اهدای هشتمین اثر هنرمند خرم‌آبادی به کتابخانه آستان قدس رضوی

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ‌ نامش مهران جمشیدیان است. هنرمند خوشنویس از اهالی خرم‌آباد. تمام افتخارش این است که هشتمین تابلوی ارادت به ائمه معصومین(ع) را نیز تقدیم حرم مطهر امام رضا(ع) کرده است.

حال از سر آرامش نفسی می‌کشد و می‌گوید: دیگر در مشهد احساس غربت نمی‌کنم. وقتی به مشهد می‌آیم احساس می‌کنم یک گِرو اینجا دارم. گِرویی نزد امام غریب.

تابلوی خوشنویسی، با نقوش اسلیمی و تذهیب که به قول خالقش، خلاصه‌ای از فرهنگ شیعی را به نمایش گذاشته. نام 14 معصوم در گوی‌های زرینی حک شده و به یُمن ولی نعمتی ایرانیان، مرکزیتش با امام رضا(ع) است و «شمس‌الشموس» نام گرفته و صلوات خاصه امام هشتم را با تحریری زیبا از خط دیوانی عربی، به همراه دارد.

تابلویی با زمینه سبز که وقتی به مرکزیت می‌رسد، به نشان مهرِ امام رئوف، رنگ صورتی به خود می‌گیرد. جمشیدیان می‌گوید: صورتی رنگ محبت و لطافت است و از دید من، نزدیک‌ترین رنگ به محبت نسبت به امام رؤوف است.

جمشیدیان پیش از این نیز هفت تابلوی دیگر به کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی اهدا کرده است. زمانی‌که از هدفش برای تابلوی هشتم می‌پرسم، پاسخ می‌دهد: همیشه احساس می‌کردم امام رضا(ع) دِینی بر گردن من دارند که همین تابلوی هشتم است. فکر می‌کردم اگر به عدد امامت ایشان، تابلوهایم را نرسانم کارم ناقص است. مدت‌ها بود که در فکر آن بودم تا اینکه پس از فراهم شدن شرایط روحی مناسب دست به کار شدم و پس از سه ماه، کار به اتمام رسید.

از تذهیب و نقوش اسلیمی زیبای آن می‌پرسم که می‌گوید: برای این کار از یکی از دوستانم کمک گرفتم. می‌گوید دوستش بیمار است و به نیت شفا یافتن در این کار مشارکت کرده. این را که می‌شنوم، پنجره‌فولاد حرم به خاطرم می‌آید و اینکه از راه دور هم می‌شود دست به دامان ایشان شد، حتی با مشارکت در خلق تابلویی که به عشق او آماده می‌شود یا حتی رونمایی اتفاقی و غیر رسمی تابلو در محفلِ زیارت عاشورای منزل یک بیمار، که این تابلو را دست‌آویز شفای خود قرار می‌دهد. تابلویی که اگر متبرک به اسامی معصومین(ع) نبود، اگر نذر حرم امام رؤوف نبود، هیچ اعتباری از پیش خود نداشت.

از ابیاتی می‌پرسم که در دو طرف تابلو با شکسته‌نستعلیقی زیبا، ولادت و شهادت این امام همام را وصف می‌کند. می‌گوید: شاعر ابیات ولادت، آقای «رضا نظامی سریدار» است و ابیات شهادت هم از خانم «نسترن قدرتی» است. سخنش را این‌گونه ادامه می‌دهد: این اشعار خیلی به دلم نشست. محتوای لطیفی دارد و فضا را به زیبایی تصویر کرده است:

عالم زِ رخ سبز رضا روشن شد قلب همه زین نور خدا روشن شد
بر دامن نجمه نوگلی سرخ دمید از مقدم او جهان ما روشن شد

واقعیت این است که وجود امام رضا (ع)، تلألوء نوری بود که با ورودشان به ایران، برکت را به این خاک آوردند.

می‌پرسم، بعد از این تابلو چه برنامه‌ای دارید؟ می‌گوید: بنا دارم چهل حدیث از امام رضا (ع) بنویسم و از خود حضرت می‌خواهم که ارتباطم با آستانش قطع نشود. سعی دارم فرهنگ رضوی را اشاعه دهم.

لبخندی بر لبانش می‌نشیند و ادامه می‌دهد: خدا را شاکرم که توفیق داد این امانت را برسانم. من «خوشبخت معنوی‌ام».

همیشه از خدا خواستم که این موهبت را از من نگیرد. امیدوارم امام معصوم بنده نوازی کنند و این درِ رحمت را از ما نگیرد.

..............

پایان پیام/ ۲۷۰