 درصد رای آیداهو و 79 درصد رای یوتا را از آن خود کرد. در 27 مارس 82 درصد رای آلاسکا، 73 درصد در واشنگتن و 70 درصد رای در هاوایی را به دست آورد.
در واقع، از 15 مارس سندرز در 6 تا از 7 ایالت در رقابت های مقدماتی دموکرات ها با میانگین 40 درصد پیروز شد. این پیروزی ها حدود 100 دلیگیت به حامیان او اضافه کرد.
تا این لحظه هیلاری کلینتون 54.9 درصد و ساندرز 45.1 درصد دلیگیت ها را از آن خود کرده است. هنوز فاصله بسیاری وجود دارد؛ اما این شانس پیروزی سندرز را غیرممکن نمی کند.
به علاوه، هنوز 22 ایالت با حدود 45 درصد دلیگیت های برای انتخاب باقی مانده است – و سندرز تقریبا در همه آن ها از اقبال خوبی برخوردار است. بدین ترتیب، امکانش وجود دارد که پیشروی کلینتون در کسب تعداد زیادی از سوپردلیگیت ها در صورت کسب اکثریت دلیگیت ها توسط سندرز از بین خواهد رفت.
سندرز در جذب کمک مالی از هیلاری پیشی گرفته است. او در فوریه 42 میلیون دلار از 1.4 میلیون اهدا کننده با تخمین هریک 30 دلار دریافت کرد، و در مقایسه با او کلینتون 30 میلیون دلار دریافت داشت. در ژانویه ساندرز 20 میلیون دلار در مقابل 15 میلیون دلار کلینتون دریافت کرد.
از هر نظر، اشتیاق و حمایت از سندرز شدید و در حال افزایش است. استادیوم ها در سخنرانی های او پر می شوند، جوان های بسیاری متقاضی فعالیت برای ستاد او شده اند، حمایت از او در میان طبقه متوسط به سرعت در حال بالا رفتن است.
او در آیداهو و آلاسکا توانست از رکورد نتایج انتخابات اولیه در 2008 پیشی گرفته و هزاران رای دهنده جدید را با خود همراه کند. او همین اقدام را در کولورادو، کانزاس، ماین و میشیگان نیز به عمل آورد.
با این حال اگر شما هم واشنگتن پست یا نیویورک تایمز بخوانید و یا سی ان ان یا حتی ام اس ان بی سی تماشا کرده و یا به نظرسنجی ها و کارشناسان گوش کنید، به همان نتیجه مشابه دوست من خواهید رسید. هر پیروزی سندرز در هر داستان یا ستون با این جمله به پایان می رسد که " اما او هیچ شانسی برای برد ندارد".
برخی حامیان ساندرز با لحن بدبینانه و تندی از توطئه رسانه ها علیه او سخن می گویند. جریان اصلی رسانه ها قادر به توطئه چینی با کسی یا چیزی نیستند. حتی تلاش چنین کاری را هم نمی کنند. اعتبار آن ها در میان است. اگر اعتماد مردم را از دست بدهند، نام و شهرتشان هیچ ارزش ندارد.
دلیل اصلی آنکه رسانه های اصلی قادر به دیدن آنچه واقعا در حال رخ دادن است نمی باشد این است که رسانه ملی در حباب نهادهای سیاسی با مرکزیت واشنگتن و حباب نهادهای قدرت در نیویورک قرار دارد.
از این رو، رسانه های ملی اصلی بیش از همه بر شخصیت ها و پولی که در پس آن ها قرار گرفته توجه دارند. گزارشگری سیاسی بیشتر تحت تسلط داستان های ویژگی های منفی و ضعف های نامزدها و افراد و منابع حامی آن ها قرار دارد.
با داشتن این چارچوب مرجع، بی معنی است تصور کنیم یک یهودی 74 ساله از ورمونت، اصالاتا از بروکلین، که خود را سوسیال دموکرات می داند، که از افراد حلقه درونی دموکرات ها نبوده و حتی تا این اواخر عضو حزب دموکرات هم نبوده است، کسی که هیچ جایگاه تثبیت شده ای در حلقه های قدرت واشنگتن و منهتن نداشته و هیچ حامی خاصی میان نخبگان و سردمداران سیاسی و ابر شرکت ها و وال استریت ندارد، بتواند شانس این را داشته باشد که در انتخابات پیروز شود.
اما دقیقا چون رسانه های اصلی عادت دارند توجه ویژه به شخصیت ها نشان دهند، به پیام ساندرز یا بازتاب آن میان دموکرات ها و رای دهندگان مستقل ( و همینطور بسیاری از جمهوری خواهان) توجهی نداشته اند. رسانه جریان اصلی نمی داند چه طور یک جنبش را گزارش کند.
به علاوه، از آنجا که اکثر رسانه ها برای درآمد خود وابسته به ثروتمندان و قدرتمندان هستند، چون گزارشگران و ستون نویسانشان برای نوشتن و دسترسی یه اخبار به نظام حکومتی تکیه دارند، و چون شخصیت های رسانه ای اصلی آن ها با ثروتمندان و قدرت مداران حشر و نشر داشته و خود ثروتمند و قدرتمند هستند، رسانه های اصلی به طور کلی به آمریکا از چشم نظام حکومتی آن نگاه می کنند.
در نتیجه حتی اگر قابل توجیه نباشد، می توان درک کرد که رسانه های اصلی هنوز متوجه آن نشده اند که آمریکایی ها چه اندازه مصمم به وارونه سازی روند فزاینده تمرکز ثروت و قدرت سیاسی هستند که اقتصاد و دموکراسیشان را به نابودی کشانده است. و قابل درک و حتی توجیه پذیر است که این رسانه ها به تلاش برای به حاشیه راندن سندرز ادامه دهند.
........................
پایان پیام/ 101