به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ دومین "اجلاس نماز" استان قم با پیام «آیت الله العظمی صافی گلپایگانی» از مراجع تقلید شیعه آغاز بکار کرد.
متن پیام معظم له به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله الحکیم فی کتابه الکریم:
«الَذینَ إِن مَكَناهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَلاةَ وَ آتَوُا الزَكاةَ وَ أَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنكَرِ»
سلام خدا بر نمازگزاران، و سلام و تحیات الهی بر اقامه‌کنندگان نماز، و سلام بر شما عزیزانی که ندای « یا أیها الذین آمنوا استَجیبُوا للهِ و لِلرَسُول إذا دَعاکُم لِما یحییکُم » الهی را لبیک گفته‌اید، و مردم را به حیات حقیقی، و زندگی سرشار از معنویت، و روح پاک و تهذیب نفس، و تقرب به خداوند متعال، فرا می‌خوانید. بر خود ببالید، و به این سعادت بزرگ افتخار نمایید، و شکر خدای منان را بجا آورید.
در جهان معاصر، جهان ترقی فنون و صنایع، جهان ارتباطات، و جهانی که بشر، مشکلات بسیار لاینحل را به نیروی علم و استعداد خداداد خود حل نموده است، به جای اینکه سکون خاطر، و آرامش قلب، و علاقه به ادامه زندگی و بقا و حیات در او بیشتر شود، این علائق و احساسات عالی در او ضعیف می‌شود.
یکی از امتیازات بزرگ ادیان الهی، اطمینان و آرامشی است که در دل‌ها ایجاد می‌کند. دین اسلام این خصیصه را در حد اعلی تبلیغ کرده، و عوامل یأس و ناامیدی را از بین برده، و یاد خداوند را در همه حال باعث آرامش و سکون خاطر بشر می‌داند، و پیام «أَلا بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُ الْقُلُوبُ» را با صدای رسا به گوش بشریت خسته از مادیات و استعبادها و استثمارها می‌رساند.
و چه ذکری بالاتر از نماز؟! کدام لذت دنیایی را می‌توان با لذات حالات خوش اقامه نماز مقایسه نمود؟ کجایند آنان که به فکر عیش و نوش مادی و تفریح‌های غیرسالم همراه با لذات زودگذر دنیا هستند؛ أین الملوک و ابناء الملوک؟
آیا می‌توان لحظه‌های پرفیض و با نشاط اقامه نماز در کنار دیگر برادران مؤمن، در صفوف متحد جماعت را با زمان‌های دیگر مقایسه نمود؟ هرگز، هرگز. نماز، ظاهرترین و كاملترین مصداق عبادت، و معارج پرستندگان خدا و وسیله قُرب پرهیزكاران است.
شعارهای نماز، اذکار و حرف‌هایی که در آن بشر با خدا می‌گوید، و خدا را به آن می‌خواند، و عالی‌ترین تسبیح و تمجید و تحمید و تهلیل و تکبیر را بر زبان می‌آورد، همه از حیث معنا و عروج روح، انسان‌ساز و آرامش‌بخش است. نمی‌توان آنچه را خصوص اهل معرفت و بینش از این نماز به حسب مرتبه معرفت خود درک می‌کنند، توصیف نمود.
نماز، همین ظاهر مختصر و کوتاه نیست، بلکه عالم، و بلکه عالم‌ها معنا و درس و تهذیب نفس و نجات از علایق گوناگون دنیوی و حیوانی و شهوانی است، و بلکه وصول به عوالم عقلانی و ملکوتی است.
به مناسبت این ایام و در آستانه اربعین حضرت سید الشهداء علیه آلاف التحیة و الثناء، عرض می‌‌کنم که وقتی انسان در واقعه عظیم و بی‌نظیر کربلا می‌نگرد، آنچه بیش از همه مورد توجه قهرمانان این نهضت عظیم، یعنی سید الشهداء علیه الصلوة و السلام و یاران و اصحاب با وفای آن حضرت مورد توجه قرار داشت، اهتمام به نماز و در عِداد مصلین درآمدن بود، تا جایی که در آخرین شب حیات مبارک خویش، فرصتی را جهت مناجات با خداوند و اقامه نماز طلبیده، و در روز عاشورا، در بحبوحه‌‌ی رزم، و با آن همه مصائب وارده، نماز را بر همه چیز مقدم داشتند.
بر همه پیروان مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) و خصوصاً عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام)، لازم است نماز را به عنوان یکی از بزرگترین شعائر الهی، ارج نهند، و در مواضع و مواقع مختلف، این شعار را به بهترین نحو، و در صفوف متحد اسلامی بر پا دارند، و به جهانیان اعلام دارند که هیچ آرامشی برتر و لذت‌بخش‌تر از مناجات با خداوند حکیم و بلندمرتبه نیست، و به دستور نورانی قرآن کریم «الَذینَ إِن مَكَناهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَلاةَ وَ آتَوُا الزَكاةَ وَ أَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنكَرِ» عمل نموده و نماز، و زکات، و امر به معروف و نهی از منکر را اقامه نمایند.
اینجانب در پایان، با تقدیر و تشکر از برگزارکنندگان این اجلاس نورانی و مقدس، از خداوند متعال مسألت دارم برنامه‌های این همایش بتواند در معرفی نماز این نماد حیات حقیقی و نسخه شفابخش اسلام عزیز در نجات بشر از اضطراب‌ها و افسردگی‌‌ها، موفق و مؤید باشد.
و السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
لطف الله صافی
صفر المظفر 1438
...............
پایان پیام/ 313