آیت الله جوادی آملی: امر به معروف باید به صورت علمی در جامعه مطرح باشد

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» از مراجع تقلید شیعه دیروز - دوشنبه 11 آبان - در درس تفسیر خود و در ادامه تفسیر آیات سوره مبارکه حجرات بیان داشتند: هتك حیثیت افراد، مطلبی را در روزنامه‌ها و رسانه‌ها بی‌تحقیق نوشتن و بعد تكذیب كردن، اینها جامعه را لرزان می‌كند، وقتی جامعه به حبل الهی معتصم است كه حیثیت افراد جامعه محفوظ باشد.

ایشان به موضوع امر به معروف و نهی از منکر اشاره کردند و بیان داشتند: امر معروف غیر از سخنرانی، كتاب نوشتن و موعظه است؛ اینها واجبات دیگر است اما امر به معروف و نهی از منكر جایی است که یك شخص عالماً و عامداً معصیت می‌كند، اینجا دیگر جای تعلیم نیست اینجا جای فرمان است.

مرجع عالیقدر ادامه دادند: اگر سهو، نسیان، خطا و امثال ذلك باشد كه شخص معذور است؛ اگر فرد گناهکار عالِم نباشد تعلیمِ او واجب است، این دیگر امر به معروف نیست. امر به معروف این است كه كسی عالماً و عامداً دارد گناه می‌كند كسی كه به او امر می‌كند و فرمان می‌دهد ولیّ اوست، اگر این شخص حرف آمر به معروف را گوش نداد دو گناه كرده: یكی اینكه آن معصیت را مثلاً حجاب را رعایت نكرده یكی اینكه فرمان آمر را رعایت نكرده. حالا اگر مثلاً یك پدری پسر خود را امر كند به نماز خواندن، اگر این پسر نماز نخواند دو معصیت كرده یكی اینكه ترك واجب كرده، یكی اینكه حرف ولیّ خود را گوش نداده.

معظم له خاطرنشان کردند: بحث امر به معروف باید به صورت علمی در جامعه مطرح باشد؛ گاهی برخی خیال می‌كنند سخنرانی و موعظه كردن امر به معروف است. در حالی که اگر كسی نقصی دارد بر ما واجب است او را امر به معروف و نهی از منكر كنیم، اگر این واجب را ترك كنیم ولی در غیاب آن فرد از او عیب‌جویی كنیم هم گناه ترك امر به معروف و نهی از منكر را انجام داده ایم و هم گناه عیب‌جویی را مرتکب شده ایم.

«آیت الله جوادی آملی» آبروی مومن را امانت الهی دانستند و بیان داشتند: همه انسانها با آبرو زنده‌اند و هیچ كس نمی‌تواند بگوید من آبرویم را دوست ندارم چه اینكه هیچ كس حق ندارد آبروی خودش را ببرد. آبروی ما امانت الهی نزد ماست. فرمود مؤمن را خدا مختار و آزاد آفرید اما اجازه نداد كه آبروی خودش را ببرد، چون آبروی مؤمن، امانت الهی است نه مِلك او. گفتند حرمت مؤمن مثل حرمت كعبه است برای اینكه آبروی مؤمن مال خداست و انسانِ مؤمن، امین خداست.

ایشان اذعان داشتند: عیب‌جویی كردن مردم، مسخره كردن مردم، هتك حیثیت مردم، چیزی را در روزنامه‌ها و رسانه‌ها بی‌تحقیق نوشتن بعد تكذیب كردن، اینها جامعه را لرزان می‌كند، افراد را خانه‌نشین  و از جامعه جدا می‌كند. این همه دستورهایی كه مربوط به محرّمات است برای این است كه جامعه متمدّن و بافرهنگ شود. وقتی جامعه به حبل الهی معتصم است كه حیثیت افراد جامعه محفوظ باشد.

...............
پایان پیام/ 313