خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳
۱:۵۴
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
یکشنبه
۲۸ شهریور
۱۳۹۵
۷:۳۷:۳۹
منبع:
ابنا
کد خبر:
708837

نوجوان خط شکن عراقی جان ۱۶۵ نفر را نجات داد + عکس

۳۰ خانواده گریخته از دست تروریست‌های داعش که به همراه یک راه بلد تلاش می‌کردند خود را به منطقه‌ای امن برسانند مقابل یک میدان مین به عمق ۲ کیلومتر گرفتار می‌شوند که رشادت یک نوجوان آنان را از این مهلکه نجات می دهد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ نوجوان ۱۵ ساله عراقی با رشادت و اقدام شجاعانه خود جان ۱۶۵ نفر را نجات داد!

براساس این گزارش، ۳۰ خانواده گریخته از دست تروریست‌های داعش که به همراه یک راه بلد تلاش می‌کردند خود را به منطقه‌ای امن برسانند مقابل یک میدان مین به عمق ۲ کیلومتر گرفتار می‌شوند.

بلدچی این خانواده‌ها به آنها قول داده بود آنها را از راهی که به "النسیمیه" معروف بوده و از دید تروریست‌های داعشی دور است به منطقه‌ای امن برساند. اما مشکل زمانی عیان می‌شود که این خانواده‌ها به میدان مین به عمق ۲ کیلومتر می‌رسند و بلدچی آنها تصمیم می‌گیرد که آنها را در میانه راه تنها بگذارد.

بلدچی وجدان خود را به کنار می‌نهد و آوارگان را در نبردی نابرابر بین مرگ و زندگی در بیابان تنها می‌گذارد. خانواده‌ها اکنون مجبورند به نبردی ناخواسته و نابرابر تن در دهند. این خانواده‌ها دو راه بیشتر پیش روی خود نمی‌بینند، یا حرکت در میدان مین و یا بازگشت به عقب و کشته شدن به دست عناصر داعش.

در ادامه این ماجرا پدر یکی از خانواده‌ها تصمیم می‌گیرد تا با فدای جان خویش، معبری برای عبور این خانواده‌ها ایجاد نموده و موجبات نجات آنها را فراهم نماید، اما فرزند او «علی احمد راشد الگوالط» که نوجوانی ۱۵ ساله است مانع از ورود پدر به میدان مین می‌شود. این شیر مرد نوجوان خطاب به پدر خویش بی سرپرست شدن مادر و خواهران و برادران کوچک خود را یادآوری نموده و به او می‌گوید که با رفتن تو ما هیچ نان آوری نخواهیم داشت پس بگذار تا من فدایی شما باشم!

پدر دست به آسمان برداشته و برای فرزندش دعا می‌کند. علی وارد میدان مین شده و با حرکت در میدان مین خطی پشت سر خود بعنوان مسیر امن ترسیم می‌نماید تا در صورتی‌که معبر شناسایی شد همگان بدنبال او از میدان عبور نمایند. نوجوان دلیر به پایان میدان می‌رسد و با شجاعت خویش جان ۱۶۵ نفر زن، مرد، پیر ، جوان و کودک را نجات می‌دهد!


.............
پایان پیام/ ۲۱۸