خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

چهارشنبه ۷ آذر ۱۴۰۳
۷:۳۴
در حال بارگذاری؛ صبور باشید

پیام آیت الله جوادی آملی به مراسم افتتاحیه مؤسسه آموزش عالی حوزوی اسراء در نجف

مراسم افتتاح مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی اسراء در نجف اشرف، همزمان با ولادت حضرت رسول اکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) با پخش پیام تصویری «آیت الله جوادی آملی» و با حضور مسئولین حوزه های علمیه، علما، فضلا و طلاب علوم دینی برگزار شد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ مراسم افتتاح مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی اسراء در نجف اشرف، همزمان با ولادت حضرت رسول اکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) با پخش پیام تصویری «آیت الله العظمی جوادی آملی» و با حضور مسئولین حوزه های علمیه، علما، فضلا و طلاب علوم دینی برگزار شد.

مؤسّسه آموزش عالی حوزوی اسراء تحت اشراف فقیه، حکیم و مفسر فرزانه «آیت الله العظمی جوادی آملی» قریب به یک دهه، فعالیتهای آموزشی عمومی و تخصصی حوزوی را در زمینه های تفسیر و علوم قرآنی، کلام اسلامی و تربیت مدرس فقه و اصول در استان های قم، تهران و مازندران به انجام رسانده است.

این موسسه با توجه به تجارب ارزشمندی که در موسسات آموزشی قم، تهران و آمل کسب نموده و بر اساس تقاضای عده زیادی از علاقمندان علوم قرآنی از حوزه علمیه نجف و سایر شهرهای کشور عراق و همچنین مشورتهای انجام شده با مرجع عالیقدر «آیت الله العظمی سیستانی» اقدام به تاسیس و راه اندازی مرکز آموزش تخصصی تفسیر و علوم قرآن در شهر نجف اشرف در سطح دو، سه و چهار نموده است.

متن پیام معظم له به شرح زیر است:

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم‏

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی‏ جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِین‏ وَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ الْمَهْدِیِّین سِیَّمَا خَاتَمُ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَاتَمُ الْأَوْصِیَاء عَلَیْهِما آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء بِهِمْ نَتَوَلَّی‏ وَ مِنْ أَعْدَائِهِم‏ نَتَبَرَّأ إِلَی اللَّه».

أسعد الله ایّامنا و ایامکم بمیلاد سیّد الأنبیاء و سبطه الإمام الصادق(عَلَیْهِما آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء) نُرَحَّبُ مقدمکم الشریف ایّها الآیات العظام و الحجج الکرام و العلماء الاعلام سَلَّمَکُم الله تعالی و أفاض علیکم فی الدّارین. إن القرآن کلام الله سبحانه و تعالی کما أنّ الله سبحانه و تعالی ﴿لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ﴾،[1] کلامه المعْجز؛ أعنی القرآن، کلام و کتاب ﴿لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ﴾، إن الله سبحانه و تعالی کاف لعباده و کاف لأیّ أمور. إنّ القرآن کلام الله الکافی و لذا یکفی القرآن لإثبات معجزته أولاً و لإثبات نبوّة مَن أتی به و هو رسول الأعظم(عَلَیْهِ آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء)  ثانیاً، کما أن بمضمون القرآن یثْبت التوحید و یثْبت المعاد ثالثاً و رابعاً.

