به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت (ع) ـ ابنا ـ وزیر امور مذهبی و فرهنگی میانمار به دلیل اظهارات توهین آمیزش درباره مسلمانان به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
«ثورا اونگ کو» اخیرا در مصاحبه اعلام کرد اسلام در میانمار، دین «اقلیتی از شهروندان» درجه دوم است که به موجب قانون اتحادیه شهروندی در سال ۱۹۴۸ حق شهروندی را به دست آوردند.
انجمن مسلمانان میانمار روز دوشنبه در بیانیه‌ای با «غیر مسئولانه» خواندن این اظهارات به آن اعتراض کرد.
در این بیانیه تاکید شده است که حقوق کامل مسلمانان در چندین قانون اساسی میانمار محفوظ بوده است.
این سازمان مستقر در لندن ادامه داد: در سه قانون اساسی این کشور که در سال‌های ۱۹۴۷، ۱۹۷۴ و ۲۰۰۸ تدوین شده است، اسلام به عنوان یک دین با حق شهروندی کامل معرفی شده است.
این وزیر پیش‌تر در ماه جاری در پاسخ به سوالی درباره نحوه جلوگیری از تبعیض مذهبی در این کشور گفته بود: اسلام، دین اکثر شهروندان مهمان در این کشور است.
وی مسیحیان را شهروند تمام عیار دانست و تاکید کرد آیین بودا، آیین مورد پسند در میانمار است.
اونگ کو مدعی شد: نقش مهم‌تر آیین بودا باعث شده دیگر ادیان کم فروغ‌تر به نظر برسند و به همین دلیل شهروندان مهمان که از اقلیت‌های قومی هستند ممکن است دیدگاه اشتباهی داشته باشند.
بنا برگزارش‌ها، «آنگ سان سوچی» رهبر حزب حاکم میانمار از اینکه یک خبرنگار مسلمان در سال ۲۰۱۳ با او مصاحبه کرده بود، خشمگین شده بود.
سوچی پس از آنکه میشل حسین، خبرنگار بی‌بی‌سی، او را درباره کشتار مسلمانان در میانمار به چالش کشید، عصبانی شد.
سازمان ملل، اتحادیه اروپا و بسیاری کار‌شناسان بین المللی امیدوارند با روی کار آمدن دولت جدید در میانمار وضعیت مسلمانان روهینگیا بهبود یابد.
این در حالیست که سوچی به خاطر موضعش در قبال خشونت‌ها علیه اقلیت روهینگیا مورد انتقاد قرار گرفته است.
مسلمانان روهینگیا سال هاست که با شکنجه، غفلت و سرکوب مواجه هستند. بر اساس آمارهای غیر رسمی شمار بسیاری از آن‌ها کشته و هزاران تن دیگر در اثر حملات افراط گرایان بودایی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده‌اند.
دولت میانمار حق شهروندی مسلمانان روهینگیا را به رسمیت نمی‌شناسد و آنان را مهاجران غیرقانونی می‌داند که همین موضوع جسارت بودایی‌ها را در سرکوب مسلمانان بیشتر کرده است.
مسلمانان روهینگیا از سال ۱۹۸۲ و در پی تصویب قانونی جدید از حق تابعیت میانمار محروم شدند.
...............
پایان پیام/ ۲۱۸