به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع)ـ ابنا ـ آیت‌الله العظمی محقق کابلی از مراجع تقلید شیعیان در پی حادثه تروریستی شهر کابل، در پیامی ضمن همدردی با بازماندگان آنان، روزهای یکشنبه و دوشنبه را در داخل و خارج افغانستان عزای عمومی اعلام کرد.
ایشان در پیام خود آوده اند: اعتراض مسالمت آمیز، حق هر شهروندی در جامعه است، اینگونه اعتراضات، مسیر و راهی بی هزینه برای مطرح کردن خواسته های یک ملت است. دولتهای حاکم بر جوامع نیز باید این شیوه ی اعتراض را پذیرفته و مراتب امنیت این قبیل حرکت ها را تأمین نمایند. با توجه به اینکه برنامه ریزی و اطلاع رسانی تظاهرات دوم اسد 1395 کابل از مدت ها قبل انجام شده بود، طبیعتاً دولت از آن آگاهی کامل داشته است. بنابراین عدم تأمین امنیت آن، سؤال بزرگی است که باید مسئولان امر بدان پاسخ دهند.
بسمه تعالی
مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا (مائده:32)
خبر حادثه انفجار تروریستی شهر کابل و به تبع آن شهادت جمعی از هموطنان عزیز، قلب اینجانب را محزون و مالامال از اندوه نمود. در ابتدا شهادت این عزیزان را خدمت ملت عزیز و عدالتخواه افغانستان و خانواده های داغدار این شهدا تسلیت و تعزیت عرض می کنم. از خداوند متعال برای آن شهدا علو درجات و برای بازماندگانشان صبر جمیل و اجر جزیل آرزومندم. شفای عاجل مجروحان این حادثه را نیز از خداوند متعال آرزومندم. به پاس بزرگداشت شهدای این حادثه و همدردی با بازماندگان آنان روزهای یکشنبه و دوشنبه سوم و چهارم ماه اسد را در داخل و خارج افغانستان عزای عمومی اعلام می نمایم. ضمناً بر خود لازم می بینم با استفاده از فرصت نکاتی را به دولت و ملت متذکر شوم:
1. دشمنان وحدت و یکپارچگی ملت قهرمان افغانستان باید بدانند که این ملت با مقوله شهادت آشنایی و انسی دیرینه دارد. سالهای جهاد علیه تجاوز ابرقدرت شرق (شوروی سابق) به سرزمین افغانستان و شهادت تعداد زیادی از مجاهدان مدافع مکتب اسلام نشانگر طبیعت شهادت طلبی این ملت است. بنابراین حوادث کور تروریستی مانند آنچه در روز گذشته و ماههای اخیر رخ داده است نمی تواند این وحدت، یک دلی و همدلی را آسیب رساند.
2. اعتراض مسالمت آمیز، حق هر شهروندی در جامعه است، اینگونه اعتراضات، مسیر و راهی بی هزینه برای مطرح کردن خواسته های یک ملت است. دولتهای حاکم بر جوامع نیز باید این شیوه ی اعتراض را پذیرفته و مراتب امنیت این قبیل حرکت ها را تأمین نمایند. با توجه به اینکه برنامه ریزی و اطلاع رسانی تظاهرات دوم اسد 1395 کابل از مدت ها قبل انجام شده بود، طبیعتاً دولت از آن آگاهی کامل داشته است. بنابراین عدم تأمین امنیت آن، سؤال بزرگی است که باید مسئولان امر بدان پاسخ دهند.
3. حوادث مشابه تروریستی ماههای گذشته نشان می دهد که گویا دولت در تأمین امنیت ملت خود با نارسایی های جدی رو به رو است و گویی اراده ای محکم برای پایان این قبیل حوادث ندارد. از آنجا که تأمین امنیت ملت و سرزمین از وظایف اولیه ی هر دولتی است بنابر این از مسئولان دولتی تأمین امنیت می خواهم که در برخورد با حوادثی از این دست اراده محکم و جدی داشته باشند و ریشه های این قبیل حرکات ضد بشری و ناجوانمردانه را بخشکانند.
4. کارشناسان دولتی در تعریف و اجرای پروژه های انکشافی حتماً باید مصلحت ملت و عدم تبعیض قومی و ... را نیز در نظر بگیرند و مبادا با تعریف و اجرای پروژه هایی که چیزی جز نارضایتی جامعه را در پی ندارد خود عاملی بحران زا برای جامعه باشند.
5. از ملت سوگوار، عزادار و عدالتخواه افغانستان نیز می خواهم که در همه حال وحدت؛ یک دلی و همبستگی خود را حفظ نمایند و از تشتت و پراکندگی بپرهیزند زیرا که تفرقه ره آوردی جز نکبت و بد بختی نخواهد داشت ملت عزیز و قهرمان باید با هوشیاری کامل در برخورد با مسائل جامعه از نیروی درایت و خرد بهره گیری کنند و مبادا اقداماتی احساسی را که پیامدی جز پشیمانی به دنبال ندارد، سرلوحه اقدامات خود قرار دهند. و از اقداماتی همچون توهین و موضع گیری های خصمانه بخصوص در فضای مجازی علیه یکدیگر جداً پرهیز کنند. ملت عزیز افغانستان چه شیعه، چه سنی، چه مسلمان و چه غیر مسلمان به یاد داشته باشیم که همه متعلق به سرزمینی واحد به نام افغانستان هستیم پس باید برای عزت و سربلندی این سرزمین بیش از پیش هوشیار باشیم و در آبادانی آن بکوشیم و خواسته های مشروع ملت باید از راه مذاکره و گفتگو حل و فصل گردد و مردم را به آرامش دعوت نماییم.
در پایان بار دیگر این حادثه مصیبت بار و هولناک را خدمت ملت عزیز و عدالتخواه افغانستان و خانواده های عزادار تسلیت عرض می کنم و از خداوند متعال علو درجات برای آن شهدای عزیز و صبر و أجر جمیل برای بازماندگان آرزومندم. خداوند متعال مجروحان این حادثه را نیز شفای عاجل عنایت فرماید.
والسلام علینا و علی جمیع عبادالله الصالحین
حوزه علمیه قم
قربانعلی محقق کابلی
1395/05/03
............
پایان پیام/312