إن هاهنا أمراً هامّاً و هو أن القرآن الکریم و إن لم یمکن إثبات اصل مبدأ به، حیث إن القرآن «رسالة» و «خطاب» فمادام لم یثْبت المرسِل و لم یحقّق القائل، لا یمکن أن یقْبل رسالة القرآن و کلام القرآن، حیث إن القرآن خطاب لابد أن یثْبت المخاطِب و المتکلّم اوّلاً كما لم یثْبت المبدأ لا یمکن إثباته بالقرآن و أما جمیع الأصول و الفروع فیمکن إثباته اجمالاً أو تفصیلاً بالقرآن الکریم؛ کما أن الله سبحانه و تعالی قد أقسم بالقرآن لإثبات کون القرآن معجزة و لإثبات رسالة رسول و کما أن الله سبحانه و تعالی قد أحال و أرجع اثبات التوحید لا إثبات اصل المبدأ أرجع اثبات التوحید بالقرآن و أرجع إثبات المعاد بالقرآن و یمکن لنا أن نقسم بالقرآن الکریم و نقول نقْسم بالقرآن إنه معجزة و کلام الله، نقْسم بالقرآن إن الذی عطا به رسول الله، نقْسم بالقرآن أن الله لاشریک له أی التوحید لا اصل المبدأ، نقْسم بالقرآن أن المعاد حق، کما أن الله سبحانه و تعالی صرّح أو أجمل بهذه الأیمان فی إثبات کون القرآن معجزة و آتی به رسولاً و کون الله واحداً لا شریک له و کون المعاد حقّاً، ﴿ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّكْرِ﴾،[2] ﴿ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجیدِ﴾،[3] ﴿یس ٭ وَ الْقُرْآنِ الْحَكیمِ ٭ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ﴾[4] و الغرض أن الله سبحانه و تعالی أقسم بالقرآن لإثبات امور اولاً و هذا القَسَم لیس قَسَماً فی قبال البیّنة، کما أن المحاکم الشرعیّة تکون البیّنة فی قبال الیمین و الیمین فی قبال البیّنة؛ بل قَسَم الله سبحانه و تعالی بالبیّنة لا فی قبال البیّنة؛ مثلاً إن الّذی یدّعی کون هذا الآن یوماً و هو إذا لم یری الشمس یقسِمُ بأمور بأن هذا الزمان یوم و أما إذا کانت الشمس طالعة فهو رأی الشمس فله أن یقسم و یقول أقسم بهذا الشمس بأن الآن یوم. هذا القسم، قسم بالبیّنة لا فی قبال البیّنة. هذا الیمین بیّنة لأنه قَسَم بالبیّنة. إن الله سبحانه و تعالی قد أقسم بالقرآن لإثبات أمور شتّی و هذا القسم بیّنة لإثبات تلک الأمور حیث إن القرآن وحده یثبت کونه معجزاً و یثبت کون الآتی به رسولاً و یثبت توحید الله سبحانه و تعالی و یثبت کون المعاد حقاً مما لا ریب فیه.

نرجوا من الله سبحانه و تعالی أن یوفّقکم لتعلیم القرآن و لتعلیم الکتاب و الحکمة و تزکیة النفوس ببرکة عترة الطّاهرین، الّذین هم عِدْل القرآن و الثقل الآخر الّذی هو عِدْل القرآن لأن النبی(عَلَیْهِ آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء) قد أوقفنا و أعلمنا و بشّرنا بالثقلین أعنی القرآن و العترة و لنا أن ندرّس القرآن و نعلم أن القرآن قد أنزل من لدن علیّ حکیم و علینا أن نعلم أن الله سبحانه و تعالی أنزل المطر و أنزل القرآن؛ لکن إنزال المطر بالإلقاء فی الأرض و إنزال القرآن لیس کإنزال المطر، بل بمنزلة تدلیة الحبل المتین، إذا دلّ الحبل المتین، فهو تدلٍّ لا هبوط. إن القرآن لم یهبط إلی الأرض و لم یسقط إلی الأرض، کما أن المطر هبط الی الأرض و یهبط إلی الأرض و یسقط إلی الأرض؛ بل الله سبحانه و تعالی أنزل القرآن کما أنه أنزل الحبل المتین، بحیث أحد طرفی الحبل بید الله سبحانه و تعالی و الطرف الآخر بأیدیکم، کما فی حدیث الثقلین؛ فلذا لنا أن نعتصم بالقرآن الذی أحد طرفیه بأیدینا و الطرف الآخر بید الله سبحانه و تعالی.

نرجوا من الله سبحانه و تعالی أن یوفّقنا ببرکة القرآن و ببرکة العترة الطّاهرة، سیّما مضجع الملکوتی لعلیّ ابن ابی‌ طالب أمیرالمؤمنین، أمیرالموحّدین(عَلَیْهِ أَفْضَل صَلَوَاتِ الْمُصَلِّین‏) أن یحفظ الحوزة العلمیة بنجف و أن یحفظ مراجعنا العظام و آیاتنا الکرام و الأعلام و علمائنا العظام، بمحمد و عترته الطّاهرین و یوفقکم لما یحب و یرضی و یعلّمکم الکتاب و الحکمة و یزکیکم ببرکة القرآن و العترة(عَلَیْهِم آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء).

«غَفَرَ اللَّهُ لَنَا وَ لَكُمْ وَ السَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُه»

[1]. سوره شوری, آیه11.
[2]. سوره ص, آیه1.
[3]. سوره ق, آیه1.
[4]. سوره یس, آیه1ـ 2ـ3.

...............
پایان پیام/ 313