خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳
۲۰:۴۱
در حال بارگذاری؛ صبور باشید

در مراسم افتتاحیه حوزه علمیه نبی اکرم (ص)؛

موحدی کرمانی: روحانیت باید عامل به علم و آموزه های قرآن باشد

امام جمعه موقت تهران تصریح کرد: تا به کی باید شاهد جنایات آل سعود باشیم؟! باید فشاری قوی اینان را مجبور کند مدیریت حج را بر عهده کشورهای اسلامی بگذارند.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ مراسم افتتاحیه مدرسه علمیه نبی اکرم (ص)، دیروز با سخنرانی آیت‌الله محمدعلی موحدی کرمانی، امام جمعه موقت تهران، در مسجد جامع نبی اکرم (ص)، برگزار شد.

آیت‌الله موحدی کرمانی در این مراسم با تشکر از آیت‌الله نجفی تهرانی، مؤسس این مدرسه علمیه، در مورد شهدای منا گفت: یاد شهدای منا، دل‌ها را می‌سوزاند، واقعاً مصیبتی است که دل نمی‌تواند آن را تحمل کند، این آل سعود خبیث عجب از مهمانان خدا پذیرایی کردند! عزیزان ما در حال احرام و با لب تشنه جان دادند، اگر آب به آنان می‌رسید تعداد شهدا آنقدر نبود، خداوند آنان را رسوا کند و مسئولان را بیدار کند که در برنامه‌ریزی برای حج اقدام جدی کنند، تا به کی باید شاهد جنایات اینان باشیم؟! باید فشاری قوی آل سعود را مجبور کند مدیریت حج را بر عهده کشورهای اسلامی بگذارد.

وی در مورد مناجات در اعیاد عرفه و قربان افزود: ما دو روز عرفه و قربان را در پیش داریم که آیاتی از قرآن ما را یاد عظمت این دو روز می‌اندازد، از برنامه‌هایی که حتماً باید برای این روزها داشته باشیم برنامه مناجات است، مناجات به معنای «مذاکره خصوصی در فضای خالی از اغیار» است، چنین چیزی باید در برنامه زندگی‌مان باشد؛ خودمان و خدا باشیم، دیگری و محبت دیگری نباشد؛ منزل دل نیست جای صحبت اغیار/ دیو چو بیرون رود، فرشته درآید؛ عشق‌های خارجی مصداق اغیار هستند، در مناجات باید بنده باشد و بس.

امام جمعه موقت تهران در تبیین مناجات شعبانیه اظهار کرد: در مناجات شعبانیه، شروع زمزمه این‌طور است که: «خدایا بنا دارم با تو مناجات کنم، از من روی نگردان بلکه به من روی کن» اصلاً مناجات همان روبرو شدن است، بعد این‌طور است: «خدایا معذرت می‌خواهم، من روبروی تو بودم و تو مرا می‌دیدی و من معتقد بودم که تو در محفل من هستی و مرا می‌بینی، و من در این مواجه خجالت نکشیدم و گناه و عصیان و طغیان کردم، خدایا عذر می‌خواهم»، این‌ها را انسان باید به طور خصوصی به خدا بگوید.

وی افزود: آن 15 مناجاتی که در مفاتیح از حضرت‌زین‌العابدین(ع) نقل شده است هرکدام باید در شرایط خود خوانده شود؛ منجات کننده ممکن است در فضای خاصی باشد که بر اساس آن فضایی که هست مناجات مربوط را بخواند.

آیت‌الله موحدی کرمانی در مورد اهمیت مناجات با خدا بیان کرد: حتماً در برنامه‌های خودتان مخصوصاً در سحر، یک قسمت از برنامه‌تان مناجات باشد، یکی  از برکات مناجات این است که مناجات از بنده با خدا شروع می‌شود اما به مناجات خدا با بنده ختم می‌شود؛ همین مناجات شعبانیه ابتدایش این است که خدایا می‌خواهم با تو مناجات کنم از من روی نگردان، بعد ابراز ندامت می‌کند و اشک می‌ریزد تا آنجا که می‌گوید حالا فقط می‌خواهم با تو باشم و بس، نوری به من بده که با آن تو را ببینم و چشم مرا بینا کن، چشم دل را بینایی و نور بده که با آن ظلمت‌ها را پشت سر بگذارم و به تو برسم و دائم با تو باشم و یک آن از فرمان تو تخلف نکنم.

وی افزود: خدایا حالا از تو می‌خواهم که تو با من مناجات کنی، من احساس می‌کنم با تو هستم، کاری کن که مدهوش تو باشم، خوشا به حال آن کسی که خدا با او مناجات کند، خوشا به حال آن کسی که خدا به او آرامش بدهد و عشق‌اش مناجات با خدا باشد، مقام آدمی تا جایی است که خدا با او مناجات می‌کند، تا جایی که فرشته بر بالین امام می‎آید و به امام می‌گوید غمگین نباش و نترس، تقیه بر تو حرام است، بلغ ما بلغ. ما باید از خود شروع کنیم و به خدا برسیم. همه در حوزه‌های علمیه درس می‌خوانند اما همه یکسان نیستند و بهره‌ها متفاوت است، شاید حتی دو نفر مطالعاتشان مانند هم باشد اما یکی امام می‌شود و یک حتی سقوط نیز می‌کند.

امام جمعه موقت تهران در پایان سخنانش خطاب به طلاب گفت: شما بهترین شغل را دارید چون شغل شما شغل انبیاء است، خدا را شکر کنید که این نعمت را به شما داده است. اگر می‌بینید روحانیت معشوق دل‌هاست تمام این‌ها محبتشان را خدا در دل مردم قرار داده است. اگر خدایی ناکرده ذره‌ای گرفتار وسوسه شیطان شویم نه تنها خسران می‌بینیم بلکه خیانت نیز کرده‌ایم. «مثل الذی حملوا تورات ثم لم یحملواها کمثل الحمار یحموا اسفارا»، این‌ها هشدارهای تکان‌دهنده قرآن است. باید تمام دل ر ا وقف خدا کنیم. دلی که خانه حق است وقف غیر نمودی/ ببین درش به که ره نمودی و درش به که بستی. برخی، «ثم لم یحملواها» هستند، با اینکه به آنان داده شده است. عامل به علم و قرآن باشید، تا خداوند شما را در زمره انبیاء قرار دهد، زیرا آنان نشر علم کردند و شما نیز برای نشر علم، آماده شده‌اید.

......................
پایان پیام/ 167